2052 resultaten.
Tiramisu
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 48 Je zult toch maar een vlinder zijn als zij
verschuilend dag en nacht in haar cocon
zichzelf nooit vindend omdat zij niet kon
haar vleugels zwaar van was zonder gelei
Ze zei ik heb je lief kom maar
bij mij
monarch, je bent mijn blauwe koningspage
mijn minnaar op de zuilengalerij
omzichtig manoevrerend in
d'arcade
Behoedzaam fladderend…
AFSCHEID
poëzie
3.0 met 176 stemmen 27.726 Slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht
ons diepst omarmen
heeft de droom omgebracht
donker en zonder erbarmen
zijn bloed en geslacht
slaap met het donker, vrouw
slaap met de nacht.
--------------------------------------------------------
uit: Verzameld werk (1899-1940)
Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…
Schaduw in de nacht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 71 Er ligt een stille schaduw
in de uren van de nacht
op de plek waar je zweeg
ik voel me nu zo leeg
misschien kom je ooit terug
op een koude winterdag
om te communiceren
over liefde en waarheid
en de dag dat de lente komt
als een vers in het vooruitzicht
er zwijgt een stille schaduw
op de plek waar ik nu lig
de stilte is onveranderlijk…
Hide and seek
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 122 Je raakte mij in jouw cocon
als vlinder aan, zonder touché
Bedwelmde en betoverde
mij op je eiland, nimf Circe
En hield mij als de zwervende Odysseus in je macht
Eénmaal vloog je naar hem toe
en even vaak kwam hij bij jou
Maar beide keren bleef je schuil
verschanste je in je cocon
Ik waande mij die grote zwerver
opende zacht jouw…
Liefdeskater
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 Laat ons klinken,
laat ons drinken,
laat ons maken de dubbele haan,
ik wil wijn gaan drinken
al komt er een kater achteraan.
Vul mijn glas
met eerste klas
rood of wit druivenvocht;
superieur van ras,
dus geen goedkope fles bocht.
Wijn met de macht
om mij vannacht
m’n verdriet te doen vergeten,
dat zij naar wie ik smacht
niets meer van…
twee kanten op
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 de spoorlijn loopt dwars door het dal
we reizen twee kanten op
onherstelbare stappen in het landschap
onderstrepen de stilte
we vergaten hoe onze ledematen
zich naar elkaar konden bewegen…
Je bent niet hier
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 91 Donkere vogels krassen geluidloos
jouw naam in donkere wolkenlucht
er valt in mij een droeve stilte
die ik moeilijk kan duiden
mijn ratio wil niet verder zonder gevoelens
achter de horizon, een eindeloos landschap
ik hoor ook geen geluiden
in de nacht, een machteloze droom
dat je terugkomt met een boodschap
een bos bloemen en een bonzend…
Weerzien
gedicht
4.0 met 10 stemmen 7.557 Zag bij De Slegte me tweedehands staan,
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand.
Poëtisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodeizen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaren van je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan…
Herinnering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 152 Zelfs na al die lange maanden
Spook je nog steeds bij mij
Zelfs na meer dan honderd weken
Ben ik nog niet van je vrij
Kan je me niet alleen laten?
Met mijn boeken en muziek
Of zal je eeuwig blijven spoken
Tot ik weg kwijn van verdriet?
Ik heb toch zo genoeg
Van mijn herinnering aan jou
Ach! wanneer weet ik toch zeker
Dat ik niet meer…
Manna
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 Gebeld worden door een relatieve onbekende,
die je een, twee, misschien drie keer hebt gezien,
een stem, rustig, degelijk en vertrouwd bovendien,
die jouw interesse in een reisje met haar verkende.
Het gebeurde mij een paar uur geleden,
een vooruitzicht van een twee weken durend avontuur in Turkije,
waar hier en daar de boeren nog met ezel en…
het hoeft niet meer
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 78 het was op de oever van de Schelde
dat jij me draadloos belde
en dat je me vertelde
ik ga weg bij jou voorgoed
ik wist dat het niet zo vlotte
en in mijn roeiboot op de Rotte
besefte ik tot op m’n botten
het is voorbij
vaak waren we aan het kissebissen
maar tussen de tulpen hier in Lisse
naar de afloop moeten gissen
dat hoeft niet meer…
Over 't hoofd gezien: Vivienne
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 74 'k Zag gister, naast Julienne
Die ik hier memoreerde
En Annabel uit Heerde
Die 'k nog het meest begeerde
Eén over 't hoofd: Vivienne
De rest volgt dan wellicht
In een nieuw liefdesdicht…
Op speciaal verzoek: Julienne
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 50 O grandseigneur, witbaardig
Uw verzen zijn zo aardig
Spreekwoordelijk leeswaardig
Nee, echt niet minderwaardig
Beslist niet inferieur
Ik ken ze geen van allen
Hoewel, Michel-Angèle
Die Surinaamse frêle
Was heter dan Adèle
Met haar kon ik goed ballen
Mijn eerste heette Anne
Een bloem die zij mij ried
Was zij mijn liefde niet
Dan zong…
loslaten voor houvast
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 onvoorwaardelijk de liefde
die hen eens samenbracht
scheen door zonovergoten
in hun zo gelukkige jaren
naast ook ruzie en venijn
die weer verdieping bracht
waar eens het samenzijn
onvoorstelbaar genot was
kroop langzaam kruipend
als het einde van de dag
bij een zonsondergang
schim en schaduw binnen
het fundament knagend
met duistere…
Zijn Muze
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 84 Zij was zijn Muze
helaas zag zij hem niet staan
zijn liefde werd alleen maar groter
hij kon zijn Muze niet laten gaan
Het verlangen naar haar bleef groeien
ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven
hij deed zijn best niet te vergelijken
maar die ander kon ‘het’ hem niet geven
De Muze was gewend haar zin te krijgen
en hij deed alles…
Verloren ziel terug bij af
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 147 Ik heb je leren kennen in een tijd waarin ik zoek was.
Je hebt mij de hoop gegeven dat er meer is.
Je hebt hierdoor mijn hart gestolen en mijn gedachten draaien om jou heen.
Ik zie je bijna elke dag maar je hebt laten blijken dat je het niet zo bedoelt.
Ik realiseer me dat je het niet zo bedoelt en de grond brokkelt onder mij vandaan.
Op dat…
Duisterklacht
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 196 Je hoeft me niet te redden
ik weet hoe ik me gedraag
nooit bang om alleen te zijn
in dat verlegen zijkamertje
van duisterklacht in zwijgtaal
jouw decadente woordenbrij
van lethargie en fatalisme
jouw zoemende zwemmende woorden
ze drijven weg, nemen af
in geluid en kracht over de rivier
van aanwezigheid in duisterklacht.…
Volle maan blues
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 Je veegde je hakken
nonchalant
aan de ongeopende
post
Dacht dat het
de deurmat was
De avond kwam weeral
plots
Je hing mijn jas
aan de haak
Drapeerde de jouwe over
de bank
Spoelde het toilet
twee maal door
Gebruikte de badkamer
als klankkast
'Ik ga trouwen'
En iets van
Hoe het met me ging
trouwens
Ik loog dat het…
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Ik citeer niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Er valt een idee
over een liefdesaffaire
op haar gestifte lippen
wanneer de zon
als een koperen ploert
over het weekend schijnt;
Het is bijna werkelijkheid
haar stiltedromen
kan ik horen in het verlangen
ik probeer te begrijpen
waarom ze zo vaak
van idee verandert
Ik citeer niet
ik weiger haar hart te citeren.…
Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.443 Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen,
Mij met een koele vergetelheid haat,
En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat
Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen
Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen
Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat
Geen enkle gedachte uwer ziel meer, kwaad
Dat nog dat Verleên een Toekomst…
Water
gedicht
2.0 met 110 stemmen 19.497 Wij worstelden met elkaar in eenzaam water,
een poel, verloren in een zandverstuiving.
Wij zonken samen, het andere lichaam hatend,
niet loslatend. Wij beten in het vocht,
op wakke treden trappend in verdronken land.
Toen is een dijk gebroken. Wij lagen in het slijk,
Twee padden sleepten zich nog parend, weg,
buiten bereik van het koudvuur…
Eindeloos landschap
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 131 Er ligt een eindeloos landschap
tussen jouw verliefde droom
en mijn verloren werkelijkheid
de nacht maakt harde muren
van waarheid die zich draait
in het betoverende fluisteren
van het inktzwarte duister
Geloof niet dat de rivier een moeder is
de golven van de zee zijn geen vader
omdat zeelieden geen heimwee kennen
bergen slijten…
Pijnlijke ontmoeting
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 157 Ik schrok toen ik je tegenkwam op straat,
wilde mijn weerzin niet laten blijken,
keek langs je heen, van je weg,
maar kon jouw blik niet meer ontwijken.
In plaats van degene die ik heb gekend
en graag in mijn hoofd wilde bewaren,
zag ik een vreemde verslonsde vrouw,
die mij te lang strak aan bleef staren.
Op het moment dat je met schorre…
Nachtelijk vragen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 73 Je hebt diepte leren vragen
in nachtelijk duister dwalen
na grijs vergeten dagen
er verscheen een zonderling
in de met mist omgeven spiegel
de maan toverde een glimlach
en in brieven, ooit geschreven
bekende je het verlangen naar
dat wat nuchter tot genot leidde
in het vermogen van vergeten
dwaalden herinneringen
terug naar haar hart…
Tot Ziens
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 162 beloof naar me
te zwaaien
als je mij weer ziet
want ik blijf altijd
aan je denken
gehuld in stil verdriet
je mag altijd terugkomen
je bedenken
en ik zal je alles schenken
en dan zullen we ze
alsnog vervullen
onze ooit gevormde dromen…
Poker
gedicht
1.0 met 320 stemmen 36.295 Het is tijd voor open spel, mijn
liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb
er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze
zijn van weinig waarde, om niet
te zeggen van geen tel. De
hand van jou is rijker: je lijf
is nog het minste, al is het lang
niet mis. Maar ook illusies heb
je nog, en hoop. Jij hebt alles
wat er is. Toch ben ik soms al
op…
Aan Hedwig
poëzie
3.0 met 32 stemmen 6.422 Wat nu een kerkhof in mij is, was, lang geleên,
Een vrolijk marktplein, waar een dartle zwerm dooreen
Krioelde van de dolste dromen, somtijds wel
Wat al te dol, en toch vermaaklijk en hun spel.
Het was me een leventje daarbinnen! Zien verging
Een mens en horen. Doch op eenmaal, daar verging
Een aaklig steunen 't blij rumoer, en dan - een gil…
ik zei ik zie de roos
gedicht
2.0 met 184 stemmen 43.980 ik zei ik zie de roos
als een wrak
in aanbouw
ze zwierde aan de kroonluchters
boven de romige hapjes
met een vorkje porde ik van alle kanten
in het gebakje
vat vol ongenoegen dat ik ben
inclusief slenterhart dat al twee dagen
zijn plek niet meer kent
en ik maar denken
ik liet haar gaan maar niet zonder
slag of stoot geen letter…
Woekerplant
gedicht
2.0 met 46 stemmen 13.314 Hoe winnen wij de ruimte in
die elke nacht verloren ging?
Het bed dat ons verrukt
lijkt zo versmald
dat wij verwant zijn aan
de plant, die met
een overvloed aan wortels
op de eigen potrand drukt.
---------------------------
uit: 'Overval', 1997.…