Alle inzendingen over zee OR strand

Ik was nog maar een peuter toen nam u mij al mee met de blauwe kikker naar Zandvoort aan de Zee Als een gouden beuldje speelde ik daar aan het strand en bouwde met een schepje mijn wereldje van zand Ik zal dat nooit vergeten die liefde neem ik mee als ik denk aan mijn moedertje en Zandvoort aan de Zee.…

Wij speelden op het strand, wij waren van voor de oorlog en de zee was toen nog een uitgestrekte vrede.…

Ik wandel met mijn kinderen op het strand - dat valt niet mee, als één je been vastklampt - op een koude zondag ergens bij Wijk aan Zee en snak naar een vers kopje Earl Grey Ik kijk wat de zee brengt naar de kust, rommel die waarschijnlijk nooit wordt gejut: rottend hout, een jerrycan, een plastic buis en een bos rode rozen onder het schuim…

Op vakantie naar de kust voor de kinderen is het prachtig in de zee wandelen hand in hand en de ouders wandelen over het strand meeuwen vliegen om je oren en als je naar schelpen luistert kun je de zee al horen schelpen zoeken vinden kinderen leuk dus hebben ze het daar vast naar hun zin eenmaal aangekomen weer terug in het huisje gaan…

met fluwelen achtergrond varen de boten af op een zee van melk de vissershaven ligt gesloopt onder de netten tussen twee vangsten in de zee heeft het strand schoongemaakt met schelpen versierd met zeewier soms wandelt er een mens kort de zee in en wil er drinken als een vis -------------------…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik…? Ik ben de kust, Ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik……………? Ik ben de kust, ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

liefde is net als een zee, het kent eb, het kent vloed en er zijn ook golven ik ben verdronken door een golf die niet bestond en nu lig ik op het strand te wachten op de volgende…

de zee kwam als een rimpelend vel naar het strand toe glijden mantels dekten momenten gedachten sloegen over het talmen een lange golf de zee vloeide uit de open ruimte van de hemel zee veegde tijd aan plooide die tot ruisende ogenblikken geduldig uitlopend in dunne zomen de zee kwam met diepe kalmte van overtolligheid naar het strand toe…

De golven van de zingende zee reiken mij de hand. Rollend waaieren ze uit op het strand. Bij iedere stap mijn voeten spetterend nat. Doorzichtig, schuimend, verkwikkend, volg ik hun pad Zon, zand, zingende zee ik mis je... Nu is er regen en veel TV...!…

De zee heeft geen geheugen De zee heeft geen geheugen van een golf die naar het strand rolt of één die langs de havenhoofden als een tornado met witte kraag rondtolt Zal die golf doorgaan met leven misschien beginnen dan met doodgaan welke zee gaat hij straks op is hij het begin van mijn bestaan Toen begeerte begon met eenzaamheid…

De wilde zee met haar woeste golven ik zwem maar word er bijna onder bedolven ik bereik het land, maar zelfs het zand proeft zilt de zee, zij blijft wild eenmaal rustig op het land ver ver weg van het zoute strand zie ik die stormachtige zee en ik besef, bijna nam zij mij mee.…

Een stuk glas dat op mijn hand drijft gevonden op een leeg, koud strand Randjes van pijn weggepolijst door de zoute zee en het zand. Wacht onze ruzie ook zo’n eind? En denk je dat de pijn ooit strand? dat onze liefde weer verschijnt als traangeslepen diamant?…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

de overgang naar strand bestijgend treft mij daar het streepje zee de kop opstekend boven zand deze aanhef tot een wijds gebeuren dat mij steeds weer overmant…

Bij Hoek van Holland werd opportuun het strand uitgebreid met een laguun'. De zee doet de rest en 't lukt opperbest. De Hoekenees voelt zich storm-immuun.…

Op het strand Dwarrelde Een krant langs Mijn tentje. Omhoog en Weer omlaag, Voortgejaagd Door de wind. Het nieuws viel In de zee, Dreef even En verdween…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

Het strand aan windrijk land golfende zee hemelsblauw en mijn gedachten privé-domein volgen als geobsedeerd een ragfijn jurkje wit in bruisende branding en golven en wind bespelen onblusbaar ritmisch beminnend haar natgolvend lichaam als een Latijnse dans en gedachten stranden in windrijk land.…

Laat de wind je haren dansen voel je woest, wild en mooi. Laat het zand je voeten dragen geloof in ons als fundament. Laat de zon je hart verwarmen heb geen twijfel, je zorgen weg. Laat het water je ogen stralen en de Liefde daar waar ze vloeit. Laat mij jou omhelzen sluit je ogen, kus me zacht de wereld om ons heen…

ongekend ludiek speelde wind met het irritante zand en jou op het zomers warme strand een lichte drijfwind nauwelijks merkbaar stoof de licht losse materie in je warm blonde haar waar het in de luwte van een opgefrist watergolfje zijn voorlopige rustplaats vond als alles op strand zijn vaste rustplaats had gevonden begon…

tot ribbeltjes strand waarin nooit geziene zaken ons uren vermaakten…

ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama. maar niets is tegen de natuur bestand en wat rest is een treurig panorama. de waterstrijders bieden geen tegenstand en krijgen een ijsje van mama, op het Bloemendaalse strand.…

donker diep de warme lagen in hun eigen huid die zich oplichtend golvend blootgaven je lach had de kracht van de zomer was warm als de liefde van menig dromer de armen gespreid in het omvatten van eindeloos veel in zonstralende vrijheid jij alleen op het zand dat hier geboren werd zonder enige sporen op het totaal verlaten strand…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

je schoof het water naar de kant met een verbeten trekje op de mond en een koude hand zand was er in overvloed ook de golfjes rolden aan en af het dijkje hield zich verder goed in het kleine gevecht leek de uitkomst beslist ons werken op strand miste de ervaren hand nog reikte ons bouwsel naar de hemel in blauw met rondom…

ik zag je op strand gebruinde voeten in slippers je droomwinkeltje onder de parasol van riet waardoor het lied ritselde van winds warmte in een brandende zon jij verkocht niet maar samen met de klant een koude sangria in de hand verkenden jullie het spirituele verband van blauwgroen gekleurde golfjes op het mediterrane zand…

Sporen in het zand vervagend naar de zee, met jouw hand in de mijne want ik liep met je mee. De golven van het water zij kwamen dichterbij overspoelden onze voeten van jou en ook van mij. De wind wordt sterker wakkert langzaam aan, we kunnen niet meer verder en blijven even staan.…

levensenergie wel actie en reactie in het overweldigende spel dat zand laat stranden wij hebben onze ziel verpand aan het wandelen langs de rand van de kleurrijke horizon die zich zacht aan onze voeten vlijt…