8160 resultaten.
Nachtgedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 ‘De winter sneeuwt gebroken wit
in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen.
Het matglazen beeld neemt nu bezit
van het scherpe zicht. Vlokken vragen’.
‘Dichten is dromen’,
laat ik haar nog even weten.
Ze knikt en schikt haar kussen,
ze schokt en ondertussen
is ze mij
en heel mijn woordenbrij
al eeuwenlang vergeten.…
In de weilanden zie ik het groen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 790 De vlokken die zo maar vallen
in het voorbij gaan van de auto's
draai ik in gedachten nog wat rondjes
terwijl ik simpelweg stil zit.
Turend over witte strepen
die het zwarte asfalt verdelen
over dat alles maar mag stroken
in liefde en met elkaar.…
haiku
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 686 de golven braken
schuim in luchtige vlokken
strandjutters matten…
haiku ?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 312 wijd spreiden vlokken
witter de wintervelden
wintervogel vlucht…
De ontvallen dichter
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 289 nog eenmaal
dwarrelen geletterde vlokken
gelijk uitgepluisde witte watten
langs schouders en
dunne vaalbleke lokken
bedekken mede
als een hemelse manteling
de lange zwarte jas
met opgestikte zakken
ik draag een harnas;
een omhulling over
stilzwijgen getrokken
in gedachten,
ontdaan van dynamiek
en gevoelens aan
ijspegels…
sneeuw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 de sneeuw viel
langs het licht
van de lantarenpalen
op het asfalt
was dan weer weg
elke vlok zagen we vallen
we hadden het
over het warrelen
van al die vlokken
hier ging het snel
verderop langzaam
dat moest de wind zijn
tussen de huizen die steeds anders is
dus vallen de vlokken
maar hun val bepalen ze niet zelf
dat is…
oesterzwam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 691 op de bast van de beuk
groeit de vrucht van de vlok
een web van schimmeldraden
ik zie een tros van schelpen
met een ingerolde rand
van blauwgrijs tot grijsgeel
ze rusten op een witte steel
op een viltig behaarde voet
gele lamellen dragen lila sporen
als het vlies scheurt glippen ze weg
wind draagt hen naar een toevallige plek
naar…
Lentewachter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 999 Als witte windsels uit de nacht
-nat van donkere tong gegleden-
bevende bomen broos bekleden
met vlok geplozen wintervacht
en vorst gerijpt grenzen verlegt
moe van zijn kil regerend hand
waarmee hij heerste in het land
dat hem ijswekkend had gehecht
wacht het maanlicht schijn gesust
tot lentegeuren zwaar beschonken
haar mysterieuze glimlach…
Nani-ka
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 277 vandaag
is de dag dat
de sneeuw waarnaar
ik zocht
gelijkt op eeuwige liefde
ik spring en huppel
door naamloze vlokken
en lik mijn waan met onzichtbare
woorden
de lippen wit
straks de aarde
wanneer ik slaap op het lichaam
van de wachtende nacht
ik zuiver mijn zonden
met de ogen van
onschuld
en zie hoe het land zich verhoogt
de…
Kersenbloesem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 355 De wind is wit en de bodem ijzig
Maar ik denk aan kersenbloesem
Roze.
De nacht is grauw en hangt over de morgen heen
Maar ik droom van de boom in jouw tuin
Die druipt van kersenbloesem
Roze.…
E.T. Phone Home
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Eénzaam ontlokken
Heimwéé naar blonde lokken
Bed in sneeuw vlokken…
Zo apart
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 Kijkend naar buiten, in al haar pracht
staan daar stil maar ook vol kracht
witte bomen.
De vorst en rijp, maken takken wonderschoon
het is prachtig, heel gewoon
kale bruine takken, prachtig wit.
Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt,
snapt dat ik geniet als een klein kind
van dat prachtige fenomeen.…
Bloemen in doorzichtig glas
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 312 geborgen in de grijze morgen
wit de wereld zich opnieuw
vlokken stillen in hun spel dragen traagheid
dwarrelen nog wel voordat de grond ze rusten laat
poedersneeuw verzoet de kou
drift spelend in een strakkend blauw
ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas
ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas
uitgestrekt wit rondgevlekt in…
wit rondgevlekt in kristallijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 456 in de langste nacht geborgen
wit de wereld zich tot morgen
vlokken stillen in hun spel dragen traagheid
zwermen zich vaarwel dwarrelen in vaagheid
poedersneeuw verzoet de kou
drift spelend in een strakkend blauw
ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas
ze liggen rijpend slootgeschikt en keurig waterpas
uitgestrekt wit rondgevlekt…
drift spelend in een strakkend blauw
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 757 In de langste nacht geborgen
wit de wereld zich tot morgen.
Vlokken stillen in hun spel, dragen traagheid,
zwermen zich vaarwel, dwarrelen in vaagheid
Poedersneeuw verzoet de kou,
drift spelend in een strakkend blauw.
ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas.
Ze liggen rijpend, slootgeschikt en keurig waterpas.…
Wintergevoel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 het werd ietsjes kouder
de hemel betrok
de herfst werd ouder
hier viel de eerste vlok
een wit tapijt
bedekte de aarde
zonder enig respijt
of de hemel opklaarde
sneeuw bedekt de grond
vriesman houdt de hand
wij gaan de seizoenen rond
biologisch zo gepland
sneeuw zal terug verdwijnen
herhaling valt ons te beurt
de zon zal wederom schijnen…
weven een gordijn van stilte
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 353 vlokken zweven
traag voorbij weven
een gordijn uit stilte
aarde ligt er
winters bij slapend
in het wit van kilte
wind is guur en
strakke lucht belooft
weer vorst van lange duur
sloten gaan bevriezen
vogels moeten wakken
kiezen om te overleven
een sneeuwpop met
de bezem in de hand
is koning van dit land
kooltjes zijn…
de zwarte blik is zonder vuur
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.735 vlokken zweven
traag voorbij, weven
een gordijn uit stilte
de aarde ligt er
winters bij, slapend
in het wit van kilte
de wind is guur en
strakke lucht belooft
weer vorst van lange duur
sloten gaan bevriezen
vogels moeten wakken
kiezen om te overleven
een sneeuwpop met
de bezem in de hand
is koning van dit land
kooltjes zijn…
In elementen verzonken
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 403 En dan, onverwacht
vlokken wolken wit, ongedacht
de wereld tot rust gebracht…
sneeuwstorm
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 315 de ruitenwisser kan het poeder niet slikken
dat wervelend tot duinen opstuift
ik ontwaak rillend onder een wit deken…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 je leeft
in alle witte meeuwen en de vogelkelen die
de dag bezingen, rond een stervensuur vol hoop…
Winter wortelt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 184 Vlokken vallen.
Vertraagde ijskristallen
wervelen wollig en woelig langs mijn raam,
Ik gaap, in winterslaap.
Koning winter geeuwt,
totdat het overtollig uit haar keelgat sneeuwt
en alle kids vinden dit wits ontzettend lollig.…
winterlicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 ik voel me licht in ‘t hoofd
zonder verwijten over en weer
het verleden gedoofd
getuigenis van onmeetbaar vermogen
(de hele hemel hoog)
om mijn lichaam te gedogen
- ‘n koele vlok in ‘t oog…
Doodlopend spoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 62 Het dwarrelend bewegen
nam snel toe,
de natuur sloot
mij onontkoombaar in,
het pad sneeuwde
met dikke vlokken dicht,
het spoor liep dood.…
O, Weet gij, hoeveel wolken
poëzie
3.0 met 32 stemmen 2.200 Nooit teldet gij de vlokken,
Die stuiven voor de wind -
En zoudt ge dan kunnen weten,
Hoezeer ik u heb bemind?…
SNEEUWVAL
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.767 Al
Dalen de vlokken,
Dalen de luchtige vlokken en lokken
Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val.
Dicht
Sneeuwt aan de hemel,
Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel
Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht.…
Onweer in de keuken
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 496 De afvoerputjes brullen.
Ik juich: de vaat is weer voorbij.
Het tafelzilver schittert me tegen.
Alleen de vloer gromt verongelijkt.
Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd.
Een opkomend stormpje. Het dreef naar
mijn domein. De Gastheer sprak:
'Later vieren wij dit zaliger!'
Boven mijn borden begon het te regenen.
Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…
Schoolplein in de winter
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 4.750 Jij zit de dooie school te overleven
daar op dat bankje op dat doodleeg plein;
er komen vlokken op je haren sneeuwen
als word je zienderogen oud.…
Pirouetten
gedicht
2.0 met 3 stemmen 110 Een ribbelstrook zand en zonlicht
schitterde in een geul oude vloed
die ging toen een slingerpad het zicht
op het strand openbrak, de gloed
van de dag jou beetnam, je streelde
met een wind vol kinderstemmen
een kluwen vogels jou verlokte
met hun wit van het blauw breken
dartel als jij die van mij rende
naar de zee die vlokken sneeuwde…
narcis in geel mijn rode hart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 402 ik zag je in de buien komen
tot heden schoonde regen
onze slechtste dromen
maar je wintert hagel
valt in volle vlokken sneeuw
een witte kerst voorbij
ik krokus al in geur van
voorgetrokken hyacinten
narcis in geel mijn rode hart
zacht bedekken wij elkaar
tegen de ergste kou mijn voorjaar
weet hoeveel ik van je houd…