Alle inzendingen over zomervelden OR zomer OR zwerven

Je zoon hoeft nu niet meer te zwerven...…

Het oude schooltje,samen in de klas met de gebladderde plafonds waarin het venster van de wereld verkleind werd door geblindeerde ramen ver weg van de lentezon en het uitnodigende groene gras die lonkten aan de verkeerde zijde van dat weerbarstig glas, schemerig verlicht door matglas bovenlicht in de schaduw van de hoofdcipier die met puntige…

Je hoort de eenzaamheid ook in zijn breekbare stem na een zonovergoten dag van moeizaan eenzaam zwerven terug in zijn keuken met het open raam warmt hij de soep op en belt met zijn geliefde die overzee zwemt in een rood badpak achtervolgt door haaien hij vraagt haar naar haar liefde maar zij antwoordt niet zij blijft liever…

Een boom gestild verkleurd verschiet verdriet achter de huizen buigt eenzaam met de wind geef hem die hand, mijn vriend en tracht onachtzaam mee te zaaien deze droeve melancholie heel af en toe tussen het zwerven het is nu voorbij de grote trouw blijft behaaglijk binnenshuis waar haardvuur knettert en weer een jaar bedachtzaam wordt…

je koos om te zwerven, een triest en zielig bestaan je vrienden, die lieten je maar begaan in je leven van verdoken scherven, geen plaats… om liefdevol te sterven.…

De zomerse reis mag blij beginnen. Het vernuftige doosje met de zoeklens wil dan plaatjes maken naar ieders wens: overal zwerven zoekende zinnen. De verlangde afbeeldingen zijn binnen, vol pracht, geboren buiten de landsgrens of in 't rijk van de honkvaste mens. Plakboeken gaan vragende ogen winnen.…

Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door zomers blijde hoven Gedwaald of laat door de avondlichte stad.…

Zwerven Ik zoek een onderkomen Waar warmte en liefde is Zodat ik weer kan leven En ik jou niet meer zo mis Een plek waar ik veilig ben Met vriendschap om me heen Voor eens en altijd geborgen Eindelijk niet meer zo alleen Voorlopig blijf ik zwerven En jij kunt mij niet meer vinden Jouw hart was eens mijn huis Maar jij kon je niet aan…

Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

wij zwerven als scherven door ruimte en tijd als kwijtgeraakte onderdelen steeds weer op zoek naar een vorm van nabijheid om alles wat stuk is te helen…

Met holle schreden zwerven jouw woorden door mijn stad. Soms klop je aan zo verlegen bij ons huis. Maar daar woont niemand meer. Ik leef nu op kamers bij mezelf.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

'Mijn lieve kinders, schrik toch niet, Wanneer gij dode menschen ziet -' Dit leerde ik reeds als jongen. Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht, Helaas, helaas, hoe onverwacht, Werd ik daarvan doordrongen! 'k Had nooit nog bij een lijk gestaan, Al had ik menig gang gedaan Om bloedverwant en vrinden Te brengen waar een rustplaats…

Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit! Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder! Al zou je me kraken, je krijgt me…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven!…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

Het had geregend heel de dag, Het had gesneeuwd bij tussenpozen, Maart handhaafde, als hij lang niet plag, Zijn naam van wispeltuur'ge boze. En toen het tegen d' avond liep, Stak stormwind op met schrikb're vlagen. Klein zusje, dat al rustig sliep, Moest schreiend 't bed weer uitgedragen. In 't eind beving de slaap haar weer En zochten…

Vlammen vreten gulzig Onschuldige dieren, Maakt niet uit hoe Die zich weren, Hoe hard ook 't alarm dat ze slaan, Gillende geluiden uit hun Strottenhoofd, 't zijn de vlammen Die hen genadeloos verteren De magere boer staat kansloos Aan de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

Flarden van woorden Zwerven door mijn hoofd Woorden zo ongrijpbaar En toch zo onontwijkbaar Reddende woorden Vrijmakende daad Verlosser der Mensen Jezus, Zoon van God!…

Opeens, tussen het hier en nu Begon zij te zwerven Ze merkte het zelf niet eens Het was al even na elven In deze zelfverzonnen tijd Raakte ze haar zinnen even kwijt En dat allemaal plotseling en tegelijkertijd…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Voor we weer buiten Gaan spelen, je zoontje En ik, roep je ons bij je, We moeten even een kijkje Komen nemen, naar iets Bijzonders, iets speciaals, Je ogen glimmen En wij weten niet Wat je ons wilt laten zien - Je neemt ons mee naar een Kamertje ergens achter In je kleine huis, En daar staat een houten kist, Gewoon een plankenhouten…