Alle inzendingen over zwerver OR Jezus OR herkennen

de zwerver zijn fiets gemakkelijk naast een plastic tas geparkeerd slaapt onder wakkere wolken een droomloze slaap de stadsmus laat zijn spiedend vogeloog vanuit de heg op een vale boterham vallen de vrouw kijkt betraand door het raam naar de zwerver naar de mus en terug en draait zich om wie overleeft in het landschap van…

Jezus laat nooit alleen Hij gaat met je mee door ’t leven Jezus, Hij wil je al Zijn liefde geven Ga dan maar tot Hem heen. Jezus, Hij wil je altijd nabij zijn En zal je nooit alleen laten gaan Hij maakt voor jou ruim baan En is erbij in je verdriet en pijn.…

Mijn Jezus, mijn Heiland Veel hebt U voor mij gedaan En geheel mijn schuld voldaan. Mijn Jezus, mijn Heiland Vaste rots, waarop ik bouw Groot is Uw liefde en trouw Mijn Jezus, mijn Heiland Zonder U kan ik niet leven Ik wil U mijn vertrouwen geven.…

Jezus, mijn Heiland U kwam op aarde, ook voor mij Maakte mij van zonden vrij. Jezus, mijn Heiland Hoe kan ik U voor alles prijzen En U alle hulde bewijzen? Jezus, mijn Heiland Uw liefde is zo ontzettend groot U bent de Redder in de nood. Jezus, mijn Heiland Dank voor Uw liefde mij gegeven U bent mijn toeverlaat in dit leven.…

Ik weet dat mijn Verlosser leeft Hij heeft voor mijn zonden geleden En voor mijn behoud gestreden Het is Jezus, die mij Zijn liefde geeft. Jezus, Hij stond op uit het graf En heeft de dood overwonnen Een nieuw leven is begonnen Dank Jezus, voor wat U mij gaf.…

eigen broer is thans een zwerver ik zag hem verkleumd op het journaal maar ik kan hem niet meer helpen door schizofrenie spreekt hij een andere taal.…

ongetwijfeld maf vraag ik mij dikwijls af of de Eeuwige met ons speelt ons in groepen heeft verdeeld hoe anders te bevatten dat ene, dat zuivere, datte herkenning, verhelderend als licht als ik een ander bezie, maar tevens mijn gezicht…

Door je poriën parfumeer je mij, van enige twijfel is geen sprake de arm versmolten op een zachte dij in de warme holten van de nachten in het waken van de dagen kan dié ene geur mij raken. Welsprekend een juist accent van een vroege lentezon, als druppels water uit de diepte van de levensbron, herkenbaar ritueel nooit te nimmer…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

droomtocht over vertrouwde velden ver boven nietigheden verheven in de palm van trotse luchthelden naar iets nooit eerder begeven ik voel de ijle koelte op mijn huid de gespreide vleugels houden halt het zweet breekt plotseling uit nu de atmosfeer als een deken valt ik ben in de broeiende kern beland in het woud van intense geschiedenis…

Bladstil, niets beweegt een tijdloze zwijger zwijgt, ik kan hem horen. Onbaatzuchtigheid, om het eerdere streven, achterwege te laten. Toon van eigendunk, voor het gemak vergeten, herken het geluid. Alles valt tot een, dat ene keert tot alles, voordat het verscheen. Overtollig woord, ingepakt of uitgekleed als koude waarheid…

Ik zie mezelf in jou, hoe je de tranen wegdrukt en clownesk daarbij een grappig dansje maakt je hoofd ligt op het hakbord de grijns als was bestorven om knettergek te doen, omdat nu echt wat denken aldoor te pijnlijk was. Ik heb geen bijl om koppen af te hakken omdat ik dan mijn hoofd ook bij die hakbijl zie kom maar tot…

ik voel ver weg ook in het denken niet te vatten, toch wil je me ergens roepen of wenken zo ik dat ook ken, doch het ligt in de tijd besloten als het eenmaal daar is, word ik in herinneringen gegoten, soms in de nis van een kloppend hart je zult jezelf aanschouwen (als ooit het grijs jou bedekt dan wel eerder) het is een moment…

er zijn flarden blijven hangen restanten mist uit een eerdere zee er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij druppelsgewijs, nummeriek gemeenteloket, mensenheugenis hangende het onderzoek kunnen we herleven kaalslag met bos vullen, het bos met bomen -wat nu volgt is toekomende tijd…

In avondkoelte zag ik je zwoele loensen aan voor koortsigheid.…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

Een nieuwe aarde, nieuwe hemel, waar recht woont, vrede, vreugde en herkenning door de Geest, want Jezus leeft, de dood kon Hem niet blijvend overwinnen, niet knellen in de macht die sterker lijkt dan ’t volle leven. Hij blijft bij ons die hier nog pelgrimeren, die zoeken naar een zin, naar kracht en hoop.…

Jezus zegt: "Ik ben met jou Altijd, je hele leven lang Wees daarom niet bang". Jezus zegt "Ik ben de waarheid Vertrouw maar op mij, mijn kind Want jij wordt door mij bemind". Jezus zegt.: "Ik ben de weg Wandel maar achter mij aan Ik maak voor jou ruim baan".…

Lamgeslagen door verdriet eenzaam door verloren jaren loop je moederziel alleen en er is niemand die je ziet. De vuilnisbak is nu je restaurant en een bosje jouw toilet je handen was je in een vieze sloot en er is niemand die op je let. Slapen doe je onder een brug of ergens in een portiek een dokter heb je nooit gezien want je bent nooit…

Zorgeloos dut ik langzaam in In m'n linkerhand een fles zure wijn Dronken, met een straaltje spuug op m'n kin M'n walmende adem stinkt naar azijn Met m'n hoofd op een steen Onder een brug aan het Louvre Bloedend het hoofd, opengehaald het been Doch vrolijk klinkt mijn ouvre Het zwerversbestaan zit in m'n bloed Ik zweet m'n vuile…

moedeloos dwaalt de zwerver langs wegen van zijn geest etend uit afvalbakken van ervaringen het verleden koekt als oud vuil aan zijn lichaam vast hij wast zich niet op zoek naar vergetelheid drinkt hij zichzelf een toekomst zonder uitzicht toe die hem opnieuw doet zwerven langs wegen van zijn geest de wereld is zijn dakloos huis…

Verdriet sluiert hem in als een dempende mist waarin met trage pas zijn gedachten gaan; hij weet niet waarvandaan, waarheen de weg hem voert, welke naam de schaduw draagt die zijn verweesd gemoed beroert. Alleen de brok binnenin zijn keel en in zijn bloed weet waar hij doolt naar het begin van alles wat hem drijft en doet verstijven in…

Op het hoekje van de straat Met zijn zijn fles en zijn viool Een slok om te kou te verdrijven Dat is de taal die hij verstaat Gehuld in een versleten deken Staart hij naar een witte duif Zoekend naar de laatste kruimel Die de eenzaamheid even doet doorbreken Wachtend op de koude nacht Die spoedig zijn intrede weer zal doen Denkt hij aan…

rusteloze zwerver wat zoek je toch achter elke horizon? je klimt over bergen zwemt in rivieren bezoekt stad en land ziet de wijde zee waar komt toch je gulzige zoektocht eindelijk tot rust? steeds wisselt het decor van alle aardse dromen…

dat het jou zo moest vergaan je onderdoor zou gaan jij die alles in woorden verpakte woorden en waarheid verhakte je hield van de klank van je eigen stem het krassen van je zwarte pen nu je niet meer uit je woorden komt gevangen zit in de diepte van je mond dat het zo ver zou komen met jou...…

zwerver van geluidloze stilte almaar dieper in die dwaze dromen onder schaduw van de eikenbomen.…

ik kwam haar tegen in een zwoele nachtbar mijn natuurlijke biotoop, zwerver eerste klas aan werken had ik maling, aan geld nog meer nu en dan een werkje en ik trok verder zij was mooi, zeer mooi iets in haar trok mij aan, ik sliep met haar zij nodigde mij, zij hield van mij, zei zij ik vroeg haar indringend dit niet te doen ik, een zwerver…

Geen jachtroersknal, geen klokkenklank kan d’oude Zwerver leiden, die, stijf en stram en moe van ’t àl, zó hopeloos alleen, een spoor zoekt dat hem voeren zal ter uitkomste – of waarheen? ……

de drankorgel die is draaiende, hij draagt ( naast de in zijn aangetaste, verouderde brein geleegde flessen) ook nog 's een aantal kilo's in z'n rugzak mee -door de kille binnenstad- en het lijkt hem ook allemaal om het even te zijn (schijn?) hij eet enkel brood en drinkt ongelofelijk veel liters bier.., en binnenkort gaat hij…

Bekend staan we om de onszelf verplichte gehaastheid Hoe we daarmee onze medemens geen stukje aarde gunnen Ik, ik, ik Me, myself and I Hoe een clochard zichzelf heeft bevrijd Van de razernij, van de maatschappij Dat jij van hem mag gaan en staan waar jij wil Jij, zij, wij Och, wat zou ik graag een zwerver zijn De tunnel waar ik…