Alle inzendingen over weldadig

ik fruitschaal appels van bomen gevallen in jouw handen waar zomer in wegdroomt in roodgeel van opgepoetste buitenkant zet je tanden erin kies voor deze weldaad laat speeksel schuimen in vocht van vitamines laat fruitdeeltjes spelen op je tong in snoepen van smaken…

de aarde aanbidde u vrij: Ik vloek uw plondren en vernielen; Mijn hart blijft voor Lascasas knielen, En Howart is een God voor mij. – Weldadigheid!…

Onbeschrijfelijk weldadig is het, uw genegenheid in ons innigst uur genadig over mij te zien gespreid, is het, in de kalme landen waar gij zorgend zijt, te gaan,- is het, aan de wijde stranden van uw klaar geluk te staan.…

Als ik u wat vragen mag Wat zou u willen zijn? Wat wilt u gaan bereiken en Houdt u nog steeds van mij? Schrijft u weleens boeken Of heeft u wel eens spijt? Ik voel een koud en klein verlangen Om juist nu bij u te zijn En te knuffelen en haten Onze hoofden zonder doel Waarom heeft u mij verlaten? Ik ben een bijster gitzwart doek Gevonden…

zij verkondigt de weldadigheden aan eenieder die het horen wil het vermengt je tranen van puur geluk met milde zomerregen…

Natuur explodeert met een fluweelzachte knal in geuren en kleuren Wanneer in de vroegte blauwe losse puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met menig roep of zang. Als echte en ware beminnaars verkennen…

even er uit met drie passen ben ik buiten de stilte weldadig om me heen ja er is wel geluid maar in de rust van de natuur voelt het kalmerend zij praat zonder woorden omarmt je meteen met haar word je één geen confrontatie discussie of gekrakeel maar een weldadig begrip zij en ik voor elkaar openstaan met haar kan ik alles…

losgelaten leed ontwatert het tranendal een weldaad welt op…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

Weldadige mist - scherpte verliest bestaansrecht in een zee van grijs.…

Weldadige mist - scherpte verliest bestaansrecht in een zee van grijs.…

om mijn middelpunt Een weldaad van rust reinheid en regelmaat…

Een weldaad, Voor diegenen, Die het zoeken? Of de taal, Die ons vertelt, Wat we missen?…

weldadige zon verwarmt mijn lijf op de blauwe koepel tekenen enkele hoge vliegers met witte stoom hun tamtam…

Deze ziel heeft zich over mij ontfermd, een weldaad, even raad wist ik er niet mee om samen tenslotte af te gaan naar die grote roze zee.…

Alleen de drank is weldaad in de goot van Boekarest met kerst: de weldaad kost geen habbekrats een leien dakje…

Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

De dans van de lente is begonnen langzaam ontvouwt zich haar ontluikend kleed in een prachtig kleurenpalet dat zacht wiegt in de wind wat een weldaad is om te beleven als het aanschouwen van een pasgeboren kind…

Weldadig zonneweer, hoe lang heeft ons verlangen gewacht naar uwe troost, geveterd en gevangen in ‘s Winters lastigheid! Zal ‘t zomer zijn voortaan, of zult ge, wederher al, zonne, u duiken gaan?…

ik liep van lichtje naar licht met open blik zag stilte mij volgen in sereniteit schaduw wierp een weldadige verte die een andere kijk op leven gaf dat al beëindigd was zonder woorden spraken we in samen voelen weet nu hun gelukkig zijn in een bestaan van elkaar altijd verstaan…

Weldadig zonneweer, hoe lang heeft ons verlangen gewacht naar uwe troost, geveterd en gevangen in ‘s winters lastigheid! Zal ‘t zomer zijn voortaan, of zult ge, wederher al, zonne, u duiken gaan?…

Nazomertje zoet, je zinderende zaligheid speld ik op mijn hoed langs wegeltjes van rust, langs paadjes van weldadigheid, langs holle wegen als groene tunnels en bolle boomgaarden in oranjegloed. Ik wil geen minuut missen, geen uur verzuimen, jouw dromerige fruit heeft iets goddelijk zoet. Ik lik vingers en duimen.…

Een weldaad aan rust draag ik mee op deze dag.. een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…

God Is als de zon Bron van alle leven Kracht van elke groei Een weldadige warmte Intens licht Een alomtegenwoordig En allesdoordringend fluïdum En Hoe dichter je Hem benadert Hoe meer Je wordt verschroeid.…

Ik pluk je uit de boom stop je in mijn rugzak sleep met slingerbenen overmoedig geworden verloren weldaad achter mij aan waar het muntje pas valt aan het eind van het gelopen pad…

De tederheid die de stilte is Zo minnend en sereen De sluimer die de droom heeft teruggebracht Vervaagt en gaat slechts heen De naaktheid die mij niet vervreemdt Weldadig, zonneklaar Brengt licht in al haar lieflijkheid De dageraad is daar…

Niet van hun misdaad maar van hun weldaad geniet ik dit ogenblik. Dit geeft mij hoop, dat het nog goed zal komen met mij en jou dus. Gelukkig kun je weer lachen in het leven en soms ook naar mij.…

Lichtjes, muziek en heerlijk eten met elkaar zo weldadig één hoe anders is dat zonder jou zo onbereikbaar, stil, alleen Het is zo moeilijk te geloven dat ik jou straks wat minder mis en dat nu elk moment van warmte ook eens onbereikbaar is…

Wat miljoenen … zeg maar laag Het was weldadig rustig in Den Haag…

op tijd stoppen is een groot goed streven naar meer brengt veel minder de gespannen boog knapt het scherpe zwaard verslapt wie bewaakt de sieraden wie bewaakt de weldaden goed is goed genoeg stop liever te vroeg…