Alle inzendingen over schuldbewust

heb me gebukt bloemen voor je geplukt ze aangeboden met mijn ogen in trage zwaai naar boven een boeket ongesorteerd vers van het veld jij hebt ze aangenomen met een lach die boekdelen sprak wij zijn verder gegaan jij wees de bloemen aan zei zacht ze leven nog staan in de zon te dromen om tot vrucht te komen schuldbewust heb ik…

Jij kijkt me schuldbewust aan -- en ik begrijp jou.…

Want schuldbewust heeft hij nadien geschreven Hoe ieder mens het best gezond kan leven.…

Titanic icecubes in de koudela We zijn nu toch wel heel erg diep gezonken Zoveel mensen die toen zijn verdronken En wij spelen dit in borrelglazen na We moeten schuldbewust zijn met ons allen Maar zijn er als een ijsblok voor gevallen…

Harde, rauwe kreten trommelslagen op haar ziel, het is zijn gistende woede die weer tot leven komt Haar gezicht een masker van bevroren schrik als hij haar aan wil raken, aarzelend en schuldbewust En weer hoort zij de woorden "sorry, schat", ze voelt haar lijf verstijven want dat is wat hij altijd zegt…

Er vloeit speeksel langs haar mond praat vaak met spetters in het rond Een masker is dan door haar opgericht Hij geeft een zakdoek voor het gezicht Zij bedankt en kijkt schuldbewust tot hij glimlachend dichterbij komt haar weer als die eerste keer kust hun lippen buigt en hartig gromt…

Wat is het toch, dat zachte die zephyr in mijn armen dat vriendelijke vreugdevuur waaraan ik mij kan warmen Ze ligt met mij verstrengeld tevreden, moegespeeld en ik zie in haar ogen dat ze mijn gevoelens deelt Maar wat is toch dat ijle, die gedachtenparasiet de schuldbewuste oorzaak van dit slepende verdriet Gewikkeld in een ochtend…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

beland wat doet je bewegen tot het nemen van zulk onschuldig leven hoe kan het moreel toch zo diep zijn weggezakt de vijand hij druipt af geen held maar voor eeuwig laf voor altijd blijft dat beeld komen van die vrouwenhand met nagels rood gelakt voor altijd krabben ze aan zijn geweten voor altijd zal zij hem laten zweten in z’n schuldbewuste…

Haar blik schuldbewust En dan de lakens, Bevlekt en gekreukt, Te ranzig om aan te raken. Golf van braaksel Als ik vrijen moet In een bed dat al beslapen is. Deze liefde is te duur betaald En de klok wijst mij op Duizenden gedichten, Die in het ritme van de seconden Vertellen over zuiver lief.…

ik jaag en jacht daal in de wereld af voel kilte van spelonken waar naamloos vuisten op de muren bonken geketend zonder licht probeer de hemel soms te raken in het ontwaken van genot om in overgave eens mezelf te vergeten in het schuldbewuste weten ik wil uren huren om gisteren te verdringen morgen weer te zingen de toekomst is…

zich naar behoren gedraagt beiden waren genegen het verzoek te overwegen om met ons mede te leven het is immers ongevraagd maar of ze luisteren naar mijn smeekbeden en of het iets bijdraagt in mijn streven naar een beter leven blijft de vraag voor een feitelijk en psychisch gezonder klimaat op aard maar echt ik weet het – ben me schuldbewust…

hij raakt het frêle beeld niet kwijt dat koppig op zijn netvlies gloeit Haar bloeiende bestaan vervloeit als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt en hij - van dwangmatigheid bevrijd - zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit Hij laat de arme dagen lijden tot zij vermoeid het hoofdje rust als de dood haar komt bevrijden Hij heeft stil en schuldbewust…

Ik zweef soms fraai over een voetbalschoen Al hebben ze me net niet kunnen raken Dan doe ik toch alsof ze pootje haken Ik zou dat eigenlijk niet moeten doen Niet doen?....‘Ben ik zo slim of ben jij dommer?’ Juist meer!....‘Ein Schwalbe macht noch keinen Sommer’…

natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold hoe schoon was die dag als kind liep ik gelukkig door de regen mijn ontstelde ouders die schuldbewust…

heelal kennis maakt de einder onbereikbaar lichtjaren reizen door ’t universum door sterrenstelsels zwarte gaten oneindigheid door ons geschapen ik droomde over mijn geliefde doden visioenen in hemels licht en amadeus zij wenkten en noodden uit tot het feest van de verre nabijheid achter de kim betreurd morgenlicht schuchterde schuldbewust…

Een merk dus dat op handen werd gedragen Helaas, ze zijn voorbij, die hoogtijdagen Het bleek dat men geen heil zag in ethiek Met uitstoot groeide ook het onbehagen De sjoemeldieselbouwers in paniek Nu stelt men, schuldbewust, gewetensvragen En is de autowereld wagenziek…

natuur heeft berust zich teruggetrokken industriehaven aan de kust schuldbewust werd niet het succes dat plannenmakers voorspelden.…

Er waren de prachtigste sms-kastelen wegens het gebrek aan huidwarmte, omdat jij met arthur was en ik de hoorn aan mijn mond hield in schuldbewust verdriet.…

Hij schaamde zich diep en boog schuldbewust. Zij stelde hem nog met een glimlach gerust. En tripte toen weg, gelijk een koningin-moeder. Oeiii, daar was-ie toch wel van geschrokken. Nooit liet hij zich meer door één zijde lokken.…

Men buigt er schuldbewust voor de waard, en offert hem geld op het altaar, genaamd toog. Minzaam knikken de medegelovigen. Men geeft een rondje, het eerste couplet van een schier eindeloze canon. Dan komen de zomerverhalen, eerst schoorvoetend, dan instemmend, finaal orkestraal.…

stap voor stap alsof iedere stap de pijn kon verminderen alsof iedere stap ons voerde in een land van hoop ons zou doen begrijpen het onbegrijpelijke dat HAAT bezworen kon worden stap voor stap Stap voor stap Door de regen hoe schoon was die dag als kind liep ik gelukkig door de regen mijn ontstelde ouders die schuldbewust…

slaapliedje terwijl de nawereld haar zal misvatten, want voor haar ligt die ene gevallen, rijpe appel, het was dus anders en de zondeval is niet door haar veroorzaakt, noch door de godenwereld, noch door de natuur, schone dame, er treft jou geen enkele blaam, de valsaards hebben je als zondebok misbruikt, je ligt voor niets ineengedoken en schuldbewust…

onder de linde komen z'n herinneringen boven: aan het slempen en het roven aan het schreeuwen tegen doven aan het wetten van de messen aan de hemel tergende dodelijke lessen aan het doorknippen van dunne draadjes aan het verkrachten langs smalle paadjes hij gaat naar meneer pastoor voor biecht en wederhoor vraagt om pijnverlichting door schuldbewuste…

Geef niet als je alleen kunt geven wat niet van jezelf is En houdt me ook niet klein Kwets me niet met zogenaamd fatsoen van de ‘’ gewone’’ mensen Van wie jij zegt dat ze je niet zullen begrijpen Ik vraag niet om je mening Of schuldbewuste eerlijkheid Alles wat ik doe is daad En weet je?…

Alwéér een rijmpje schrijven Al luierend toch ietwat schuldbewust Een letterknecht fietst met een pennenstreek Zo lijdt hij zeven dagen in de week 17-Digne-les-Bains - Praloup Is deze Tour opnieuw een Tour Dopage? Geruchten doen al dagenlang de ronde Maakt Froome zich schuldig aan ‘de grote zonde’? Wat jammer.…