Alle inzendingen over 'n laatste groet

Ze groet me altijd heel vrolijk, alsof ze me al jaren kent. Waarschijnlijk is ze welopgevoed. Laatst liep ze weer langs me. 'Zing nog eens wat!', zei ik en als een schuchtere vogel verdween ze achter de kaasjes.…

Hij schikt z'n jas kijkt schuin in de smalle spiegel, tuit z'n lippen, knipoogt, vouwt zijn haar met handen groet buiten wacht de buitenwereld brutaal omarmen een vluchtige kus op haar natte wang later later thuis, drink nog wat mee of bak een ei ik ga naar bed morgen voetbal Ajax uit altijd moeilijk gebak na.…

Ergens ligt een moeder te wachten op haar zoon zijn laatste groet, de moeder wil niet dood zij is geen springer! De treinen hebben vertraging, moeder gaat heen zonder laatste groet. Dag naamloze springer het ga je goed!…

het witte laken toont je rondingen zachter dan ooit leven wordt afgebakend door enkel wat katoen niet meer gegeven deze keer gekregen blekend noch blakend onbeweeglijk als een gevallen doek met als laatste groet een stil respect voor de kracht van de verliezer…

Klaar voor de laatste reis, benieuwd wat komen zal. Mijn vrouw en kinderen aan mijn zij, dicht bij mij, hun warme blik en groet, zo is het goed. Ik draag hen allen mee in eeuwigheid.…

Een laatste blik op jouw gezicht, mijn ogen die jouw trekken scannen om ze te branden in mijn hoofd, een laatste streling op jouw zachte handen die mij koesterden wanneer het nodig was, een laatste blik, een laatste groet voordat de kist gesloten wordt.…

je streek neer uit volle oogst krulde op in luwte kleurde nog in herfstgloed een laatste groet de wind heeft je gedragen naar het bladerbed waar jij door witte lagen liefdevol werd toegedekt uit jouw humus zal lente weer ontwaken na het warme winterslapen…

Ik laat je los jouw vluchtige taal zal nooit meer verwonderen al zie ik het sierlijke als ik achteromkijk en nog eenmaal een teken geef voor ik zachtjes de klink vastpak een groet wordt al wuivend opgenomen door herinneringen wanneer los zand de laatste roos bedekt…

Zomaar een zondagavond en het besef dat het leven een groot geschenk is, maar kort van duur en dat de lieve lente voor zovelen alweer de laatste zal zijn. Even een groet voor ieder die dit uur lacht of weent, gelukkig is of treurt, voor ieder die beseft wat er ook nu allemaal gebeurt.…

Je groet me en kijkt van me weg voorheen maakten we een praatje, en ik denk, je weet het. Ik vecht met alle kracht en mogelijkheden die me gegeven zijn,jij zegt niets, maar denk ik, je weet het. Praat niet over, maar met me, wees open en noem het woord, want ik zie, je weet het.…

duinen wandelen niet stuiven wel af en aan pannen met winters riet in bekoorlijke dorheid met van dezen een knikje en haar hond likt je fleurt op door de mens die de ander aanziet met een glimp van vluchtige menselijkheid soms groet vreugde warm vaak ziet kilte of verdriet de ander niet op het smalle pad…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Ik herinner me de plankenvloer die kraakte, de eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart…

Een groet, zomaar een groet. Een klein gebaar, een zwaai, een opgestoken hand. Een knipoog en een gulle lach. Zomaar een groet naar de overkant.…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

Als de zon straks op mijn wangen de tranen zal drogen ik de vogels weer hoor die hun lied zingen in een nieuwe morgen stuur ik mijn groet naar jou achter de horizon in de hoop dat jij hem zal kunnen horen. Voor een vriendin die 22-07-2012 is overleden!…

En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…

dank je wel lieve schat voor die kaart/foto uit dat verre land maar oh wat een schrik jij zat op de pijnlijke rug van die beeldschone olifant de begeleider lacht stralend hij huichelaar martelt vantevoren om de wil van dit hulpeloze dier te breken luguber plan ontspannen toeristen weten hier niets van reisbureau…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

In de pijnkamer van onthechting overgave deint en dreint alles weten om niets te weten lessen vergeten alles opnieuw van te voren kleine roofridder hard als staal adieu…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

Het land van kaarsen, koeien en gedoe, Heb ik maar even achter mij gelaten, Men zal nog wel een tijd erover praten, Maar ik doe er vandaag het zwijgen toe. Uit vrije wil heb ik mezelf verbannen, Ook dichters moeten eventjes ontspannen.…

Bij 'n blaastest blies een oude heer z'n laatste adem uit.…

Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

nog 'n laatste dans een laatste slok voordat de nacht overgaat in de vroege ochtend die je omarmt tijdens de weg naar huis kleuren wangen rozig veeg je je lipstick weg was het 'n avond om nooit te vergeten met een glimlach zoek je je sleutels om je nieuwe leven in te stappen…

Ik zou afscheid willen nemen Als dat mocht en had gekund Een laatste groet brengen aan mijn oom Die geen lang leven was gegund Een goed mens in hart en nieren Geen slecht woord verliet zijn mond Met hem viel altijd iets te vieren Hij was de lijm die alles bond Ik wil afscheid kunnen nemen Bij hem zijn een laatste keer Mijn eer bewijzen nu…

Hij is gevallen bij het raam zo onverwacht, ‘t licht gebroken dat in zijn ogen werd ontstoken als hij me groette met mijn naam. Als in de herfst de laatste roos de fletse blaadjes af voelt breken die krullend opgaan in de wind, weet zo het lichaam, smal en broos zijn geest al grotendeels geweken dat nu zijn laatste tocht begint?…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste woorden zijn gezegd. De laatste foto is verscheurd. De laatste tranen onderdrukt. De laatste kans voorgoed mislukt. De laatste sprankel hoop verbeurd. De laatste bladzij omgelegd. Een mooie droom uiteen gespat, de mooiste droom die hij ooit had. Nooit is hij zo bedroefd geweest. Nooit eerder voelde hij zo'n pijn.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…