Alle inzendingen over metamorfose OR kwetsbaarheid

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

jouw ogen keken met het helder blauw van de eerste lentedagen die met voorjaarsachtige zachtheid vol verbazing het zwart van aarde vergeleken met een curieuze snelheid had de metamorfose van donker naar kleur plaats gevonden waarin pril wit en in groen gevatte bloemen en planten nu al bewondering oogstten van alle kanten…

Er bruist jeugdige energie uit jouw eigenzinnige bron ik ben getuige van een wonder in het verleden achtergelaten niet meer van toepassing jouw jeugdigheid leeft voort vrolijk en blij, bevestig jij mij metamorfose van de ziel een curieuze openbaring er bonst een jeugdig verlangen in de geheimkamer van mijn hart vanaf vandaag een nieuwe…

Vuursalamander kwetsbaar op de weg naar Melk. Volmaakte schoonheid. De Jakobsweg, die wij gaan, kwetsbaar alleen, tezamen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Door de wet van de zwaartekracht opent hij zijn strakke jas en dan als de metamorfose een feit is, eerst nog verbaasd over ’t feit dat de jas te ruim is, komt het besef dat zijn vleugels gelijk aan die van engelen, zich ontvouwen. De bekoorlijke pracht van de vlinder ontvouwt zich, een wonder, een engel, een vlinder?…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

ik heb kou en regen aan de zee meegegeven in een nevelige horizon kwamen zij elkaar tegen waar het grijs langzaam klaarde golven weer hun eigen kleur vergaarden en lichte plekken op het harde zand het strand een bijna zomers aanzien gaven alles bloeide open als in een metamorfose toen zon de wolken brak en ons het paradijs terug…

Stapt ze uit haar oude schulpje En verhuist zachtjes In haar kleedje van dromerige Nieuwe lentebloesems Ze danst in een zinderende belofte Het nieuwe tegemoet Met een warme lach Die betovering parelt Door alle nieuwe beloften Van haar ontloken Morgen Hier huist haar nieuwe vrijheid In een fluisteren van de wind Bejubeld Als een metamorfose…

wie bestuurde mijn denken toen ik in opperste eenzaamheid toch mijn zoektocht staakte naar gezelschap voor lichaam en ziel omdat mijn kwetsbaar open hart al teveel kraters moest verdragen wie bestuurde mijn handen toen ik in uiterste kwetsbaarheid toch een antwoord maakte op 'n digitaal kleurig kleinnood zodat mijn kwetsbaar open hart…

de oudere mens deze Hollandse winter is baan verliezend…

Wie zich door Ischa Meijer liet ontleden Werd altijd blootgesteld aan het gevaar Om aan het eind van het gesprek zowaar Te kijk te staan met al diens kwetsbaarheden Haast niemand wist hoe Ischa toentertijd Zelf aan elkaar hing van die kwetsbaarheid…

Een dag die zijn zwarte broer lijkt bouwt met zijn ontwitte tanden van ijle lucht, een kooi de wolken van zijn gedachten smelten in zure druppels, ze sissen op het rozenblad, dat verdrinkt in een metamorfose tot netel zijn ijzige adem snijdt de grond onder mijn voeten tot blootgapen van de wonde het bloed klampt vluchtend om mijn trillend…

In rood, grotesk halfduister gevangen, een verdronken metamorfose, vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid, een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend, als was ik in de poten van een logge reus, sterk en onbehouden Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…

het waren geen lichte schokjes meer een zacht raken dat warm voelde als thuis ik zag uit je handen de energie vloeien die een ware metamorfose bracht in witter licht klonken stemmen als welkom in ontmoeten na het familiaire begroeten ogen twinkelden ruggen rechtten zelfs met de kleine gebaren werd er heel veel gezegd…

Ze is de metamorfose. ---------------------------------- uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

In zijn snelsonnet van hedenochtend heeft Wim Meyles ons het visioen gepresenteerd van een metamorfose: het IJsselmeer als nieuwe Zuiderzee ________________________________ Je zou het haast gaan denken, beste Wim Had Rome's club destijds kunnen vermoeden Van Nijmegen aan zee (wat God verhoede!)…

Meppen is mijn lust en mijn leven slaande hou ik me staande in dit onvolprezen land hier een tik daar een klap al is het enkel voor de grap ja, meppen is mijn lust en mijn leven Meppen doet de adrenaline stromen geweld als gewild artikel op de schaal mag het een ietsje meer zijn? hier een wesp daar een vlieg it is war es ist Krieg ja, meppen…

Zo dichtbij, maar toch ver weg Slechts door een muur gescheiden Hij hield van haar en zij van hem Tot in de verste einden Zij zochten de liefde bij elkaar Door een spleet in de muur Zij hield van hem en hij van haar Tot in hun laatste uur Ontroerd door slechts een stem Deed hun verlangen branden Hij hield van haar en zij van hem Nooit…

De eenzaamheid met lege gevoelens Donder en bliksem heersen overal Een mol kan zijn weg niet vinden De nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De…

Ver van de werkelijkheid vertoeven is fantastisch zo leeft men in een wereld vol van digitale fantasie normaal functioneren is niet mogelijk zelfs de ogen zijn veranderd een diepe kijk in onwezenlijkheid temperatuurverschillen in de huid aanraking geeft geen metamorfose uitdrukking komt niet tot uiting alles tolt in onjuiste werveling…

Geef mij schreeuwen, vechten, gooien om al dat wat jij mij deed en waarmee ik mij ontkende - dat wat nu nog aan mij vreet – uit mijn lijf en ziel te braken voor het alsnog mij verteert en de zegen van mijn woede in zijn tegendeel verkeert. Geef mij kracht en het vertrouwen dat het vuur dat in mij woedt in een schitterende uitbraak alles…

Zonder pardon wordt hij nu teruggefloten Donkerrood geschminkt in Spaanse kleren Getooid met felgekleurde pauwenveren Met brede kraag, een zak vol pepernoten Hij zal zich dus opnieuw uit moeten vinden Puk en Bell zijn hem voorafgegaan En Smeerpoets heeft als Roetveeg afgedaan Zijn Regenboog gaat langzaam aan…

Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw bemint mij al voor dag en dauw teder lig ik in je armen laat mijn hart door jou verwarmen Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw, heel veel dichter dan bij jou zal geen dichter ooit geraken ……

Opa is kwetsbaar, kijk maar naar het craquelé -- over zijn ogen.…

Ik wacht op het Onwaarschijnlijke van levende Mensen Zomaar op zoek naar Het levenselixir Naar de metamorfose Van het immer jong zijn.…

Kwetsbaar meisje Ervaar de stilte Voel de engelen Pak toch hun hand…

Geluk is zo broos kwetsbaar en vergankelijk merelmoeder in tranen…

ronddolend gevaar in verstilde kwetsbaarheid tijd voor bezinning…