Alle inzendingen over zoektocht OR identiteit OR boosheid

Het licht is de kracht waarnaar de bloem bloeit, de vogel vliegt en de mens zoekt.…

Eenzaam verloren verwikkeld in onzekerheid mezelf weer bekoren wordt de hoogste tijd. Waar was ik toen ten tijde van verlaat kan ik het nogmaals overdoen opdat het me beter afgaat? Speuren, zoeken een lange tocht bewandel vele wegen heb ik op de juiste plek gezocht waar kom ik mezelf nu tegen... Naar links of toch maar rechtdoor ga…

Wat heb ik misdaan, dat ik nu niet vrij kan gaan? Gevangen in dit lichaam voel ik me eenzaam, zwijgzaam. Het verlangen zo ontzettend groot, geef ik mezelf niet meer bloot. Wens ik vurig naar zelfvertrouwen, ondertussen steeds meer mijn masker aan het opbouwen. Hopend dat zelfrespect ooit de plaats van onzekerheid in kan nemen, en het einde…

een zoektocht werd het naar duizend woorden die niet komen wilden naar wat ik zeggen wou ieder woord bleef stokken opgesloten in mijn hoofd verwerden geen gedichten noch wat uitte mijn gevoel nu de levenstijd verwijlde mijn zoektocht ook teneinde bracht mij terug de woorden waarmee ik eerstens was bevlogen ‘ik hou van jou’…

je zwerft al jaren door mijn hoofd maar waar ben je werkelijk zo dicht bij van binnen zo ver weg waar dan ook als ik mijn ogen sluit zie ik de jouwe…

Alleen is waar waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeend alleen is waar waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Wilde scheppingsdrang van de kunstenaar is een wolf, die voortrent over open veld, eenzaam huilt, door woeste honger gekweld; de speurende rover wordt niets gewaar. Hij sluipt tussen struiken, loert almaar... Schuilt ergens een prooi, of dreigend gevaar? Wachten heeft geen zin. Dapper heengesneld! Ruige bergen tegemoet. Vind het daar! Het…

misschien vind ik het morgen hoe vaak werd dat gehoopt het is het eeuwig morgen dat mij van binnen sloopt ook gisteren was eens morgen dat geldt ook voor vandaag en morgen is misschien dus blijft het nog de vraag ik kan en wil niet twijfelen hoe moeilijk het ook is na al die vorige morgens toen ging het ook steeds mis toch blijf ik…

Wilde regens, woeste winden zij verduisteren heel mijn pad Ik ga. Kan de weg niet vinden in deze steenhoop van de stad Kille druppels, koele monden kussen trachten steun te geven Ik wil de weg die ik ooit vond maar die weg lijkt afgedreven Harteloze winden, kille stenen geen die door dit somber gaat Ik moet door, volg mijn benen geen…

naakt is het toezien in het tranendal van de steengroeve waar van verre iets wuift de rand te hoog de plek te diep er is geen stem zodat spreken zwijgt er bestaat geen gids voor oude planten van afgesplitste loten met spruiten grind van de groeve is teveel in beweging zodat belopen te vroeg zou volgen…

Een zoektocht vol vragen is haar leven waarop zij geen antwoord kan geven.…

Zoektocht Zwervend door het ruige land met enkel wat bomen aan de kant van een zandweg loopt hij wat en hij zwijgt voor zich uit hij is de beschaving ontvlucht op zoek naar wat lucht op zoek naar het hemelsblauw in plaats van het stedelijk grauw hij is nu onderweg naar een plaats waar de zon achter de bomen verdwijnt en niet achter…

tijdens een zoektocht naar warmte heb ik de tederheid gevonden nooit gedacht dat ik iets zou vinden en dan tóch zomaar op een doodgewone doordeweekse dag ergens in november terwijl de melancholie van een herfstdag op de loer ligt heb ik gevonden waar ik eigenlijk niet naar heb gezocht…

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

Ik vraag het de man die naast zijn Groningse stadsbus bij de remise recreëert, vraag het in Dorkwerd de gele vrouw die de bermen fatsoeneert, vraag het de bode in Sauwerd die met zijn post passeert, herhaal het in Adorp voor de werker die de weg herstructureert, maar een weet waar jij existeert. Wel de buitenstaander op het Pieterpad die jou exact…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

op niets ben ik ooit uitgekomen na het lange zoeken naar een speld de hooiberg lag in duizend delen ik zat ernaast volkomen uitgeteld…

Hoe je het ook wendt of keert de mens is en blijft een solist in denken en in doen maar de zoektocht naar liefde, geluk en verbondenheid dat is universeel en wordt nooit uitgewist…

Door een zandwoestijn zoek ik leven een schaduwplek een koele bron luwte van een rots die mij rust kan geven bevrijdt van pijn en brandende zon. Ik zoek een koele wind als streling een zachte bries als levenslucht een verfrissende stroom ter verkoeling veilig voor geen kwaad beducht. Ik zoek die plek tot over de horizon waar hemel en aarde…

Geen taal kan zeggen wat er in mij omgaat. Alles is beeld. Alle beelden klinken. Gedachten en woordenstromen. Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

‘in de schaduw van de wind’ kijk ik naar ‘het labyrint der geesten’ en ‘het spel van de engel’ dat me als ‘de gevangene van de hemel’ dwingt het van buitenaf te bekijken maar wat mij het meeste stoort in wezen is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken het toch wel intens mee beleefde door het allemaal te lezen in de romancyclus ‘Het…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

doodlopende weg in een doolhof vol vragen nergens een antwoord…

Heel zijn leven op zoek naar de zin De zin van het leven Een zoektocht vol waanzin Zijn gezin vindt het onzin Verlaat hem voor een nieuw begin Heeft het leven dan nog wel zin? Hij staakt de zoektocht Hij bereikt het eind van de zin Punt…

Er zal ook voorspoed zijn wanneer je zoekt maar ga dan niet te snel, mis de details van het leven niet want dat ís die zoektocht wel. Het leven: een vaag begrip, niet altijd goed verstaan, maak er dan die zoektocht van naar de reden van jouw bestaan.…

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

Wat hem zonder het ooit Te beseffen gegeven was, Van het prilste begin Toen hij nog niet eens Besefte dat hij er was, Tot en met telkens Het nieuwste moment - Bleef dezelfde, altijd dezelfde, Terwijl hijzelf zo vaak al Van identiteit veranderd was…

De zoektocht was met moed begonnen Zoektocht in mijn hoofd Ik tastte in het donker af Ik heb me uitgesloofd Ik pakte uit de vage massa hier en daar gedachten Maar als ik in mijn handen keek Vervlogen ze met achten Nu zit ik hier met om mij heen een grote grijze brij Ik weet wel waar ik zoeken moet Maar kan er nu niet bij…

ik zei ik zie de roos als een wrak in aanbouw ze zwierde aan de kroonluchters boven de romige hapjes met een vorkje porde ik van alle kanten in het gebakje vat vol ongenoegen dat ik ben inclusief slenterhart dat al twee dagen zijn plek niet meer kent en ik maar denken ik liet haar gaan maar niet zonder slag of stoot geen letter…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde…