Alle inzendingen over Raak

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

Lieve vriend Als iets verkeerd is dan is het mis Als iets mis is dan is het niet raak Als iets niet raak is, heb je het gemist Maar als je iets mist, is dat desastreus En als ik mijn homo- vriend vertel dat we één ding gemeen hebben 'We vallen beiden op mannen', dan kan je zeggen dat je een vriend hebt die een geintje weet te waarderen…

koop een foedraal om je tong in op te bergen zodat ze niet meer snijden kan zoek een alchemist om tegengif te brouwen zodat je venijn me niet meer raken kan geef me een schild om die moker af te weren zodat je me niet meer raken kan of beter nog laat me met rust ik heb het wel gehad dag schat !…

ik raak je graag aan zo even soms wat langer wil even begaan met aandacht of omdat een moment dat vraagt; het is ademen in mijn bestaan het zijn wat woorden of handen die dan raken aan de ziel van de ander als een vorm van waken, zeggen; ik ben medestander soms is een ogen-blik meer met minder zeggen het laat zich vanzelf raden een…

Als ik vrijkom ga ik iemand vragen mij aan te raken heel voorzichtig graag en langzaam raak me aan ik wil weer leren hoe het leven voelt ik ben zeven jaar door niemand aangeraakt zeven jaar lang zonder aanraking en ik weet nu wat 'onaanraakbare' betekent... -------------------------------------- uit: 'De dag dat je brief kwam…

Letters op papier zijn soms pijlen naar het hart die de ziel raken.…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

als alles in je leven om dat ene draait raak je verstrikt in eigen netten…

als lippen raken smoren gesproken woorden warm in lichaamstaal…

We varen zomaar te ver en raken verstrikt – in lotusbloemen.…

onder luid gejuich rake klappen uitgedeeld het scorebord lacht…

pagadders schieten propjes papier naar mijn hoofd - ze raken mijn jeugd…

Kus me kus me vrij Raak me Vrij me breng me bij Breng me bij mij…

‘k Lig op de rails al uren in de kou te wachten op het einde van mijn dagen omdat ik, door het leven lamgeslagen mezelf daarvan voorgoed verlossen wou. Maar ’t lukt me niet, opnieuw door pech geplaagd. Die klote-trein is weeral eens vertraagd.…

Je mond zo dicht bij Je lippen raken me de mijne Ik raak in verroering Alleen van je aanwezigheid Wat doe je met mij? Ik wil je beminnen Laat me zweven op je stem Laat me verdrinken in je ogen Samen de liefde beleven Samen weg drijven op de golven M`n liefste ik heb je lief Bemin me…

Je verstand staat er stil van Weer achttien doden Weer in de stad van de liefde Parijs Wat doen ze toch met jou Waar mensen elkaars hart raken Raken nu de kogels de harten Van onschuldige mensen Wanneer houdt het eindelijk een keer op Wanneer zal de liefde eindelijk overwinnen…

Kinderen trekken mij aan ik wil geraakt worden hun energie voelen botsen op mij en ik wil terugkaatsen mijn ziel tegen hen aan duwen als een streling De bejaarden op de soos raken mij hun aanwezigheid en hun lach verwarmen mij, de verstandhouding de knipoog van een raak woord de wijsheid van hun rimpels Ik heb vriendinnen ik maak…

waar een zonneglimp jou raken wil dans jij leven door schaduw heen als samenspel van wisselend gevoel waar droefenis lacht naar euforie tot hun verleiden samensmelt het aanvaarden berust naar toekomst toe fluistert een tango haar stiltelied de zon zal jou raken door schaduwen heen…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

waar is het tasten elkaar verkennen in de toppen van je vingers het zachte raken contact weer maken mijn cellen vragen waar je bleef herinneren zich jouw strelen dat nooit is gaan vervelen omdat ik voor je leef ons vuur zal vlammen zonder einde want in raken word ik jou en jij altijd de mijne…

Zonder huid slechts bijeengebonden door een strak gesponnen dun vlies terwijl daar buiten de winter van de lente verliest ik hoor het zachte zingen van de putter een kalm en lief geschutter O raak me niet raak me niet aan alles raakt me zonder huid zelfs het geluid van een onschuldige roodgewangde zachte putter…

Woorden raken niet ogen spreken hart en ziel als de liefde leeft…

lag in je armen het paste niet maar we konden elkaar raken ik had je zo lief…

Cupido schiet raak Ach mijn aangeschoten hart Ben ik nu echt kwijt!…

Als je slaapt wil ik je strelen, je ademhaling horen, raken, met je vingers wil ik spelen, steeds proeven hoe je lippen smaken. Zonder parfum ruik je heerlijk, en als ik mijn ogen rust, zeg ik je meest allereerlijk, dat ik nooit raak uitgekust.…

Je hebt me laten gaan Nee raak me niet meer aan Mijn tranen slik ik in Die zul je nooit meer zien De keuze is gemaakt Blind als ik was Ik wilde het niet zien Liefde uiteen gespat In duizenden herinneringen Nee raak met niet meer aan Je hebt me laten gaan...…

Raak mij niet aan. Mijn zwakte is mijn verborgen kracht. Verschroeiend is mijn hitte. Je bent niet bestand tegen mijn watermassa’s. Vruchteloos kan ik worden als zandwoestijn. Nee, raak mij niet aan. Nader mij niet.…

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

kortsluiting harde woorden met rake klappen en vele rollende tranen spijt…

De bokshandschoen treft tergend traag raak. Twee ogen, Blauw dan oranje.…