Alle inzendingen over Verhalen Lezen Vermenging

Marten Toonder leest aandachtig in Gods woord schrijft en tekent verhalen uit eigen verbeelding ontsproten door zijn wondergeschiedenis schijnen zachte bleekgouden stralen van de Evangelische boodschap die Tom Poes en heer Bommel ofschoon zeker niet opzichtig vroom helpen om met doordacht geweten hun vrienden liefdevol bij te staan waarbij…

De letters maken een eigen verhaal Ze laten mij iets anders lezen Een ander verhaal , Mijn verhaal De letters maken geen ander verhaal Ik ben het die een ander verhaal leest Een mooier verhaal, Mijn verhaal. Maar ik mag mijn verhaal niet lezen Ik moet lezen wat er staat En ik kan het niet lezen, Dat verhaal.…

In het kleine moment waar we weer samen zijn is elk woord eenzaam en elke kleur een antwoord dat we niet wensen en kleuren met een gevonden glimlach die alleen maar een kleurloze herinnering achterlaat…

ik de kaft van het boek waarin ik jouw mooi spannend verhaal eindeloos hoop te mogen blijven lezen met jouw naam op mijn rug…

Een boek is om te lezen Elke bladzij een verhaal Zo gaat dat ook in je leven Eigenlijk is dat maar normaal Maar het wil me maar niet lukken Om in het boek van mijn bestaan Na de laatste hoofdstukken De pagina om te slaan…

het hemelsblauwe op deze nieuwe maandag het wintergroene vermengen zich met vele andere kleuren in het sneeuwwitte…

kinderen die leren lezen zitten in lokalen uit te rusten van onrustige verhalen er hangt een stilte zoals tussen auto's op parkeerkerreinen en tussen bomen en juf beklimt het podium met wit papier kinderen die leren lezen hangen letters te drogen aan de wanden van de klas in de winter steekt juf de kaarsen aan en kinderen…

De verhalen, die we elkaar vertellen zijn niet de werkelijkheid, die we als geluk ervaren kunnen. De klacht, dat gebeurtenissen niet gebeuren mogen, dat virussen ons niet mogen bedreigen, is de werkelijke bron van ons verdriet. Het nieuws, dat nieuws angstige verhalen zijn, bereikt ons bijna niet. We lezen wat we lezen willen.…

van het lezen…

Spelenderwijze vermengen zich kunstwerken van tekenaar Anton Pieck met de adem van Charles Dickens' boeken.…

Wachtend met oude boeken ben ik een oude man zonder verhaal en staat alleen het bord met vragende kinderen naast mij en zwijg ik dapper over het einde dat ik zal lezen in het boek van mijn verloren kindergedachten.…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…

Wordt het nog winter Of ligt een witte kerstboom Slechts onder kunstsneeuw Weten we straks nog Verhalen te vertellen Van elf steden ijs Of lezen we dat Aan kleine kinderen voor Als mooie sprookjes…

Een Sprookje Komt hier eens, Kinders, en let op; 'k Vertel van Sinter-Klaas, En van een brave Ambachtsman, De arme Huibert-baas. De goede Sinter-klaas was oud; Hij droeg een witte baard; En aan zijn witte mantel was Het laken niet gespaard. En als hij van zijn hoge stoep De weg nam door de stad, En dan zo deftig met…

Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

jij schrijft verhalen over liefde maar ik kan mijn ei niet kwijt.…

Normaal gesproken Lezen wij boeken Van links naar rechts Horizontaal _______> > Dwarsliggers lezen (van) Boven (naar) Beneden Dus zogezegd Letterlijk verticaal _______^ v Prachtig.…

Kalme effen zee dringt zacht tussen strandstenen, bereidt met groen wier een ijl, zichzelf vermengend eeuwig trillend schilderij. Glooiende weiden verbergen aan hun voeten kleine ravijnen vol koele loverschaduw en begroeide rotswanden.…

Gelukkig meldde het achtuurjournaal Dat vanaf morgen ook de Libanezen De zomertijd op alle klokken lezen. Ik was verheugd. Bedankt voor dit verhaal. Prompt haalde ik die tekst van Westbroek aan: Straks komt nog elke klok gelijk te staan.…

Vermengen onze vochten in de krochten Loslaten bekrachtigt Ook zonder jou, in mezelf, voel ik dit Mijn warmte, mijn stroom, mijn vocht, mijn zacht En toch…

Leven dat uit miljoenen Ogenblikken bestaat, Seconden aaneengeregen Tot beeldfragmenten Die op zich weinig met Elkaar hebben uit te staan, Is in die handvol regels Van het gedicht terug te lezen In beelden die alles zeggen, Het hele verhaal vertellen, Zonder ook maar het kleinste Onder alle kleinigheden over te slaan…

De vogels fluiten zachter dan normaal, in Artis zijn de klokken stilgezet, de dieren lezen hardop een sonnet en Noortje wacht vergeefs op haar verhaal. Hun Grande Dame is voorbij dit leven. Maar mocht je haar ooit zien ... zwaai dan even.…

voor alles ben ik er ik ben er voor alles mijn lege hoofd is vol vol leegte, en leegte ik doe alles ontknoop, verlicht, vermeng mijn leegte wordt niet gevuld geen bodem, niets bodemloze oerliefde…

speel je stormpje windekind jaag je vormen in de wolken met regenbogen die geen ander vindt dwarrel letters in vergeten hoeken vertel de wereld het verhaal hoe het gaat met allemaal kon je woorden lezen in destructie zag taal in een volledige obstructie want de natuur ging aan de haal mijn windekind ik wacht de nacht waarin…

Grijs, blauw, rood kleuren vermengen zich geuren dringen zich op fluisterstemmen zo licht alles lijkt logisch maar niets is het nog hoe gemakkelijk kan het zijn hoe moeilijk toch ?…

Zij, die de daagse woorden van onze taal laten vervagen tot zwevende mist, welke dan een burcht is, hecht en beslist, vorsen de spraak als een strenge generaal. Deze zoekers leven in een wonderzaal, waarin de wereld van alles mist, zich toch herstelt door eigenwijze list, smullen rondom een overwinningsmaal. Bij al hun bezonnen waarnemingen…

vandaag draagt de spiegel zijn muur vooruitgeschoven als naderend front naar weidsheid in aanliggend gebied sprakeloos tot in uithoeken en gaten de ruimte waarin we ons begeven lijkt oogluikend op een paal boven water we zijn onze tijd in een geleend lichaam het huis van oneindige fantasie nooit ver te zoeken en altijd bedrieglijk dichtbij…

Jouw tranen van verdriet en mijn tranen van onmacht ontmoeten elkaar op onze wangen Ze vermengen zich en rollen zachtjes verder naar zoekende lippen Is dit ware liefde?…

Er loopt een vuurtje over mijn hand hij zit er warmpjes bij, voelt zich gezond vertrouwd de mediterraan in een eeltige palm plooien beken eigenheid, put helder water van genegenheid, voedt genot uit gezond verstand, Er loopt een vuurtje over mijn hand het verzamelt het zout der aarde diepste oase van het kloppend hart dringt door…

Er liep 'n traan over mijn wang, bij 't lezen van een boek, begon natuurlijk eerst vanuit mijn ooghoek. Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…