Alle inzendingen over Watervogel

Zo rond het middaguur trof ik haar in de open hand van de vroege lente Rust samen met mij in de glans van mijn ogen in de tint van mijn flanken Ik glimlach en streel in gedachten haar zetel tussen de twijgen We wachten samen op het openbarsten van de knoppen en het ruisen van de zee Ik ken de woeste golven niet zo hoor…

lente schildert licht bomen omwolkt zij met kleur sleedoorn siert bosrand paardenbloemen glanzen geel watervogels snateren…

Hoe meditatief en intuïtief het portret van een eenzame vogel kleeft langs de oever terwijl het silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op het rimpelend, plooiend en golvende wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten. Hoe vers gegoten een nieuwe lente hier swingt en zingt tussen de ruisende stengels en het wuivend…

leve de oehoe naar verluid uit Duitsland het stikt hier van de watervogels voor hen mannetje radio oho watervogels dreigen uit te sterven zozo Harderwijks Dolfinarium vult de kassa met het maken van toeristische foto's achterom minister uw plicht is dit hebzuchtig gedrag te verbieden het is uitermate dieronvriendelijk…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

Als een watervogel strandt... op kreupele takken suist venijnige wind over hoge populieren terwijl het akkerland zucht van zon en van droogte want het water blijft hangen in een fel heldere lucht... het beekje stond stil...en gras werd er steeds dunner!…

Watervogels zwemmen zij aan zij. Al wat leeft spreidt open al zijn zinnen. De lente komt en doet ons het nieuwe leven beminnen.…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand.…

Zo graag zou ik nog eenmaal daar samen met je lopen langs die rivier genietend van watervogels of planten, met gewoon plezier in alledaagse landschap met koeien kalveren paarden of schapen in de wei wijzend op springende vissen in het water samen kijkend naar vogels in de lucht de verschillende vormen van de wilgen dikwijls denk ik daaraan…

Je mag er kijken naar het water wolken die laag overdrijven De luchten, waarin ik je naam -met hoofdletters- wil schrijven Maar hoog kan ik niet reiken hooguit op m'n tenen de vingers gestrekt Hier zijn de watervogels ....goed gebekt snoepen uit de stroom vissen uit het water Vroeg in de morgen of later op de dag mag…

de mist maakt mijn woning slechts de stilte komt door de muur watervogels spelen in de tuin kaneelriet staat in het ijs van de vloer vissen zijn schichtig onder glas grijze vlekken op het zand nu nog stille witheid en zwijgen straks een vol strand met welvaart open vensters en deuren waardoor de onrust naar binnen tocht…

de mist maakt mijn woning slechts de stilte komt door de muur watervogels spelen in de tuin kaneelriet staat in het ijs van de vloer vissen zijn schichtig onder glas grijze vlekken op het zand nu nog stille witheid en zwijgen straks een vol strand met welvaart open vensters en deuren waardoor de onrust naar binnen tocht…

Een vlucht eenden momenten van samen zijn mooie vliegeniers Onder een opkomend ochtendgloren en een schitterende blauwe kleur van het ether vindt een vlucht wilde eenden innerlijke rust en vrede in de openlucht waar ze glijden over stad en land tezelfdertijd onderweg zijn naar een nieuwe wereld. Hoe ze in groten getale verbonden zijn met…

kom met me mee naar het veld van het verleden nu het zachte winterlicht erover glijdt de lage zon kleurt goud het dorre gras en geeft een mooie lange schaduw aan boom en struik, als in hun ware aard geen camouflage en geen franje meer geen plek om te verstoppen de doornen zichtbaarder dan ooit geen watervogel die zich eenzaam waant ze…

Bijna manshoog het gras hier Van watervogels hoorbaar vertier ´t roept en lokt Vragen stellen we uit aan de groengele oever van de trage rivier Wij nestelen ons wijken eerst aren en halmen leggen zich als bij wind neer Wij,gelieven weten van geen talmen geven ons blozend bloot En de vogels...…

Deinend water tegen de kade watervogels dobberen in silhouet omringd met sterretjes op het water. Mijmerend op een zomeravond met als decor een oranje gloed en mijn muze als geestverwant. Nergens anders is zij daar weer op het toneel in het blauwe uur als een oprecht mens in dit theater.…

Naargeestig schreeuwen meeuwen in de mist Het doet mij huiverend naar zon verlangen Al wekenlang is de rivier gevangen En ligt mijn woonboot star in ijs gekist Wanneer de mist door wind wordt weggewist Zie ik de watervogels onbevangen Bij honderden rondom mijn arkje hangen Zij wachten stil er wordt geen plaats betwist Ik voer hen vis, strooi…

Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist. Tot de herfst hen roept, alle bladeren los te laten nodigt kinderen zich te vermaken met de droge kleuren vol geluid.…

Een zachte zomernacht  Verlicht door volle maan  Jij kwispelt ons bekende rondje Voor het slapen gaan  De kikkers kwaken driftig  Geluiden van de nacht  De watervogels slapen  Hun kroost bijeengebracht De linde wuift in stilte Een nachtelijke groet Het blad filtert het maanlicht Zoals een boom dat doet De nacht verhult geheimen…

als de laatste opspattende brokken aarde zijn gevallen als de volgelopen kuilen het flauwe zonnetje weer rimpelloos weerspiegelen als er niemand meer is die de stilte wil scheuren als een ongelooflijke echte watervogel weer het kanaal gaat dwarsen als je, zo maar, tot tegen het versplinterde bos kan stappen, rechtop 135 meter ver als de Hill…

een kale flat in Tilburg-West zit een man uit Eritrea op de vlucht, niet zomaar bang, voor de lange arm der secret service van zijn vaderland ...Een column over Run the Jewels hoe de hiphop activeert geschreven door Heerma van Voss door Thomas zelf gerecenseerd ...Tot slot verhaalt herr Rudi Fuchs een meerkoetincident van watervogels…