17 resultaten.
Zo doorzichtig
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 1.105 Doorzichtig, sierlijk
gedragen door de golven
van de zilte zee
Ik droeg je
in mijn gouden medaillon
versiert met een randje
van puur saffraan
Daar lag je dan
gestrengeld
met een ander
Brak het medaillon
en de saffranen
dansten in het rond
Je tentakels prikkelde
venijnig, giftig
Jij onsierlijke o zo
doorzichtig kwal…
Traan op het medaillon
hartenkreet
2.2 met 4 stemmen 1.233 Vanuit een diep dal staar ik omhoog
naar alle grauwe wolken voor de zon
Een traan ontsnapt dan aan mijn oog
bij ‘t openen van je kleine medaillon
Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal
net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht
Het straaltje licht lijkt schier illegaal
en is waarachtig exact op mij gericht
Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon…
Medaillon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 156 heden snelt naar het verleden
in termijn van kort naar lang
tijd heelt vele wonden
Gedeeld
door twee, is dit dán dus slechts de helft
De memorie speelt met tijd
die met zich laat spelen
Men kiest
heel vaak het lot van de geneugten
Hoewel schroom zich niet laat gelden
vliegt de tijd snel voorbij
Net uit
Draagt zij haar tijd in een medaillon…
Medaillon
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 281 Jouw lichtstraal
die mijn hart raakt
wat als een waakvlam blijft gloeien
glinstert in jouw ogen weer
die jou in mijn herinnering schittert.
Jouw omarmen
in een nieuw tijdperk
op weg naar houvast en vreugde
om keuzes te relativeren
is in miniatuur geschilderd.…
EEN MEDAILLON
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 211 Vooraleer ik aan dit gedicht begon
Vond ik een foto in een medaillon
Een familiestukje dat mijn grootmoeder had gekocht
Vijftig jaar geleden, maar niemand had ’t ooit gezocht.…
GODLOF VOOR DE ZOMER
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 132 't blauwe zwerk met de zon, als een gouden medaillon…
Rococo
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.084 dien avond heeft men ons
gekleed te bed gelegd,
als in een rose medaillon
voor iedereen te kijk -
en o bepoederde horreur,
het clavecimbel speelt door.
--------------------------------
uit: 'Een harp op wielen', 1959.
* panier = open mand…
de dood als een lustig subject
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 wat verkrijgt de dood in zonden
die weemoedig kwetsbaarheden
raken, een gestalte zonder vlees
het verlegt des krijgers moed en herrijst
als duizend soldaten in mijn hand
het verhardt zoals de stolsels die
hersenen verkrampen en bleke delen
het schaambeen markeren
met een oud medaillon
het verstijft en verteert en reïncarneert
in goddelijke…
Watertaal
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 132 met schelpen als letters
met roeiriemen trage eenvoud
en al het water van de zee
boetseer ik willende watertaal
die danst als de golven
op boten van luiheid
die soms gevangen wordt
als drijvende kurk in een vissersnet
misschien zijn mijn woorden
te licht voor zware geesten
ik verontschuldig me daar niet voor
want ze schenken mij
medaillons…
De regenboog
gedicht
3.1 met 27 stemmen 9.262 Op onze koers verscheen
worp van het noorderlicht een medaillon
tegen de onweerswolken en begon
te stralen als gedolven marmersteen
uit Connemara: groen met daardoorheen
opalen regen, boog die welfde, won
aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron
van geel, oranje en dieprood inéén.…
Tijdloze horizon
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 192 Zon als behang, onbeweeglijk,
de wereld is een medaillon,
waarin gedachten zijn geborgen
als onkruid van de zee, draag
ik om mijn nek gehangen,
als doolhof met me mee,
slaap op stenen veren, drink
uit schelpen de hartslag van
hun zoute leven, gedolven
uit het schuim op de lippen
van de golven, zoek toegang
tot nieuwe dromen, waar de…
- Tussenpozen -
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 471 Langs oeverrijk water bloeien ideeën op
zover al gekomen na dit eerste tumult
heeft de kabbelende beek zijn kruiken
dichter bij de bron nog maar net half gevuld
de strekking van de stroom
heeft een volledig verwarrende weg open gelaten
medaillons nog niet half verslagen
hebben het leven op zich statig verder gedragen
met tussenpozen geprobeerd…
Het laatste woord,
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 171 Zonnen als behang, onbeweeglijk
boven werelden als medaillons
waar de toekomst ligt geschoren,
in het onkruid van de golven, draag
het tij en ontij in gelijke maten met
me mee, om de nek van de tijd geborgen,
een doolhof van de aardse stee en
in de boezemkamers van de hartslag
in het ongezouten leven, gedolven
uit het ritme van seizoenen en…
Vriendschap en familie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 295 Jij kunt ook nu al eenzaamheid wegsturen
grijze dagen omtoveren in gouden sieraden
dicht op de huid te dragen als filigraan medaillon
en vooral de extra etensborden met liefde vullen.…
- Oud zilver -
netgedicht
4.3 met 47 stemmen 280 Onweerbrengbaar uit grootmoeders tijd
vieren wij de nieuwigheid,
met wat oude borrelglaasjes,
een karafstop en wat dingen
zilver, een oud zilveren medaillon
wat zijn ze mooi bewerkt de ringen!
Ringen, te oud deze dromen van zilver
bezet met halfedelstenen die meer
dan waardevol leken
een eeuw later een illusie bleken.…
De glimlach
poëzie
3.5 met 30 stemmen 4.716 Toen ging plots de hemel open -
En een kleine plek van zon
Dreef de wijde heide over,
Als een dof-goud medaillon.
Wat voor vriendelijke tinten,
Wat voor zachte glans dat had,
Kan ik niet meer overzeggen -
Maar het was een warme schat.…
DE RING VAN GYGES
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 de doortocht naar regenboogpoort
gemaskerd gevlucht onder stervende klaagzang
verjaagd door papegaaien en sabeldieren
onder vogelvrije gang gelokt naar valluiken en kelders
van nobelen en prinsen verborgen door herders en
cuisinieres tussen kwispels en kakgaten verstofte
gerushte japonnen met gouddraad bezette korsetten
capes en cascades medaillons…