3121 resultaten.
2024
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 138 Het jaar is nog niet goed op gang gekomen,
Die eerste week hangt tussen mal en dwaas,
We leven nu nog even in een waas,
Waarin we van iets hoopvols kunnen dromen.
Een jaar gewenst van liefde, licht en rede,
Van vrijheid, voorspoed en vooral veel VREDE!…
La durée
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 62 Bonjour ma chère,
't is inderdaad een feit
het pièce de résistance
zit in de uren- en minutendans
van de durée,
de innerlijke tijd
de zinnenprikkelende buitenkant
is tijd die slijt
verglijdt als brandend zand
dat glipt,
verdwijnt door onze hand
Voor M.W.…
oudjaarskater
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 als een uitgedragen jas
tot op de draad versleten
legt zich moegestreden
het oude jaar stil neer
niets en bijna niemand
treurt vandaag nog hem
zal wat hij deed en bracht
zich morgen herinneren
het oude jaar dood
laat het nieuwe leven
schreeuwt eenieder
met in volle handen
knallend vuurwerk
geen oog hebben zij
voor ver weg en dichtbij…
Oud en nieuw, onvoltooid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 De nacht wordt de dag.
Het oud wordt weer jong.
Een frons wordt een lach.
Een stap wordt een sprong.
Een jaar ouder is de tijd.
Een nieuw hoofdstuk in het boek.
De mens een stap voorwaarts schrijdt.
Een einde aan al het gezoek.
Maar waarom steeds weer voorwaarts kijken?
Sta eens stil en kijk weerom.
Laat wat eens was het heden verrijken…
HET OUD JAAR IS GEKIST
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.624 (01 01 1891)
Het oud jaar is gekist,
genageld en begraven;
en ‘t nieuwe, korts nadien,
kwam schielijk aan te draven.
Zo ‘t oude was, zo zal,
waarschijnlijk ‘t nieuwe zijn,
vervuld van koud en heet,
van liefkijkheid en pijn.
Een dingen wense ik u,
en mij en allen samen,
het oude jaar en ‘t nieuw
te doen, in…
VOOR OUDEJAARSAVONDPREDIKERS
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.758 Gij preekt: 'de tijd vliegt snel; het vluchtig leven slijt!'
Och, wees gij zelf nu ook wat zuinig met de tijd.
-----------------------------------------
uit: Gemengde Gedichten (1881)…
TIJD
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 79 ingevulde tijd
is minder zwaar
te verduren
dan welke
die ledig is…
De Grootvader
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.697 Hij spreekt wel soms van al zijn lijden,
Die oude man met sneeuwwit haar;
Maar meest zit hij in zich verzonken
En stil en zwijgend nevens haar.
Zij wordt wel groot, maar is zo tenger;
Hij legt de hand soms op haar hoofd:
-- Zo ze eenmaal in mijne oude dagen
Door vroege dood mij werd ontroofd!
Dan lacht ze op hem met stille weemoed,
Terwijl…
Herdenken
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.389 Nimmer zal de ziel vergeten
Schone wereld waar zij leerde
Wat gemis niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde:
O te lachen, o te wenen,
Zich in lach en tranen geven,
Tot te lachen of te wenen
Wordt der lichte ziel om 't even:
O te wenen, o te lachen
Tot de neevlen zijn doorschenen,
En haar wenen wordt als lachen,
En haar lachen…
Tijd ?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 67 Wat, waar, hoe, waarom, wanneer
Tijd is wat alleen gegeven kan worden- Het pakt zichzelf dan weer af
dat komt door jou
dat komt door waar je het wilt doorbrengen, hoe, waarom, en wanneer.
Waar tijd voor jou plaatsvindt is fysiek alleen op aarde
maar mentaal breng je altijd alleen maar tijd door
met jezelf
en iedereen die je tegenkomt tijdens…
Een stofwolk van stilte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 116 Boven elke afgrond
bruggen aangelegd terwijl
het licht naar beneden suist
Strohalmen voor houvast
doekjes voor het bloeden
voor het stuurloze hart
Geen handen
als Hybris struikelt
wankelt voor de val
In een stofwolk van stilte
met de mond vol tanden
tussen gebroken porselein…
´Het begin van dag met de scherven van gisteren´
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 142 Begin de dag nooit met de scherven van gisteren want deze snijden in je handen en je hart.
Ze maken je bitter en vol wrok en houden je vast in het verleden.
Begin de dag liever met de bloemen van vandaag die geuren in je neus en je ziel.
Deze maken je blij en vol hoop om te laten groeien in het heden.
Begin de dag altijd met de dromen van morgen…
menhir
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 Trots staand
trotseert hij de ruige leegte,
de elementen, de tijd.
Millennia
kwamen en gingen
de seizoenen;
geselden regen en storm,
brandde de zon
en beet de vorst;
de steen bleef staan,
toonbeeld van kracht
en incasseringsvermogen.
Fier baken van stabiliteit
in de eeuwige stroom
van verandering.…
Aftelwerk
gedicht
4.0 met 14 stemmen 8.728 Aftellen van ouderdom tot kind -
nog een zorgenkindje, oud geboren,
jonggestorven, moederziel verloren
in de hoop de het bijna ontbindt,
terwijl de dwaze nagels, haar en baard
blijven groeien. En maar knippen, scheren
al wie zich op tijd niet weg kan scheren
moet de bidder met zijn zwaluwstaart
van de dooddoener met varkenssnuit.
Nog één…
't Is lang geleden (15)
poëzie
4.0 met 12 stemmen 953 Spreek, Vlugge Wolf, broeder met 't blonde haar,
Ontdekte uw speurend oog de bleke mannen,
Die, sluipend door de golvende savannen,
Ons trachten te verstrikken in gevaar?
Uw rode vriend, de Machtige Adelaar,
Kan uit zijn ziel de angstige vrees niet bannen;
'T is om uw skalp, dat ze allen samenspannen;
Mijn geest is somber en mijn hart is…
Een rijk verleden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 109 Het vervallen schuurtje ademt
een sfeer van geborgenheid
door de jaren heen
nog vaak rusten de huismussen
overgebleven uit mijn jeugd
op haar scheefgezakte dak
passend bij een ‘rijk’ verleden
lang uit het straatbeeld verdwenen
de rijtuigen en paardenhoeven
hoe vertrouwd ze klonken
ook de mensen in het zweet
met hun ijverige handen…
De Dwingende Dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 Daar gaan ze onze dagen
Ze palmden allengs ons leven in
Ze begonnen er aarzelend aan
Tegenover een klein wezen
met een immens speels ego
kwamen ze nietig en weifelend
schoorvoetend aan de deur kloppen
We herkenden ze eerst niet als dagen
Zoals we achteloos onze tijd namen
Daagse geldingsdrang doet ons groeien
Kleine mensen worden gestaag…
Eeuwigheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 73 Op aarde is zwaartekracht,
die houdt ons hier gebonden.
Het kostte niet veel tijd om van jou te houden.
Maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid.
In de stroom van de tijd hebben wij samen geleefd.
Een moment in het bestaan van het universum.
Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht.
Een nevel die even verscheen en zomaar…
Tijdelijke uren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 met flarden en rafels
aan elkaar vastgebonden
nare langdurende uren
kruipen traag voorbij
met bellen en toeters
uitgelaten zwaaiend
blije kortdurende uren
rennen snel voorbij
met beide handen
worden rustige uren
voorzichtig vastgepakt
opgeborgen voor later
voor later
als een paar extra uren
het verschil kunnen maken
tussen…
Wintergras
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 154 ze raken nooit uitgeteld
stilte wil een hoofdrol
in een huis dat blijft verhalen
een draaiboek dat niet liegt
ik heb het leven nu geleerd
ik zal het water blijven dragen
tot de avond binnenkruipt
morgen zullen er branden zijn
ik wil het wintergras zien groeien
ik zal ontsnappen aan de tijd
het moet me lukken om
de snaren van een harp te tellen…
'T IS STILLE
poëzie
4.0 met 30 stemmen 4.440 't Is stille! Neerstig tikt het on-
gedurig hangend wezen,
waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen, staat te lezen.
't Is stille en middernacht! Alsof
ik blind ware, om mij henen,
in donkere diepten schijnt het al
verduisterd en verdwenen.
't Is stille! Niets te zien en niets
te horen, - 't doet mij…
niemand die zo kraken kan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 zij is stilaan oud geworden
zilveren haren verdwalen
op haar smalle schouders
met het Largo van Ombra mai fu
in de oren tooit ze zich in de schaduw
in haar vechttenue
met een fiere all season jas ontmoet zij
de wereld die almaar groter wordt
in een taal die nauwelijks hoorbaar is
met niet aflatende verende tred
treedt de dood haar…
TERUG
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.314 Scheef is de poorte, van
oudheid geweken;
zaâlrugde 't dak van
de schure; overal
stro op de zwepingen
zit er gesteken;
vodden beveursten het
huis en de stal.
Boven die vodden zijn
blommen gesprongen;
onder die vodden zit
volk en gezin:
blommen van vrede, zo
ouden, zo jongen,
blommen van buiten en
blommen van bin.
Daar is 't dat…
Geur en galm
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 77 Ooit woeien geur en kleur uit straat van ergens
Verloren galm voorgoed uit
de pendule
Spoorloos verdwenen in een tijdcapsule
Met noorderzon naar niemandsland van nergens
De authentieke dorpseigen gebaren
De onvermengde ouderwetse geuren
Oorspronkelijke spraak van
halve garen
De slachters die hun eigen koeien keuren
Rooms-katholieke…
Authentiek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 Ooit hingen ergens kleur
en reuk van straat
In authentieke grauwe
elementen
De groenteman met ruwe bolsterpit
Bracht weerloos eerlijk en ongesmukt
Andijvie onversneden
kroppen sla
Geen avocado dadels
zoete druiven
Maar witlof selderij en
knoflooktenen
's Zomers bessen in de
winter penen
Bungelende weegschaal
in zijn kar…
AAN ENE BEEK
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.297 Ik juichte in de armen van een gade,
Ik treurde hooploos op haar graf!
Nu dool ik langs uw oever henen,
En droom 't verleden, dat nog vleit.
'k Ontwaak en alles is verdwenen,
En 'k sidder in mijne eenzaamheid.
Vol zielrust, maar weemoedig tevens,
Volg ik uw rolling na en ween;
En al de vreugd en smart mijns levens
Vliên zachtjes met uw golfjes…
Het leven is een kaartspel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 113 Vroeger was het leven zo gemakkelijk.
Zo zorgeloos, vriendelijke en zacht.
Maar als je jong bent word je ouder elk jaar.
Soms zo vermoeiend, ondraaglijk en zwaar.
Waar wil ik heen, wat ga ik bereiken.
Hoe kom ik daar… en wanneer zal ik er zijn.
En onderweg is de liefde zo veel meer dan verdriet.
Het leven is als een kaartspel,
dat eeuwig…
Mariniersbrug
gedicht
3.0 met 27 stemmen 19.407 De Maasbrug
symbool van on-
verzett'lijkheid
leed aan metaal-
moeheid en was
gedoemd - Geen
marinier die 't
stage knagen van
den tijd een halt
toepriep - Integen-
deel! Reeds rees
uit Rotown's harte-
bloed een nieuw
symbool ons tege-
moet - scharlaken
in de neongloed -
De Mariniersbrug
Poort die naar
heden voert!
-------…
Herfstspleentanka
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 In het Vijverzicht
zie ik het Campinastrand
in de najaarszon.
Een bier van hoge gisting
verzacht de pijn van de tijd.…
't Is lang geleden (20)
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.734 Ik wenste toen een oudgraaflijk kasteel,
In 't midden van hoog beukenbos met uilen
En grafruïne, zwartbegroeid de zuilen,
Scheef elke schacht, gebarsten 't kapiteel;
Twee leeuwen, door oud mos vaalgroen en geel,
Spalkten naast de ophaalbrug hun drakenmuilen,
En uit het maanlicht kwam de herfststorm huilen
Door puin van gang, vol rits'lend…