Alle inzendingen over schip OR jij OR liefde

jij bent meer in samen dan de vrouw die ik verzameld had een levenlang gedacht hoe jij zou zijn in al mijn pijn van missen ineens was er die lach en ogen maar je innerlijk bleef gissen ondenkbaar dat jij mij in gedogen zag toen jij jezelf totaal gaf heb je hand gepakt de horizon nog maagdelijk op ons nieuwe pad…

er is geen liefde die slijt alleen de tijd geeft weinig mogelijkheid je vol te kussen de zinnen weer te blussen die onze afstand nooit kan overbruggen in een strelend samenzijn weet het plein hoor je laarzen tikken zie jou je blikken op de etalages richten wil je tassen dragen ja zomaar zonder vragen mee naar boven lopen je…

je week glimlachte als ik niet naar je keek je ogen vroegen meer dan ik kon geven schuchter bood je mij je hart de diepte die ik voelde was door kou verstard je wist je leventje compleet koos voor harmonie zwijgen bij problemen beloftes had je serieus te nemen je kwam jezelf tegen koos vrijheid in je leven meer ruimte dan…

als jij schijnt komen gedachten vliegen als vogels sterren bij elkaar en schitteren…

ik zocht je in haastige gezichten zag mensen vertrekken en komen mijn ogen een roos in de hand ik was Den haag, jij nog voor Utrecht de roos was beloofd voor die tijd…

Geen afstand tussen jouw en mij Dan weet ik dat ondanks alles Dat je liefde er zit, in mij.…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

stemmen zeggen niets spreken zonder zin naar smeken hoef ik niet te luisteren onderhuids het fluisteren het raakt me niet de vragen in een stem breken kan ik met een glimlach weer vergeten dans de stilte van ieder uur muziek minutenlang tot solo ogen strijken langs ik ken geen blikken van nog weten ben ze snel vergeten ze…

Zij zingt de sterren van de hemel sopraan van 'Down-Under' en absolute wereldklasse Haar stem schittert echt ten allen tijde afgelopen 30 april opnieuw Van abdicatie naar mooie kroning Misschien een traan bij ondergaande zon naar beneden, op Zij zingt zuiver als een nachtegaal klinkt bovendien helder als een klok Zij liet Kroningsavond…

Liefde Apart Tezamen, ieder eigen muziek, eigen gewoonten, de mijne wil ik best veranderen voor iets fijners, maar niet zomaar voor jou, niet zomaar voor anker gaan in het kabbelende water van een haven, geen golven meer breken met het schip aan mijn voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van…

van liefde.…

Reeds met ’t eindpunt in zicht ging jij ‘t laatste pad betreden Je verlangde naar rust wellicht in de eeuwigheid na het heden Met de laatste adem om je lip sloeg jij de laatste kadeweg in In de verte naderde al ’t schip; langer wachten, had geen zin Met al de rust in je lieve hart bezag jij mij een laatste maal Op je uiterlijk niets…

een woord is een vroege ochtend zonder breuk of smet soms een teken in de lucht een woordeloze rit naar zee zachte vogel boven een uitvarend schip de vermiste naam voor verdriet barst het als een beladen ster komt het niet op tijd tegemoet een woord is een woord tot jij het vult soms met betekenis…

De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt.…

als kind van de zee golf ik mee met eb en vloed in een komen en gaan van verzinnen en bezinnen zoek ik nog steeds de echte zin misschien brengt dat verre schip wel een alternatief het leven kabbelt het geeft en steelt voortdurend door alleen ware liefde brengt rust en aanvaarding wanneer spoelt ze aan voor mij…

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…

ik de schilder, jij de kwast ik de ober, jij de gast jij de ploeg en ik de voor jij de tractor, ik het spoor ik de kade, jij het schip ik de schommel, jij de wip ik de klepel, jij de klok ik de broek en jij de rok jij de appel, ik de peer jij de duivel, ik de Heer jij de kogels, ik de speer jij de oorlog, ik de eer jij de doden, ik…

Ik vraag me af, mag ik wel zo hopen op iets wat eigenlijk 'n droom zal blijven of is 't verboden jouw liefde te mogen ook al is dat, wat jij me geeft, maar klein.…

In 't diepste diep ligt het gezonken schip…. Diep ligt het schip in 't onderzeese dal. De groene zeeplant slingert overal Haar rank 't salon in; slingert zelfs haar tip Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib. Zij slingert óp zich tot de gouden bal Van wat de vlagstok was, kruipt door de stal En woekert welig in het vette slib.…

Mijn leven is als een schip in nood, er lijkt een gat in geslagen. Zal dit mij meenemen naar de dood? Zal dit mij blijven plagen? De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht?…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

kapitein verlaat de kroeg een oceaan ligt voor de boeg het huwelijk moest stranden niet bestand tegen de golven thuisgebracht naar verre landen in de kajuit daar juicht het leven schuimend bier en schaamhaar aan de geschiedenis gegeven rond de mast schreeuwen de eeuwen in de verte vliegen meeuwen die in vrijheid verder leven het schip…

Het schip van geest werd opgetrokken uit de expansie van een fles, kleinschalige gedachten opgetuigd, te vaak gestrand, ontvouwt zich en leeft in mij de angst voor het onbegrensde wat het ginds betekent voor mijn zijn, waar kennelijk geen maat op staat, zodat het hart, mijn binten kraken in het schuim van tegenlicht, het beloofde land…

Oh Lage landen zo in nood Wat ging er mis in het beleid Regie en inzicht lijken kwijt U zinkt, verdrinkt, u wacht de dood Oh Lage Landen zo behept Met poldervisie die niet werkt Bij pandemieën u beperkt Paniek, bezorgdheid, deining schept Bent u het spoor een beetje bijster? Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

dit voertuig wij zitten daar wij zitten in het schip…

-_-_-_-_-_- _-_-_-_-_ -_-_- _-_ Een dobberend schip in een open oceaan vertrouwt altijd God!…