Alle inzendingen over 'On'dankbaar

verwachtingen alles mag er zijn al voel je je soms klein het maakt geen verschil ze kennen jou, en weten dat jij het ook zo niet wil je mag in al je momenten onvoorwaardelijk ontvangen zonder zorgen om hun belangen ze zeggen wel eens wat je in je hart draagt raak je nooit kwijt soms wil je iets zeggen maar ben je stil van dankbaarheid…

Danken is heel helder weten dat ons alles werd gegeven: leven, vreugde, zorg en moed. Danken is heel helder weten dat de vele lieve mensen ons van vreugde zingen doet. Danken is heel helder weten: dat we voor elkander zijn hulp en tochtgenoot in 't leven. Danken is heel helder weten niemand kan alleen bestaan, want we zijn elkaar gegeven…

Vandaag wil ik mijn dank bezingen Voor grote en voor kleine dingen Die mij in mijn lange leven Overvloedig zijn gegeven De boer verbouwt voor mij het graan Waarmee de bakker aan het werk kan gaan Die bakt voor mij mijn dagelijks brood De dokter helpt mij uit de nood Zo zijn velen voor mij aan het werk Terwijl ik er amper iets van merk Ik…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Een jubelende dankbaarheid, doet je hart van vreugde beven, voor hem die liefdevol… het leven heeft gegeven.…

Momenten van geluk, je laat ze vaak zo maar gaan. Je merkt ze niet eens meer op als ze pal naast je staan. Wij zijn met zoveel dingen bezig, want alles is van belang. Behalve dat kleine beetje leven, maar dat weten we allang. Wij zijn altijd aan het zoeken, kijken steeds weer om ons heen. Maar je hoeft je hand maar uit te steken en je bent niet…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

silent memories last words written on paper embraced by ribbons…

onder de waarheid onwaar onecht een illusie van gevoel die dacht waar te zijn wat blijft is en was de realiteit zoals zij boven huilt een meisje zo klein zo bang…

hij was in eenzaamheid geboren ongewild en onbemind zo stierf hij ook met een zucht van verlichting…

Ik hoopte jaren Sloot haar in mijn hart Om daar te bewaren Ze klopt iedere seconde werd het ritme van mijn hart Waar ze slaat in de ronte Ging zweven Het beeld van de wolken Zal ik nooit meer vergeten Ze ging maar viel terug Naar de grond omdat ze Niet los laten kon Aan verhalen Die ze wil vertellen Ik hoor het haar zeggen…

Bevestiging van onze eindigheid Die (on)zichtbaar de dagen slijt...…

Toen een homo, woonachtig te Ede, zich bij een lesbienne ontkleedde, gaf dat enkel verdriet - beiden wisten ze niet wat te doen, hoe, met wie en waarmede.…

Jij mag het zeggen maar of ik het hoor ik bedoel maar, de klanken ? ja die hoor ik wel de zinnen ? komen niet aan denk ik maar even husselen en dan staat er wel iets wat er dan staat ? ja zeg nu zelf hoe kan ik dat nu weten wanneer ik je niet versta ……

luchtige slagen storten neer op warmteverlangend vandaag onvermoeibaar en gestaag vormen plassen rivieren ondanks dijken van verweer flitsen tekenen het licht omarmd door aanzwellend gedonder opgesloten zon verdwijnt zelfs zonder ooit met daglicht te hebben gespeeld verlaat de strijd zonder gezicht…

Ik voel, je bent aan die andere zijde, het licht is groen en dat betekent on-line, wij beide, ieder aan een andere kant, een dunne lijn,maar tóch een band.…

niemand kijkt vragend wanneer ik nacht word eenzaam val uit de schoot van het licht als was ik enkel een stem waarvan waanzin zich niet meer lost het is wat het is en geloven was nooit een waarheid slechts een ontbinden van gedachten zonder gezicht waar wil je dat ik sterf mij te grijpen leg, vierhoofdig in de onmacht op lippen…

het is vreemd om heel even iemand te zijn en hoe je me met vleugels kleedt hoog en wijd stel je voor dat jij mijn lichaam bent en dat jij mijn hand raakt en dat jij voelt hoe een kus smaakt stel je voor heel even dat een leugen niet zo machtig was en hoe het zou zijn misschien zelfs meer…

Eens geloofde hij - (naïef weet hij nu) in de schoonheid van het leven en dat geluk te grijpen ligt, dat er liefde genoeg is voor allen en om te delen en samen gelukkig te zijn: mensen onder elkaar, broederlijk toch. In deze overtuiging opende hij het venster der kwetsbaarheid: prompt werden messen in zijn…

Nooit geweten, dat ontslag een vrolijk gebeuren kan zijn, het een gebeuren is om felicitaties bij te krijgen, nooit geweten, dat ik zou lachen om een ontslag, maar men is blij, niet om van me af te zijn, neen, mijn tijd" van drie jaar controle lopen, is voorbij, ik ben volgens de dokter nu echt kankervrij. Nooit ontslag…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak. Het wordt weer lente kennelijk te vroeg, wanneer we ons houden aan aantoonbare geluiden zijn de vogels…

Hoort het niet te zijn: PER-ON-GELUK? Gewoon: "perongeluk" heb ik geluk! Bijvoorbeeld, even vorsen... Geluk in de Liefde Geluk in het spel... Geluk is niet een vaststaand feit Het is, denk ik, per-on-geluk Geluk is niet te koop Geluk niet te verdienen Hebben we dan gewoon Geluk gekregen van de Ongeziene?…

Máxima's tiara schitterd' kristal in die tijd samen toen wij haar ontmoetten met over en weer hartelijke groeten de Ontmoeting met lach en veel bijval Hoogtepunt in een tijd van eenzaamheid Huilen de grotten echt on and on and on meelijwekkend: Bangeriken van karton de Dikste stapel, nooit meer.…

het tilde je op een zucht on- der het tapijt, even was je van je stuk gebracht en trilde je, een aardbeving onder je voeten, snel uitgewist.…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied van dankbaarheid…

Verraden en geslagen Tranen van verdriet Waarom nou toch verlaten Een antwoord komt er niet Wat was is gaan vervagen Verdwenen in de tijd Waardeloos geworden Omdat je het vermijdt In schoonheid vroeg gestorven Verdronken in een wel De allermooiste hemel Muteerde in een hel Gebroken en vernederd Vertrouwen broos en teer Gebrandmerkt…

generatieklovend viel ik mijn ouders af normaal toch afstand evolueert evalueert wat eens was sinds zij samen een graf delen ben ik eindelijk mezelf ben ik dankbaar voor mijn bestaan…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nee, je weet het niet, en toch Je bent nu in mijn nabijheid, brutaal stal je mijn blik Je zette me aan het denken, ik moest of ik wilde of niet, vanwaar kom je? Ik heb de deur niet horen slaan Mijn knieën zijn slap, de uitstraling blijft koel, toch? Maar waarom lach je dan? Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden…