Alle inzendingen over even OR tijd OR kort

“Dat ik u hier nu bel, dat heeft een reden: U overtuigt u zelf in korte tijd Van een vooral voor mij verheugend feit: Ik ben op dit moment niet overleden. De wens is vaak de vader der gedachten, Men zal dus nog heel even moeten wachten.”…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

Ik had je even, toch ook weer niet, want dat korte leven, wat jij beleefde, was niet genoeg om iedereen te kunnen zeggen, hoe je heette, want hoe kon ik in vredesnaam uitleggen, dat ik je had, voor even, maar ook eigenlijk weer niet, want de gedachte alleen, is alles wat je me achterliet. Dag liefste…

ik ken de gaten in de tijd kleine overstapjes in korte afwezigheid even oplossen in het vreemde niets door het schouwen van pure energie impressies zijn niet echt fysiek maar iets tussen oneindig hoog en naamloos diep een vervloeien met de stroom die leven is delen en vermenigvuldigen in pulserende vertakkingen zo uit inertie…

Zo maar even zomer gauw de wollen wintertrui in de wasmand en snel in je korte broek naar het strand je moet je haasten dit is jouw land korte zomers, weinig zon je wou soms dat je ergens anders wonen kon maar hier leef je in vrijheid die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…

Ik kan het bijna niet bevatten Dat in deze moeilijke tijden Waarin veel verdrietig Jij mijn hartje doet verblijden Dat je er voor mij bent Bij een traan en bij een lach En dat ik wanneer het nodig is Even op je steunen mag Dat ik helemaal mijzelf kan zijn En dat jij mij neemt zoals ik ben Dat ik ondanks ons korte samenzijn Je al zo ontzettend…

Ik sta nu buiten Even lekker op het terras De wind gaat door mijn haar Ik denk aan vroeger, hoe het ooit was In zo'n korte tijd Kan er veel gebeuren Behalve ik, ik lijk vast te staan En ik laat mij niet door mijn emoties meesleuren Maar na al die jaren van stilte en zwijgen Wil ik schreeuwen zo hard als ik kan Geen woord komt uit mijn…

De keuzes zijn vaak zo moeilijk en het leven is zo kort. Moet men roekeloos wezen of is de voorzichtigheid de troef die het wordt? De mysteries van het leven. Slapend lijkt het of we gaan. Alle tijd duurt slechts heel even. Is voorbij voor we verder gaan.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Vandaag heb ik een reis door het verleden gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik een reis door de toekomst gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik geen tijd gehad om het heden te beleven want ik verloor mijn heden aan de toekomst  en aan het verleden…

Als ik door de tralies van mijn kooitje tuur dan wil ik even vrij zijn zelfs voor korte duur. Een lekker stukkie vliegen met anderen om mij heen er even tussen uit zijn heel even niet alleen. Maar dit zal nooit gebeuren ze laten mij niet gaan daarom bestaat mijn leventje uit op mijn stok te staan.…

De nauwkeurigheid waarmee ze vorm gegeven zijn doet niets af aan de korte tijd die zij kunnen schitteren…

Ik probeer de tijd te meten een seconde, zo verdwenen een minuut, een kort geweten maar dagen te kort voor stenen weken zwijgen voor planeten een maand zoekt naar fenomenen jaren tellen in het weten zoals eeuwen tijdloos schenen De tijd is nog nooit gevangen In momenten en gedachten Tijd bestaat voor jammerklachten Tijdloos is ook zielsverlangen…

was bang dat ze haar belofte vergat Het is het einde van de dag Mijn moeder blijft nog even in de deuropening staan Er volgt een korte maar lieve glimlach Het is tijd om naar bed te gaan…

Met weemoed schrijf ik deze woorden want ik voel de pijn van schrijven afscheid nemen is niet leuk ook niet voor een korte tijd het lijkt zo machtig, maar toch allemachtig, het is weer zondagavond...…

Tijd heelt alle wonden, zegt men toch, Maar de wond zit er nog. Veel tijd is er al verstreken, Maar er is mij gebleken, Dat de wond steeds groter wordt. Tijd is betrekkelijk kort. Ik word te vaak herinnerd aan vroegere tijd. Nu wordt het tijd, dat het eindelijk slijt.…

Het boekenbal is weer gestart Als ik toch het geld Voor honderd boeken had Bekende schrijvers kom ik tegen In de schappen om mij heen Kwantiteit maakt mij wat verlegen Woorden die mij over korte tijd Intiem zullen omarmen Nadat ik mij uit de rij voor de kassa heb bevrijd Mijn hart klopt voor de vele bladzijden Samengesteld door intellect…

in jouw lieve gezicht glanst nog altijd liefde gelukkig zijn er foto’s ik laat ze glimlachen en waar je wegkijkt laat ik dromen zweven op de glijbaan ligt de gladde tijd een vaart te nemen versnellend, langs de korte dagen waar ze –pas nog- even stil bleef staan we moeten gaan… maar dralen, als de twijfel spreekt in jouw ogen breekt…

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood heeft het zin te beklijven gekerfd in beelden, kruimig…

Mijn geest zoekt Naar de juiste zin Weet niet Waaraan het schort - Maar dan opeens Schreeuw ik het uit - ’k Heb zin - ’t Is even hard als kort…

’t is even hard als kort…

Zomaar even geschreven een kort stukje uit mijn leven als kind leerde ik lopen of eigenlijk ging dat vanzelf nu kan ik dat niet meer en mag ik alleen maar hopen.…

De dagen zijn te kort om van te leven de dagen zijn te kort om van te geven. Dagenlang denk je eraan wat te doen met dit bestaan maar denken is zonde van de tijd want je bent het leven zo maar kwijt. Leven is een gave genieten is een "must" Leven is zo heerlijk het moet voelen als een lust.…

vrij Helaas was dit fijne gevoel Van hele korte duur Voel ik mij weer meer gesloten Bouw ik onbewust weer aan de muur Ik vecht tegen deze reflex In mij heerst nu een hevige strijd Wil ik mij weer voelen als toen heel even Maar wat ik nodig heb is tijd...…

Ik doe nog een korte vul de tijd en de spaties met een sigaret en een geesteszieke die lacht om mijn woorden en ruikt naar gras…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

Het leven is kort Vandaar dat het niet langer wordt Het leven is kort!…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…

kleine grote dromen in je hoofd dat nooit stilstaat een wirwar van woorden dwalen en vragen constant naar de weg "is het weleens rustig in jouw hoofd?" nee meneer, alleen wanneer ik slaap dan komen de dromen…