Alle inzendingen over woud OR dennenboom OR wind

Nooit een orka gezien in de dorpsvaart, nooit een zebra in een weiland ontmoet, geen kokospalm in de boomgaard, maar wereld was er in overvloed. Boer Bethlehem had een Duitse herder, in de stal stond een Belgisch paard. Het Guinese biggetje zonder staart woonde op Elba, een steenworp verder, waar een meisje Engelse ziekte had. Haar grootmoeder…

Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij. Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen. Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij. Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale, ze schrijven over dingen waar geen woorden voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe men zich zo kan verlagen, zich zo door de maalstroom van deze…

Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

In de tempel van het woud tussen beuken bruine kathedralen doodstil mijmerend fluistert het lover onhoorbaar het geheime verhaal van regendruppels de dromen van de wind En over de wijde heuvels verborgen valleien lome rivieren zeilen zwijgend de wolkenschepen met boven hen het verre niets het lied van oneindigheid…

Wordt daar op één been zo'n beetje gedanst in het bos zonder partner nog wel? Dat springt er maar twijgdun op los: zeegroene elf met sierlijke vorkjes van takken! De wortels? Zijn afgeroofd rot of gewoonweg als delicatesse de pan in gehakt. En vlijmscherpe gaffels zoethout vol allerpuntigste naalden voorkwamen elk nest. Toch zetten…

groen zijn zinnen woorden geuren vleugjes dennenboom strofen kleuren in licht onderscheid de kerstfeestdroom tussen piek en kruis huist nog de nostalgie van vroeger dagen ooit bracht een ster het licht van ver met vrede en het kind maar de stal is al lang opgeruimd herders met de schapen klaar kerst kan beginnen maar diep…

koop sfeer in dennengroen een boom om op te tuigen met slingers van herinnering de geur van vroeger weer te ruiken zie knusheid in het licht van kaarsen beloften wiegen in hun vlam sneeuw ontdooiend aan de laarzen krijg honger van een etalage vol met overvloed het schreeuwend duur verstilt het wild gevild de wijn is goed we spreken…

In decemberstraten groeien groene dennenbomen langs grauwe huizengevels blakend in 't gouden licht ' Stille Nacht' galmt vanuit de klokkentoren een kerstengel brengt een heuglijk bericht een Goddelijk Kindje wordt geboren herders haasten zich op 't besneeuwde pad verkondigen aan allen die 't willen horen wonderbaarlijk wordt de Vredesnacht…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

De wind speelt een spel een spel van " wie het wint" De wind speelt met gevoel en als je net buiten was: Weet je wat ik bedoel! De wind, waait met pure kracht ik waaide temet om toch is de wind mijn grote vriend want weet je wat ie kon? Mijn muizenissen laten verdwijnen!…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Niet het geluid van uilen in de wouden noch geuren van het afgevallen blad geen donkerblauwe lucht bezaaid met sterren of wind die langs het zwarte water strijkt de zomer laat zich dit jaar niet verjagen al geven wij haar voorsprong van een uur weer bloeien bloemen, vliegen vlinders een broze toegift van moeder natuur…

De wind fluistert geheimzinnig: Hebben jullie het al gehoord? Nee, vertel het dus maar gauw, maar wel heel rustig, akkoord? Ze zeggen dat de dennenbomen dit jaar in staking zullen gaan. Ze willen geen kerstboom zijn, maar in het bos blijven staan. Ze zullen er voor zorgen dat ze er lelijk uit gaan zien.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zoals veel dagen in December schraal en verbleekt metalen geluid door de kruinen opeen gedreven koperen staken gekraste karakters in de ogen van blinde passanten door dit gestaalde woud waagt geen wind zich kilte klimt langzaam in mijn winterkraag ik slaap in huiveringen wacht op de mist van het vergeten ik scheur mijn mantel in niet…

wind.…

op een lichte kalme dag lig ik in een woud van blauwe bloemen los van de aarde golft de stilte als een blaadje met alle winden mee deze dag is een mer à boire waarop woorden dromend over water glijden een gewichtloze kabbelende dag is het zout der aarde ik neem alles met een poëtisch korreltje zout vandaag…

Bij deze tere, toch besliste wijs, zit de vogel, schalks of waardig bezongen door lovende, kunstminnende tongen, op zijn sterke tak, verlangt naar de reis. Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft…

de neerslachtige trots van het woud legt doodstille schaduwen neer op de bodem van 't zilvermeer, in de huiverende dood. er is geen gerucht en geen wind. ik sta aan de zoom van het woud; aan mijn zijde het zwijgend kind, dat zijn hand in de mijne houdt. maar dan vraagt het: ‘is dit de pool?’…

jij kerststalt mij in winterse herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren…

in het ziekenhuisbed strijken zijn gedachten neer in troebel water zwom hij de fuik binnen gekluisterd nu aan de geur van dennenbomen aan liedjes van het kindeke en een Stille Heilige Nacht hoe houdt de losgescheurde mens zichzelf bijeen niets om zijn hoofd op te leggen als hij kopje onder gaat in de taal van de dokter…

Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen Op levend loof en vol-getroste tak, En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen - Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen....…

de donkere tovenaar dompelt het woud in een roes voor de verdoofd windende lianen en de roze vogels in een diep gehechte groene schemer zonder enige dierenkreten.…

In het woud van twijfel rijgt onzekerheid zich aaneen in het collectieve zwijgen, brengt stilte onder twijgen die zich nederig buigen in het lover, zilveren nerven die de werkelijkheid kleuren waarin de wereld zich herkent, synthese als een levende bewijs dat het weefsel slechts materie is, een handvol gedachten maskeert de wereld…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom en bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola mijn wouden donker diep mijn zonbeschenen hoogtevlakten…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…