12500 resultaten.
Eén
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 één met de zee
leg ik mijn oor
te luister
in de hoop te ontcijferen
wat zij toch fluistert
nu zij mijn voeten kust
met de wind
door mijn haren
zal ik
al haar geheimen
trouw bewaren
opdat het ons
bevrijden zal…
In het Guinness book
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 Voor een vermelding
In ' s werelds bekendste
Recordlijst worden vaak
Kosten noch moeite gespaard -
Maar jou lukt
Het zonder gedoe,
Zonder de minste
Moeite - onopvallende
Surveillancewagen
Die op gepaste afstand
Achter je rijdt
Stelt vast dat je
Onafgebroken elf kilometer
Lang ongestoord op de
Linkerrijstrook van de
A7…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Vertrouwen
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 6.011 Voedt je angst voor aanraking in het heden,
je vertrouwen in mannen lijkt voorgoed kapot.
Ik reik mijn hand om jou te helpen,
om je te bevrijden uit deze hel.
Laat míj je bloedende hart stelpen,
want vertrouwen kan je míj wel.…
Eeuwige strijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 516 Het stille fluisteren
van de wind
toont deinende kruinen
op het ritme van haar ademtocht
Wiegende bladeren
strelen elkaar
'n gretige aanraking
zonder conflict
Hoe anders
is de onontkoombare stroom
van onze gedachten
die de geest beroert
in een eeuwig strijden…
vakantie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.572 het overtollige
langs de vloedlijn
losgelaten
tast mijn lijf
bij elke stap in
golvend zand
weer onbevangen
naar de einder
in het luchtig
spel van wolken
en wind bevrijd…
Engel aan mijn tafel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 157 Liefde van golven
opstuivend zand
brandmerk van water
vlieger in de lucht
Met engelen weet je het nooit
ze zitten aan je tafel, lachen
honderduit maar als je ze wilt
aanraken lossen ze op in het niets
Woorden verwaaien
in de wind, stekeblind
maar de herinnering blijft
sterk als een berg.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.646 Tussen bladgetril
In koude wind glimt blauw een fosferstraal:
Herlevend, wat 't verleden van mijn stam
Joeg naar de grot, vol licht van veil'ge vlam,
Vlucht, vlucht naar huis mijn angst primordiaal.
---------------------------------
Brahman, deel I, p. 61…
En als de storm 't zwiepende weefgetouw
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.757 En als de storm 't zwiepende weefgetouw
Vastmokert op nachtlijke vastelanden,
En wereldzeeën blauw en goud doet branden
Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw,
En dan voor de ingang van cyklopenbouw,
Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden,
Tot groet aan morgenzon met trotse handen
Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…
En als de zon voor de uittocht uit haar zaal
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.452 En als de zon voor de uittocht uit haar zaal
Zich peinzend-artistiek staat te draperen,
Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren
De feeërieke zomen van haar shawl,
En ongeduldig de avondster 't portaal
Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen,
Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren,
En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal…
alleen wij
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.062 daar waar je nu bent
zo verbonden
met alle seizoenen
is de liefde bevrijd
in regen
en wind
zo innig
tederdicht
dat zelfs de woorden
en alle toonaarden
niet
en mensen
bij lange na niet
nooit.
alleen wij…
Vrijheid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 108 Ik was vrij
Van al mijn zorgen
Ik liet ze varen
Met de wind
Ik was vrij
Maar ook zo kwetsbaar
zoals de onschuld
Van een kind
Ik was vrij
Maar veel te vrij
Ik liet de aarde
Onder mijn voeten gaan
Nu ben ik geketend
Aan mijn vrijheid
En bevrijd
Van mijn bestaan…
als een blad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 uit een bladknop spartelen
een leven lang
hangen aan één enkele boom
en bij zon en wind en regen
of in avondlijke stilte
van andere bomen dromen
tot de herfststormen komen
en dan
bevrijd
naar de aarde dartelen…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.655 Dit is nu alles wat ze is, tot een
bloot feit teruggebracht, zolang het
duurt van wat ze heeft geleerd bevrijd.
--------------------------------
uit: Buiten adem (AP 2001)…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.654 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.732 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.475 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.738 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.394 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.102 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Doorleven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 131 ik wil de zee weer voelen
het zand aanraken
zeven met mijn handen
ik wil met de meeuwen
in een duinpan of
in het helmgras landen
ik wil luisteren
naar de stem
het praten van de wind
ik wil weten waar
ik de nooit gevonden
schelpen vind
-
ik wil het ongewis van toen
ik wist niet wat me
nog te wachten stond
ik wil een inhaalslag…