Alle inzendingen over wat heeft bestaan

in de armoe van mijn bestaan dook jij op in mijn dringende leven niemand is voor iemand gemaakt zo denkbaar in onze hoofden wij veroorzaken elkaar ondeelbaar in ons hart maar slapen ieder onze eigen nachten jouw antenne gericht op voelen en ervaren een rode draad door onze bezieling niet bewust gezocht maar voelbaar één geheel ook al…

op de weg van jouw bestaan hier ver vandaan is die ene vriend die het verdient om ook te kunnen leven om al je liefde aan te geven geef me jouw hand mijn vriend ik laat je nooit meer gaan jij de rots van mijn bestaan in een wereld vol onzekerheid was jij het die me hebt bevrijd.…

Haar gezicht verschijnt Mijn pijn verdwijnt Haar zachte stem vibreert Mijn lot keert Haar handgebaar toont Mijn leven loont Haar woord spreekt Mijn hart smeekt te leven te geven door te gaan zelfs in dit bestaan Het bestaan is nu fluweel Door haar weer heel Verfijnd Altijd begin en nooit eind Een kus van haar brengt bij elkaar emotie…

de nog groene druiven door hagel gevallen op het mos ontrukt aan stramme ranken nog eer zij bloeiden lieten zij de schepper los ik waak bij een stervende mus te pletter gevlogen tegen beton een ongewenste dodelijke kus door een opgebouwde dode muur die van natuurlijk mededogen niet weten kon zo grillig is ook ons bestaan…

Een stukje bestaan, maar van een weg naar wat we God noemen?…

Indien dit zo niet was, dan zouden we de zin van ons bestaan nooit gevonden hebben.…

De weg is duidelijk Hoe hem te lopen Waarheen hij gaat Wat op het pad ligt Hoe daarmee om te gaan Hier begint mijn nieuwe bestaan…

moe ik weet dat alles heus ten goede is ik zie een weg waar ik bochten mis ik weet heel zeker ze bestaan ik kan gemakkelijk door het leven gaan mijn drie engelen ben ik daar dankbaar voor voor het eerst dat ik jullie namen Goa, Alfred, Nifrija hoor!…

Met je hoofd in de wolken Je gezicht tegen het raam Een wereld van leugens Gecreeërd uit verhalen van een bestaan Jij bent het meisje zonder waarheid Wees blind voor hun woorden Geloof in je leugens Wees open voor de wereld Jij die moet zoeken naar een bestaan Weg van die leugens weg van dat raam…

Eén iemand zo hersenloos geen reden voor een bestaan Zomaar een ander beroven van het leven van een bestaan Welk recht te doen zoveel leed onschuldig leven Dappere mensen moeten gaan dit wordt bepaald door een hersenloze Niet te verwachten waar, wanneer, waarom en hoe je laatste dag door een hersenloze…

Verlegen blaadjes Reikhalzend naar licht en zon Bestaan in schaduw…

Ze bestaan en ze groeien verder naar het oneindige.…

Het witte huis krijgt Voor het eerst in haar bestaan Een ander kleurtje…

verweven de onder liggende patronen complex het boven gronds bestaan…

als ik zingen mag roept mijn bestaan van leven die uiting spreekt aan…

jouw bestaan zo groots voorbestemd om te geven bij leven en dood…

Soms zijn er tranen, maar herinneringen aan een dierbare blijven altijd bestaan. Tranen…

Toen ik in je lijnen Mijn naam zag staan, Steen, zag ik in jouw Ziel de mijne weerspiegeld, Herkende ik mezelf in haar, En besefte ik dat jij geleefd Hebt zoals ik geleefd heb, Zoals ik heb bestaan…

bent Wat is dan het bewijs dat je er was Is dat de herinnering aan je lach Je bankrekening Of dat je danste bij nacht Of het feit dat die telefoon nog steeds gaat Aan die andere oever Van je bestaan…

Hun psychotische bestaan…

ze braken tegelijk de valse cirkels van bestaan weg was zekerheid spiraalde in een neerwaarts gaan geluk met nog een slokje toe erkenning bleek een groot taboe weg met die fatale dromen ik heb de moed genomen en de kracht gekregen om het bestaan in echte cirkels te gaan leven…

Er is vakantie, fuiven en uitgaan, ze genieten van hun leven en hun bestaan. We nemen dat zeker niet kwalijk, ze zijn jong en hebben gelijk. Ze moeten profiteren, wanneer het nu nog kan, want in een handomdraai zijn ze in de ban van de druk in hun leven, de argwaan en de gekte van hun bestaan.…

Zonder enig geluid dat binnendringt heeft zij zich met alle stilte omringd daar juist in de maalstroom van dit bestaan zoveel schoonheid in stilte schuil kan gaan…

hij dacht de ganse nacht en nam ’s morgens een kloek besluit : als ik vandaag ophoud met bestaan zal ik maar dadelijk naar de hoeren gaan…

dat wat je nagelaten hebt is niet meer dat wat je me meegaf 't is geen bezit of zorgeloos bestaan daar trachtten we niet voor te leven nee, juist dat wat er niet over was van onze mooie dromen en zorgeloos elkaar beminnen de lichtheid van bestaan daar zal ik nu mee moeten leven met halve liefde en een groot gemis van niet alleen dat wat…

wat er maar kan bestaan, heb ik in jou gevonden. ik laat je nooit meer gaan!!!…

ik zie ze vliegen, om mij heen want mijn heengaan was een laatste hoop op een beter bestaan…

schrijven begint steeds met een gedachte die de moeite waard is om te blijven bestaan…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…