55 resultaten.
ontnuchterend
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.715 u bent een zak meneer, een zak met zaad
een stumper vol onrustige hormonen
u volgt een kudde van verloren zonen
en leeft bij gratie van die ene daad
u bent een kwezel zonder ruggengraat
de deurmat van een stevige matrone
zij staat u toe haar vesting te bewonen
maar immer bent u mikpunt van haar smaad
u vlucht in voetbal, troost u met de…
ontnuchtering
netgedicht
3.7 met 13 stemmen 1.009 Het liefst van al zou hij
zich willen ontdoen van
het hart dat in
dit dronken lichaam klopt
De herinnering
die ’s ochtends pijnlijk
zijn slapen beroert
wanneer de fles
en het bed leeg zijn
Het besef dat ook
liefde verliezen is
op termijn…
Dromendief
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.948 De roes duurde zo lang
dat het wel echte liefde leek
tot ik ontnuchterd ontwaakte
bij een kille afscheidsgroet
Zij had de mijne kunnen zijn
had de mijne moeten wezen
maar koos voor die ander
zonder dat ik het toen wist
Iemand stal mijn droom
om als nieuw te dromen
droomloos bleef ik achter
beroofd van weer een ideaal…
Ontnuchtering
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 884 Ontnuchterende antwoorden
verbannen alle twijfels en
zuiv’re lucht vervuld van rijke zuurstof
geven klaarheid die ik node mis.
Koesterend in onwetendheid
troost ik mij met zinloos denken
maar zoals zoveel in deze wereld
niet alles is zoals het lijkt.…
ontnuchterend
netgedicht
3.6 met 10 stemmen 156 weet niet eens meer
hoeveel flessen
gevuld met warme woorden
ik al geworpen heb
in jouw vaarwater
maar wat ik nu wel weet
is dat de wijnkelder
helemaal leeg is
en m’n lever niet meer
op z’n benen kan staan…
Ontnuchtering
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 80 ze beweerden dat
het leven
een toverbal zou zijn
voorzichtig lik ik
het zoete rood
geel en groen volgen
opeens
wordt alles grijs
in mijn mond
bah, wat vies
de kikkerprins
sabbelt
op een gouden knikker…
Ontnuchterend
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 680 ze keek naar mij, een lach op haar gezicht
godin, zo jong en knap, met blonde haren
ik voelde mij weer als in vroeger jaren
het zware leven leek voor even licht
er groeide hoop toen zij kwam toegelopen
"ach opa", sprak ze zacht, "uw gulp staat open"…
Ontnuchtering
snelsonnet
4.3 met 3 stemmen 294 Ik ben een Zeeuw, standvastig, goed en rond,
Eendrachtig, nuchter, uit de klei geschapen,
Een vreemde hand? Dan trek ik vlug mijn wapen,
Ik sta met beide benen op de grond.
Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten;
Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…
in vino veritas
netgedicht
3.7 met 13 stemmen 247 je schonk me grote glazen
mooie volrode wijn
we dronken en genoten
maar gelijk de bodem
kwam jouw waarheid
de nasmaak was wrang
en ontnuchterend
maar verhelderend
ik loop weer op twee benen…
in vino veritas
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 118 je schonk me grote glazen
mooie volrode wijn
we dronken en genoten
maar gelijk de bodem
kwam jouw waarheid
de nasmaak was wrang
en ontnuchterend
maar verhelderend
ik sta weer op twee benen…
als het over is
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 551 als de deur
is gesloten
het slot
is omgedraaid
als het verlangen
niet meer is
te stoppen
de liefde
lijkt op te gaan
in haat
als het ontnuchteren
is begonnen
vraag ik me altijd af
waarom
ben ik ooit gaan
geloven
dat wij
samen zouden
blijven bestaan…
Bevangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Als je terugloopt,
zijn de stenen
weer eenden,
onrustig bewegend
in ontnuchterende cirkels.…
Het maal voor morgen
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 319 Eten is meer dan
het ontnuchteren van
je maag
en het bijvullen van
darmkanalen
het geeft feest aan
wisselende blikken
en stimuleert de
vrije vingers
toe te tasten
men kan genieten van
de geuren
die douchend uit
het lichaam flitsen
men eet de kleuren van het leven
en neemt de smaak aan
in ruil voor warmte.…
Voelde de pijn
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 120 ik gaf haar een roos
zij vouwde
stralend het blad
in verfraaien
ik voelde de pijn
van vervormen en kleur
hoopte dat de bloem
niet meer in leven zou zijn
keek haar toen aan
zag in de ogen mijn kleren
hoe zou het mij dan vergaan
als zij dat bij mij ook probeerde
de spiegel antwoordde
ontnuchterend snel
ben ik de man die
daar staat…
begeerte
netgedicht
3.8 met 12 stemmen 269 ik heb je gevonden
maar had eigenlijk geen besef…
je was al die tijd in en rond mij
maar…
na de roes volgt ontnuchtering
onzichtbaar voor ogen
van anderen
voel ik perfect aan
dat dwangmatig denken,
en extreem houden van
dagdagelijkse dingen
of mensen,
wel best eens gevaarlijk zou kunnen zijn
want
obsessies bepalen...…
Leningrads cowboy
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 553 Terwijl hij nog even
rochelt en zich warm klopt
knerpt en kermt
de uitgedroogde sneeuw
onder de zool
van zijn ontnuchtering
Snuivend klaagt hij
'mijn liefde voor haar
was enkel mogelijk
dankzij haar gebrek eraan
maar waarom'
Op 't einde van de rit
verzuipt hij zichzelf
tot een zwart gat
in de allesbevattende
kou…
meisjesjaren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 434 in de weerspiegeling
van het water
zie ik kristalhelder
mijn meisjesdroom
voorbij drijven
prima ballerina
in het Zwanenmeer
koorddanseres op
ragfijn algenkoord
een schipper vaart
onverbiddelijk naderbij
de golven maken
een abrupt einde
aan deze dagillusie
het is plotseling
ontnuchterend
echt voorbij
net zoals
mijn meisjesjaren…
Ont-spanje
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 630 Ochtendlijk
ontwaken, na ontnuchterende
katers. Zelfs poezen spinnen
niet. Harde regenbuien verdrijven
zwoelte, brengen helaas slechts
weinig koelte na verzengende hitte.
Werken in plaats van feeststemming.
Oranje is terug waar het hoort;
aan de bomen in Spanje.…
Dat gevoel
hartenkreet
3.8 met 9 stemmen 1.835 gek, he?
ik was het al bijna vergeten
dat gevoel
dat wij hebben bezeten
liefde, verliefdheid
het leek niet te meten
jij was er altijd
daar waar ik je wilde
dat gevoel...
gek, he?
ik was vanavond stappen
ik was je even vergeten
nu zie ik mezelf
in stof happen
en even slikken
en het nog steeds niet snappen
dat gevoel...
gek, he?…
echt schrijven
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 283 maar ik wil wel écht schrijven!
zei ik tegen de oude dichter die ik
nog steeds als een mysticus zag,
totdat hij opstond en mij wenkte
mee te komen naar de w.c. toe, deed
z'n broek omlaag poepte in de pot
en keek omhoog naar verbouwe-
reerde mij en zei: 'híer, heb je écht!'
en inderdaad, ik was genezen.-…
DE MANESCHIJN IN 'T BOS
poëzie
3.2 met 5 stemmen 897 Daar buiten, waar de herder 't vee
Reeds naar de stal geleidt,
Is aan het effen luchtgewelf
Een grauwend kleed verspreid,
Dat alles, wat het land mocht tooien,
Omwikkelt in zijn brede plooien.
En boven trilt op 't bevend blad
Nog 't stervend avondgoud,
Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans
Met handenvol door 't hout,
Dat ons de…
Vals zoet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 (een plakboek voor later)
ik heb, denk ik, mijn binnenzee
uit de lucht gegrepen
dat moet de reden zijn dat ik niet meer weet
hoe het voelde zonder de kramp
van wat eigenlijk?
het geheugen is een raar ding
terwijl ik erop ben aangewezen vanaf nu
wat ik verder nog wilde zeggen
is me ontschoten
zo belangrijk is dat dan
- - -
nu ik…
blindgang
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 239 je lichaam
heb je me geboden als een boek
waarlangs mijn vingers
tastend braille lazen:
je was de toetssteen
voor mijn evolutieleer
ik liep geen krassen aan je op
het waren barsten…
voor Paul Verrept
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.260 Je weet ik ben een moeilijke vriend,
die slecht eet, moeilijk loopt, stofmijt ademt,
daarbij denkt het leven
met je uit te zitten.
daarom dat liggen helpt.
daarom dat ik lig en me grondig leeg maak
om mij te ontdoen van jou, niet
dat het lukt, ze houden ons lekker
samen. filmpje zien,
onszelf als mens daarin weten te vinden,
emoties laten…
XXVII - de oorzaak - 1920
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 817 mijn eerste gedicht
verdwaalt op de achterkrant
van de krant
voor een manif
opgesloten uit voorzorg
voor een nacht
een morgenster
die door het labyrint gaat
met kreatorius
vroondienst der muzen
bacchus steekt er een stokje voor
dans met sint vitus
de nachtwaker waakt
over jolige nachtbrakers
en hun drijfveren…
Voornemens
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.016 Bijna stikkend in de drank
Feestend op mijn manier
Verlaat ik het oude jaar
Als wil ik het gehaast verlaten
Vuurwerk daar buiten in straten
Getuigt de alom versnelde pas
Vanwaar die haast ieder jaar weer
De voornemens nieuw ten spijt
Ook nu weer het nieuwe beleid
Blijkt altijd weer een illusie
Van dronken ontnuchterende feiten
En het spoedige…
Diafragma
netgedicht
3.6 met 11 stemmen 379 In het licht van de leeg
gewaaide januarilucht, de
ijsblauwe zon net onder,
de sterren lui en nog niet op,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
ik de dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
velen, ben ik een makkelijk
te verwijderen beeld op de
hemelse camera, waarmee…
Diafragma,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 63 In het licht van de leeg
gewaaide februarilucht, de
ijsblauwe zon net onder,
maan en sterren lui, net op,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
mijn doel zal delen of dat ik er
morgen nog zal zijn, of ik wel
de ontnuchterende morgen kan velen,
ik ben een makkelijk te verwijderen
beeld op de hemelse camera, waarin…
Principessa
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 115 Een heel ontnuchterende
Goede morgen middag avond
Mijn woordenwijze Sara Thustra
Liaison très dangereuse
Mijn lief, dierbare Sheherezade
Van duizend sproken min een nacht
Op wie de dichter op jouw portrait
Langer niet dan nodig wacht
Ons wachten is geen smachten Maar respectvol mededogen
Als ik u zie, mijn poetessa Principessa…
Dronken kunstenaar
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 284 De ochtend blaast hem uit
in een ontnuchterende zucht
het vuur vervlamt, de as roet
woorden staan te wankelen.
Alle kunst maakt hem dronken
de nacht blinkt uit in ijdelheid.
Overdag is er weer de kille zon
eenzaam stralend zonder sterren.…