Alle inzendingen over 'n Dag .....

ik verblijf vandaag in een cel niet dat deuren gesloten waren of dat er iets is met de voordeurbel neen, zit de ganse dag met gesloten ogen vanuit mijn stoel te staren het is zo'n dag waar het leven niet wil waar niets er toe doet of misschien wel maar in en buiten mijzelf blijft het stil het is een verdichting waarover ik vertel vaak…

Pesten is zo oneerlijk en niet fijn Hoop dat op 'n dag jij de gepeste zult zijn Oef nee, dat is geen oplossing ben ik bang Plak je in gedachten wel achter het behang Vrede in mijn groep, niet zeuren bij een nieuwe coupe Laat ieder in zijn eigen waarde Heb respect voor hoe je klasgenoot dat klusje klaarde Hoop dat pesten heel snel niet meer…

dagen slijt…

dag voel ik voor jou niets meer dan heb ik je vast niet meer in de gaten op je wachten heeft vast toch geen zin dus, ik zie je nog wel een keer…

Ik haat de verplichte frases die bij zo'n dag horen. En wat voor foto hoort daar bij? De tekening van Albrecht Duerer pakte me. Zo miserabel. Koning Dood op een paarderug en dan die omgehangen doodsbel.…

dag neemt je al snel mee op het pad langs het verleden maar uiteindelijk wordt het wel weer overlopen door het heden zo schenkt de herfst het verleden in het heden een verbond en brengt ons duidelijk weer met beide benen op de grond een boom van een vent…

Ook zuiver kwam ik op de koffie Zo in de praat te pas Zo in m´n daagse kloffie Zonder stropje, zonder tas Alsof het toeval was Alsof het samenvalt met dromen In mijn gewone jas Van wat altijd maar blijft komen Voor de troost die niemand ziet Nergens morst zelfs stolt tot woord Wat wisselt blijkt louter verschiet En uit de keuken werd…

M'n dag kon niet meer stuk met klanken van m'n dromen. Toch kwam er weer een straf. Ik voelde mij niet lekker. De schone droom liep af en eveneens de wekker.…

Ik zag mensen elkaar groeten Ik zag ‘n dag waarop het in de hele wereld lente is. Ik zag beelden die mijn hart, mijn geest, mijn ziel, mijn hele wezen optilden en neer liet strijken in een groen dal. Ik zag beelden die reikten over grenzen van de tijd. Ik zag beelden van een toekomst waarvan we allemaal dromen.…

Ze wilde geen ontbijtkoek zijn zodat ze te eten was laat staan toiletpapier zijn of 'n dag lang een potlood. Kind dat wilde ze wel zijn maar die gaan volcontinu naar school, blijven over en dromen de dagen door.…

vandaag was weer zo'n dag je bent weer heel alleen. waar moet het toch naartoe waar gaan we dan wel heen. ja je bent nu zeventig kan nog heel veel zelf. moet maar wachten op wie je ooit helpt waar is die mantelzorg die steeds weer wordt beloofd. een heel dom mens die daar nog in gelooft.…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

het de dag die jou het ware geeft je glimlacht vast als je dit leest…

Zo terneergeslagen voeten wroeten in zand zo'n dag met ergens in je iets aan de hand Pijnlijk vuur vanbinnen dieper dan het hart waar geen geest kan reiken maakt het verward Verdwaald zijn in nevels nog amper denken kan willoos overgeleverd geheel in de ban Muziek onverdraaglijk schoonheid doet pijn herinnert met smart aan wat nooit was…

Op ’n dag, ’t was bijna kerst, zei Nijntje Pluis haar baasje: “Dag Nijn, al ben je een konijn, vandaag ben jij het haasje”. Toen aaide hij haar velletje, haar buikje en haar hals, en dacht: ze is zo wit, zo zacht, en ook zo heerlijk mals.…

'n zwarte... en uit India nog wel van Joep, die heeft 'm meegenomen bij thuiskomst vanuit Israël gebronsd en blond stond hij weer voor me met baard, zeg van 'n dag of drie na 5 maanden koester ik me aan zijn glimlach en aan de gein die 'k in z'n ogen zie hij is wat slanker, ook iets ouder en meer dan vroeger staat hier een man 'n trots…

dag Hoorden we op de achtergrond...…

Maar nimmer nog zo'n dag.…

ik was alleen buiten, het was zo'n dag dat de lucht zonder kleur was, of mag grijs wanneer men het in verband brengt met lucht ook gewoon kleur heten?…

hij draait rondjes in een vierkant stuitende gedachten gevangen tussen vloer en plafond vergezichten zonder uitzicht alleen heel in de verte, daar schijnt de zon toch moeten er andere gezichtspunten zijn van buiten naar verder wat hij mist wat hij schaapachtig zoekt is een herder…

Een kakofonie van achtbaanschreeuwers Dit is zo’n dag waarop ik denk: deze wereld is mijn wereld (I am King now) deze koning mijn creatie (I am God now) en dit geloof mijn hoogste vlucht (I am Bird now)…

Dit is zo’n dag dat alle kleur verstomt, dat elk geluid vergrijst en elk gebaar volslagen loos is. Dit is zo’n dag dat ik wel ben maar niet besta, de toekomst al geweest en gister zal nooit komen. Dit is zo’n dag die slechts met leegte wordt gevuld.…

bij het opstaan merk je dit wordt typisch zo’n dag zo eentje waarvan je voelt dat hij jou niet mag vol kommer kwel en leed waarvan je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf…

Typisch zo'n dag waarop van alles mis schijn te moeten gaan, schoondochter staat te strijken, een broekspijp gaat goed, de tweede plakt vast aan het ijzer, resultaat, apparaat en broek naar de maan!…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

gewoon wie jij wilt zijn En ik ben mij Alles wat in stukken valt Laat 't los en vrij Wees gewoon wie jij wilt zijn En ik ben mij En ik ben mij Van wachten tot je mij weer belt Tot rijden naast je tot 't ochtendlicht Van flessen drank leeg door de goot Tot weten dat je (dat je) toch 'n dag weer zwicht We zagen onszelf…

Op een dag als vandaag keert hij zich nog even binnenste buiten schudt z’n primitieve oerdriften weer eens op We knallen we lallen we vergallen we zijn even die wie we ook diep in ons zijn het beest in ons heft op z’n kop Ach dat moet toch kunnen laten we mekaar wat gunnen?…

Alles begon op je mooie geboortedag, zo'n dag waarop je onbeperkt huilen mag. Van baby naar peuter, kleuter en tiener alweer, zo groeien we door elke dag keer op keer. Van tiener naar een puber met een geheel eigen stem, om daarna door te groeien naar een adolescent zonder rem.…

vanmiddag toen ik thuis dit liedje zat te typen kwam tussen de gordijnen door een straaltje zon terwijl over mijn wangen traag de tranen liepen omdat ik vandaag aan weer ‘n dag zonder jou begon het sprookjesboek is uit, het laatste blad gelezen, jouw ring heb 'k afgedaan en 't geeft een leeg gevoel ook dat zal wel een deel van volwassen-worden…

De musical was één groot feest, een happening, een GROOTS gebeuren waar we met volle teugen van genoten hebben, maar zeg nou eerlijk nou zo'n dag mag dat toch wel?…