Alle inzendingen over zwart OR zwanen

Hij raakt verdwaald in een doorsnee park, ontdekt een vijver die langzaam ademt, veegt het roet van een zwarte zwaan en valt daarna in slaap van geluk. Dit moment vormt een schiereiland in de duur van zijn bestaan. Er loopt een barst door zijn denken. Hij ziet een gat ontstaan in de lucht.…

Koetsen, een olifant met spiegels, zwanen met enorme vleugels – met een stuur in het midden. Er was een wit paard en een zwart paard, maar het enige wat ik werkelijk wilde was er niet: een vliegtuig waar je niet uit kon vallen, dat na twee rondjes zich van de molen losmaakte en boven het dorp rondvloog, en dan de wolken in dook.…

waar witte zwanen dwalen langs blinde paden tussen groen een heer in zwarte soutane breviert zal hij ons weer groeten? mijn hand in grootvaders hand ik ben het kind uit stille dagen in de tuin van altijd zomer bomen groeien naar de hemel uit andere eeuwen zal ik woorden horen die ik ken en voel en schrijf.…

In mij en in jou is er een leegte, en God -- past daar precies in.…

de zwanen zoals die middag zij het maaswater uit haar stilte trokken voor een vlucht met kippenvel zo was haar begroeting…

Zo klaar was lang niet meer het water van de gracht er dreef een zwaan zo wit als had zij het kasteel gepacht…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

De zwanen, onverstoorbaar, glijden over de Dommel.…

Die drie zwanen drijvend op het meer zag ik niet weggaan en waren er weer, en de treurwilg met een scheef houten been, haar haar omlaag en weerkaatsend omhoog maakte een boog om de zwanen heen, door een kind getekend, maar ik moet om te beginnen het kind nog verzinnen. Dan is het waar maar lang, lang later.…

~~~ sneeuwwitte zwanen trotseren statig het ijs in ganzenpasjes weggebonjourde ganzen heffen hun zwanenzang aan ~~~…

Over wijde sneeuw zweven zeven zwanen voort: stil én zingend wit.…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

een witte zwaan alleen spreidt zo naarstig haar vleugels kleine rimpels vormen kringen dansen gelijkmatig op het stille water de avond valt nu langzaam het wordt een donkere nacht alleen sterren aan de hemel verlichten het spektakel de zwaan danst met haar schaduw een waterballet van pure klasse ontstaan in alle stilte ergens… aan een…

Winter schuilt in haar gebroken vleugels Met zachte tederheid verbergt zij haar tranen die zacht stromen Ik zit en luister naar 't lied van de zwaan dat spreekt in mijn hart verlang naar warmte ik wil haar stem horen 't Verdriet dat sluimert in 't lied van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm.…

Haar vriendinnen slaakten hoge kreten en ik stond op de brug spiedend van een zwaan naar haar en van haar schuldig naar de zwaan. Ik benijdde zijn gedaante, waarmee hij onbezwaard mijn Leda kon begluren. Ik zag zijn hals verstijven en zijn gestolen glimlach als van een jongetje zo blij en die eens geleefd moet hebben diep in mij.…

Daar sliepen eens zo elegant Drie zwanen aan de waterkant Ik dacht ik loop eens verder want Ik zie ze straks in dromenland.…

simpele gratie op de zilveren rivier vier stille zwanen witte voorname eenvoud op deze lentemiddag…

Het huis klinkt anders: een harmonie van talen -- dans en huidskleuren.…

Ik plaatste op het schaakbord een mythisch kasteel zonder paard of koningin op de uitkijk, alsof hun spel ongeschikt leek voor het gevecht dat ontbrandt en ik sta langs de kantlijn als de wapenmeester of heraut als een dreigend trompetsignaal van de toren schalt over zwarte wateren waar een koppel - zwart met wit - ontblote zwanen woont…

Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen en een manke tortelduif Het woekert, het wordt later dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s tegen de gevels ketst Zijn kraag bedekt zijn aangezicht Zijn handen vouwen stevig het auto…

De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde het avondrood toont zich in al haar rode glorie de dag ging snel, zoals elke dag de avond is korter, maar dat ie tie altijd. De zon aan de ene, de maan aan de and're kant ze knipogen naar elkander zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…

Ach begon de dag zo rimpelloos als het gladde water waar stille zwanen slapen met hun kop diep in de veren hun lange nek gebogen zonder stress Maar deze ochtend voelt reeds zwaar als een diepe zucht die niet oplucht doch slechts berust in weer een nieuwe dag Zo dwaalt hij langs de oever rondom het kleine meer kijkend naar de stille zwanen…

alsof het octrooi is ontgleden aan de stille waterspiegel van dit moment iets maakt me duidelijk dat deze zwanen bestaan uit alles wat niet zwaan is, zo ook ik het boeit als ik in de verte de kille avondklok de uren hoor slaan die nog moeten komen, hier staat de tijd niet stil maar deze tijd herkent zich niet als het objectief de liefde…

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

De Wilde zwaan kuste daar die trotse haan. Zij kraaiden tot aan de dageraad, daarna vloog zij weer en kipte hij het klaverzaad.…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…

Het onweert, bliksem boven me, diep gerommel -- onder mijn voeten.…

Omdat zij van hem hield met heel haar hart Hulde zij zich in het vereiste zwart En werd haar sprankelende geest bevroren Hij trachtte haar te voegen in zijn voren Die zeer rechtzinnig waren en benard.…