Alle inzendingen over ingetoomde boosheid

Slechts een paar tanden zouden je een boosheid laten zien. Maar ik, oud en tandeloos geworden, ben slechts meer en meer van je gaan houden.…

In een adem noemen, een vrouwtje van 83 in elkaar rammen, hoe heldhaftig idioot! Je zou je oma moeten nemen! Twee ezels stonden in een wei, zusjes ook nog, een imbeciel kwam erbij en mishandelde ze zo erg, dat een van de twee moest worden afgemaakt. In een adem: ezels mishandelen, oude dames in mekaar rammen, wat een helden! Nee, dan…

Boosheid, Is als een leeuw, Loerend over de savannes, Niet te stoppen, Boosheid.…

Met boosheid val je misschien op maar maakt doorgaans weinig tot geen indruk!…

de wierde op het lage land weerkaatst mijn trots en hemelt het boegbeeld van de horizon dichterbij dan ik kan kijken een avontuur of een vallende wind temeer daar de zee is ingetoomd en haar wallen nu rusten tegen het moderne leven toch, misschien ook doch beleef ik het verleden al was ik nog geen mens en kon ik de gloed verstaan die…

Ik praat niet met je Wat kinderachtig Zeg jij en doet wat laconiek Maar ondertussen Vind je dit prachtig En ik, ik voel me ziek Je bent er niet om mij te steunen Ik ben er om voor jou te zijn Ik gaf je ruimte om te leunen Waar kan ik terecht met pijn? Je ziet niet eens de imperfectheid Die de relatie staande houdt Wat dagelijks tot niets…

nu naar Boosheid Die plots een toontje lager zong.…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

Niet langer een ideaal dat medemensen laat lijden om zelf niets tekort te komen Zo onvolwassen, niet jij jouw klacht, jouw wens om meer meer solidariteit meer harmonie meer zelfkritiek Ik weet het, de kiem van jouw gulzigheid die dat allemaal wil is je lieve boosheid…

Plezierjachtjes te huur aan ’t mooie Zandpad! De prostitutieramen zijn gesloten Het baasje had er jarenlang genoten ’t Is logisch dat hij dus enorm het land had Droefgeestig denkt hij aan die del, dat blondje en woedend speelt hij met zijn korte lontje…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

Ogen die voren trekken van verlangen niet kijken, passen in de pas getrokken voren een and're richting gaan, spieren, ingetoomde kracht zacht aanraken willen, beroeren, behouden. Hoeveel voren tot de avond? Hoeveel morgen? Morgen...…

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

ik zei ik zie de roos als een wrak in aanbouw ze zwierde aan de kroonluchters boven de romige hapjes met een vorkje porde ik van alle kanten in het gebakje vat vol ongenoegen dat ik ben inclusief slenterhart dat al twee dagen zijn plek niet meer kent en ik maar denken ik liet haar gaan maar niet zonder slag of stoot geen letter…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde…

Emmers lopen vol omgeworpen poel verderf verdampende nijd…

Gekleurde tijden Vandaag razen de wolken Mijn tranen uit over het land Waar mijn emoties zich Een weg proberen in te slaan Morgen voert de wind Mijn kwaadheid over Zee met een grote herrie Van teleurstelling In de toekomst straalt De zon mijn lach Over iedereen die Zich ongelukkig voelt…

Er waart een beest hier door de straten het is woedend niets ontziend wees voorzichtig kom hem niet tegen want ik maak je af…

Voel dan mijn boosheid transformeren in machteloos, vruchteloos murmelend protesteren .…

Wees alsjeblieft boos, ontzettend boos, maar doe niets -- voor eens en altijd.…

Ik proef de tranen, de boosheid, machteloosheid, vanwaar dit verdriet. Ik voel de pijn, eenzaam, alleen op de wereld, waarom kan ik het niet vinden... Ik heb gegraven in hoofd en hart gezocht wat het zou zijn... Ik weet het niet..…

tijden zijn voorbij dat handgevulde poppen met houten neus en felgekleurde oogdoppen hun woorden wisselden op het randje van spel tussen hemel en hel de kinderschare ingetoomd met snoep en begeleid door geitenwollen sokken werd meegenomen op ontdekkingsreis die volwassenen zelf nooit hadden genoten ingrijpende verschuivingen…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

heel discreet neem jij wraak op iedereen die niet in actie komt en alles maar laat gebeuren Je geeft wijze opdrachten die jouw agenda camoufleren Veel moeite om niets want al verfoei jij hen ze zijn geen andere soort ze zijn zoals jij alleen niet boos genoeg om te kunnen kiezen wat belangrijk is Dat is de kiem de kiem van jouw boosheid…

Je moet niet zo overdrijven, je boosheid zal wel overdrijven.…

Bevrijd je van boosheid Vind een manier om je woede kwijt te raken Schreeuw het desnoods van alle daken Sla tegen een kussen, schop tegen een bal Geef je zorgen aan het universum, het heelal Woede en boosheid maakt ziek Wat ook helpt is muziek Je kunt ook gaan sporten of rennen Wat dacht je van jezelf verwennen?…

Een requiem voor één van al die vaders Vrijwilliger, die voor zijn leven rende Een bal van boosheid in je maagstreek en de reacties van de vrienden van de daders Respectvol, waardig, slim noch tolerant Je voelt het; het wordt kouder in dit land…

Laten wij elkaar beminnen, teder onze ziel omspinnen opdat de boosheid in ons hart, bezwijkt.…

Gelukkig denk ik dan in al mijn boosheid: Ik lig niet wakker van mijn slapeloosheid…