Alle inzendingen over weg OR bomen OR dankbaar

Momenten van geluk, je laat ze vaak zo maar gaan. Je merkt ze niet eens meer op als ze pal naast je staan. Wij zijn met zoveel dingen bezig, want alles is van belang. Behalve dat kleine beetje leven, maar dat weten we allang. Wij zijn altijd aan het zoeken, kijken steeds weer om ons heen. Maar je hoeft je hand maar uit te steken en je bent niet…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

van duisternis zijn wij op weg naar het verre licht Voor Marc Neyens, medestudent Levensschool, overleden op 13 mei 2010…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Verwacht niets meer wacht niet langer neem het lot in eigen hand zo heeft ieder mens zijn eigen beslommeringen maar grijpt het leven aan hebben ze ooit anders gedaan bomen laten hun bladeren vallen tulpen bloeien maar even maar ze zijn niet dood van nature hechten ze zich diepgeworteld aan het leven dankbaar welke kans hen dit bood…

Dankbaarheid dat moet er ook nog bij en lief, veel liever doen. Zou ik toch zo vergeten. Met elke nieuwe dag dan denk ik weer, wat doe ik hier, wat moet ik hier, ik wil hier helemaal niet wezen. Ik hoef niet ver, ik hoef niet duur ik wil alleen maar weg, gewoon het hoekje om, weg uit dit eindeloze leven.…

Een vriend van wind en dankbaar aan de regen Die lief had tot ver in de eeuwigheid Daarin voorbij verbeelding werd geleid Want tot Arcadia leidden zijn wegen In ogenschijnlijk zeer gewone schema's Zong Demis Roussos over grote thema's…

Je bracht vrede in mijn hart dat daarvoor een strijdtoneel was geweest om aandacht te verkrijgen jij bracht rede in mijn geest die een wirwar van betekenisloze woorden geworden was jij toonde mij een weg naar rust ik ben je dankbaar voor het vinden van de juiste snaar.…

bomen, bloemen en planten groeien en bloeien naar believen onze ogen kunnen al dit moois iedere dag met veel respect begroeten tot slot is er ons bestaan waar komen wij vandaan we leven in harmonie met aarde, zon en maan dus wees dankbaar voor al dit krijgen gratis en een ware zegen… deze cadeautjes van het leven!…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…

streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied van dankbaarheid…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

Verraden en geslagen Tranen van verdriet Waarom nou toch verlaten Een antwoord komt er niet Wat was is gaan vervagen Verdwenen in de tijd Waardeloos geworden Omdat je het vermijdt In schoonheid vroeg gestorven Verdronken in een wel De allermooiste hemel Muteerde in een hel Gebroken en vernederd Vertrouwen broos en teer Gebrandmerkt…

generatieklovend viel ik mijn ouders af normaal toch afstand evolueert evalueert wat eens was sinds zij samen een graf delen ben ik eindelijk mezelf ben ik dankbaar voor mijn bestaan…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nee, je weet het niet, en toch Je bent nu in mijn nabijheid, brutaal stal je mijn blik Je zette me aan het denken, ik moest of ik wilde of niet, vanwaar kom je? Ik heb de deur niet horen slaan Mijn knieën zijn slap, de uitstraling blijft koel, toch? Maar waarom lach je dan? Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

Een hele periode terug lukte het me niet zo best Van lieve tante kreeg ik erg veel steun, ze verzond me deze tekst. Je afkomst kies je niet, je toekomst wel. Mijn ouders benaderden de perfectie; ik werd nooit rot verwend. Strenge scholen bezocht, basis werd gekend. Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama…

Ik val nog steeds door zijn stilte Ik weet niet waarom de onverschrokken zon de bajonet raakte Maar ik weet dat er iets stond tussen die verloren bomen en alleen bewoog als ik bewoog…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

weg jij gleed toen diep weg ik wilde jou beschermen maar kon dat toen niet nu ben je ver weg, ergens waar ik niet bij kan zijn altijd als ik dan droom pak ik jou op tijd vast maar ik ben je kwijt op een dag zal ik zijn waar jij nu alleen bent en zul je niet meer lijden want jij bent de persoon waar ik van leerde en je dankbaar voor ben…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor deze winterdag al giert de wind en doet hij de ruiten trillen. Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Marja koe en paard kakelbont en een huis van karton en op de weg een hond en in de lucht een zon (het heeft de boom vergeten) de zon is geel, de hond is bruin de weg is wit - de witte weg - en helemaal rondom de tuin tot aan het huis een groene heg (maar 't heeft de boom vergeten) het huis is rood, het dak is rood en uit de schoorsteen…

De stille weg de maannachtlichte weg - de bomen de zo stil oudgeworden bomen - het water het zachtbespannen tevreeë water. En daar achter in 't ver de neergezonken hemel met 't sterrengefemel.…