Alle inzendingen

Vooruitgang: de storm die opstak aan de poorten -- van het paradijs.…

Een grauwe lucht het grijszwart stapelt zich op in en om me heen Eerste beelden van wind komen voorbij Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht. Men heeft hier te maken met verschillende…

In het bos staat een theehuis, daar schenken ze alleen maar thee. Ze hebben heel veel soorten, dus drink gezellig een kopje mee. Hee, wie hebben we daar? O, dat is mevrouw Konijn. ‘Wat leuk om u te zien, welke smaak zal het dit keer zijn?’ ‘Nou, ik ben een beetje misselijk en heb last van mijn maag. Geef me maar een kopje kruidenthee,…

ik heb de stukjes lente gekoesterd die wij samen hebben ontdekt op onze geheime plek wat luwte en een paar straaltjes zon een enkele nachtvorst op de rulle snel drogende ondergrond heerlijk om jou dadelijk weer te zien met een handvol duin en glinsterend zee-natuur wind schrijnend koud en venijnig guur maar in je gezicht…

Dit jubileum moeten wij betreuren De oorlog duurt verdomme al twee jaar Er is zelfs sprake van gewenning maar Dit had natuurlijk nooit mogen gebeuren De neo-tsaar, Navalny’s moordenaar, Brengt heel de wereldvrede in gevaar…

Het is nog steeds stil aan de andere kant van de lijn blijkbaar is er iets gezegd dat tot nadenken stemt iemand is duidelijk in verlegenheid gebracht misschien was ik het zelf wel toen veel als nagalm doordrong in het dichte bos van kwetsbare gevoelens en tijd zoals je niet meteen reageert op een bericht. Stel je voor dat het misschien…

ach vliegen we er onderhand niet allemaal in blind gevangen worden door het world wide web van de immer spinnende internetspin…

De mens schept zich duizend behoeften, Dat ligt in zijn werkzame geest, Maar de een maakt hem schepper en koning En de ander tot slaaf, ja tot beest. Behoefte aan volmaking veredelt, Behoefte aan ontwijding verneert; De een put hier zijn kracht uit ontbering, Waar de ander bij weelde verteert. De rijkdom ligt niet in het 'hebben'.…

Voel jij ook het lustig verlangen van kwetsbare voorjaarsbloesem op zoek naar onzekere schoonheid omdat de stad nog ligt te slapen ochtenddauw in het park parelt diep van binnen bloeit de lente nu je in jouw oude kloffie koffie drinkt en nadenkt over problemen in de wereld terwijl ik zorg voor zoete koffiekoekjes merk jij dat de mensen…

Soms heb ik genoeg aan mezelf Kan me moeilijk concentreren Heb drukte in mijn hoofd Alles valt me zwaar Het is een teveel aan prikkels Soms raak ik in paniek Dan kan ik niets hebben Smeek naar innerlijke rust Als de buitenwereld schreeuwt En de binnenwereld bang is Dan heb je moeite Om rechtop te blijven staan Het is de kunst te overleven…

Ter verzoening zing ik de woorden die passen -- het bekende lied.…

Na dertien jaar verrast hij met een sneaker Een schoen van goud met op de hak de vlag van USA, heel leuk voor Vaderdag Zeer Trumpiaans, kan het nog artistieker? Maar wil hij straks niet op een houtje bijten Dan moet hij flink wat van die stappers slijten…

onverbiddelijk, vermoordt oorlog soldaten, doodt wereldvrede.…

Ik zou willen vliegen ver hier vandaan op zoek naar rust en vrede heel ver vliegen Ik zou willen dromen over een wereld zonder geweld het zal nooit gebeuren alleen in dromen Ik zou willen vluchten weg van mezelf mijn problemen achter me laten steeds maar vluchten Ik zou willen genieten van muziek, boeken en schilderijen…

ik raakte langzaam aan aarde nadat ik op wolken gelopen had een eerste touché kwam hard aan op de bevroren bodem van een witte nog niet belopen wereld recht op neus in de lucht met langzaam meerderend zicht dat nieuw voor mij paste in beginnen horen en voelen hoe hard leegte mij zijn alleen zijn toeschreeuwt en hoe verloren…

je arm hing zwaar aan je schouder, je haar bloeide over je huid slaap en pijn wandelden samen over ons laatste besluit. je blik en je diep zwijgen rinkelen nog na in mijn adem; wij zijn het woord vooruit, wij hebben het woord verraden ----------------------------------------------------- uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten,…

Nu dat wij naar buiten treden vredigen in het nieuwe heden nu hangt de lucht vol van waaiende lichte dingen, onbeladene ademen kostelijk gedragen op vlakgestrekene windvlagen, wazen, half beschaduwde lanen aan weerskanten van zijden vanen, rozerode kreukbehangen in rimpelingen en met gangen van blije bewegingen, een mist bezijen…

Een door de wol geverfde president Aan het roer van een onwrikbaar land Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden…

Het schijnt dat ex-dokter Van Leiden in Maastricht resideert, en dat Pim van Weert in Goes woont en Bart van Goes in Weert, W. van Cuyck in Oss en C. van Oss in Cuyck, G. van Luik in Sneek en J. van Sneek in Luik ... Zou 't niet handig zijn als ieder naar zijn eigen plek terugkeert?!…

hoge pieten en duplicaten van klein keske krijgen van dag tot dag meer de seskes zodat iedereen over zijn toeren gaat als het straks over de meest bekwame federale eerste minister, die nu al zoals de leeuw op zijn achterste poten staat.…

vandaag is alles in veelvoud dicht de dag ligt uitgeput en leeg in de aanhalingstekens van de tijd de klokken zwijgen het trage stugge lopen door de stilte hoe nu verder er is geen weg terug tussen geboorteschreeuw en sterven bloemen leggen om jou te eren loop door loop verder wij weten wie jij bent bloemen leggen als vergrijp hoe…

In de boeiende Tom Poesverhalen komt steeds een vereerd iemand naar voren, laat zich, ofschoon overleden, graag horen, mag sterke bewondering behalen. Zijn beschouwen en goedvinden stralen bij elke beleving, gaan nooit verloren, zullen alle avonturen bekoren, geven raad tijdens moeite en dwalen. Heer Bommel is trots op het uitdagen van…

Natuurlijk ga ik op naar Gods Altaren en ik mag zelf de Kandelaar-Kaarsen aansteken Jezus heft de loftrompet en God, de Vader die zingt 'n diepe Bach bas-aria Ik mag op een kussen voor Hem zitten Hij legt z'n hand op m'n hoofd zeggende: "Goed gedaan Jochie!…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

Ze roepen maar wat over en weer, mompelen -- verder in zichzelf.…

vlinderlichte wervelende klanken vullen de leegte een melodieuze melodie laat de snaren trillen van het universum majestueuze muziek zorgt voor het wijken van de nevelen stormen liggen rustig in de armen van de wind bomen begroeten hun bloesem op de lieflijke tonen van hemelse muziek een nieuw begin voor natuur en mens…

strak dreven de wolken hoog langs ontdaan van hun last zelfs de kleuren waren even te gast in het nog donkere kielzog zij contracteerden de immense leegte die het onbenoemd grote universum had te vergeven mijn kijken kon niet verder reiken dan wat lichtende sterren voorbij de planeten hun plaats en benoeming ben ik…

Je weet dat over smaak niet valt te twisten, Maar bij de Ku(ns)thal daar in Rotjeknor Maakt niet één poedelnaakte senior Reclame voor die club van naturisten. Van onderen geschoren dan wel kaal, De ku(ns)tbeleving is wél optimaal.…

alles zal je ooit verlaten het voorjaar dat plaats maakt voor de welkome zomer die weer verwaait door de onverbiddelijke herfstwind zoveel verlaat en komt ooit en soms nooit weer terug vaders moeders zusters en broeders gaan hun eigen weg maar wat je er ook van vind het verlaten uit het nest van je laatste kind bezorgt je ook weer…