Alle inzendingen over 't Spel

de laifde dij zij veur mekoar vuilen is gruit heur leven laank, joar noa joar zij binnen soamen aine worden dat ging nait vanzulf, mor over horden de allergrootste test kwam wel toun heur zaikte kwam in t spel ain zaikte dij nait weer over gaait en altied noast joe staait laifde is staark bleven zij zellen soamen dij zaikte overleven…

Vannacht ben ik luidkeels midden in een gedicht op het Minervaplein zittend op de meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord…

ze komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar ’t spel van deze morgen, een meisje met de blije verwachting, nog in de ziel van een engel geborgen, vol van licht en natuurlijke achting ik zou haar willen troosten wanneer een dag haar zal bezeren of een schaduw voorbij schuift ja, ik zou trachten haar te beschermen als de nacht een lach verdrijft…

Men houdt de adem in uit sympathie, voor d’ heren was dat korfbal slechts een smoesje, na ’t spelen staan ze klaar onder de douche, waar blijven toch die dames, potverdrie!…

Want soms, als ik genot begeer, dan treedt Hij voor mij heen en weeft elk eenzaam uur Vol pracht van ijd'le fantasie – en 'k tuur Naar 't spel, waartoe 'k mijn zinnen overreed.…

Het licht, dat door dit prisma viel, Werd mij het beeld van mijne ziel, Die eveneens een prisma vond, Waardoor zij hare stralen vond, Een glas, waarmee ik heb gespeeld, En dat haar wezen dùs verdeeld En dùs gekleurd heeft en getint, Dat zij maar nauw zichzelf hervindt In 't spel van deze regenboog, Die zo veelkleurig is voor 't oog.…

Onze meester zegt ons: Lieve kindren, zegt hij, ‘k wil u ’t spelen, zegt hij, niet verhindren, zegt hij, wel te weten, zegt hij, na de klas, zegt hij, hier en komt het, zegt hij, niet te pas!…

In werelds tuin, tussen Gods vaste lichten En aardes jarelijks verjongd gelaat, Hier waar in 't spel van zon en maan De wolk-alleeën opengaan Tot al de spraakloze gedichten Der hemelse gezichten, Had ik verwacht uw dageraad: 'k Had u verwacht zoals wij beiden In dit geduld zonder verwijt En onvoorwaardelijk verblijden God wachten op zijn…

Weet gij wat het zegt te schromen Dat in ’t spel der ochtenddromen U het beeld van haar verass’ Die toch nooit de uwe zal wezen? Zaagt gij immer de uitgelezen Rusten aan een anders borst, Tot, getuige van hun kozen, Zo ge niet voor hen woudt blozen En de zeis slaan in de rozen, Gij niet langer blijven dorst?…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

‘t Knikkerspel gaf schoolbezoeken zin Je mikte in de pauzes menig schot En piekte je chineesje in de pot Gewonnen! En dan zette je weer in Met chips als voorgerecht voor sjieke dinners Is knikkeren nu golfen voor beginners…

Als het smullen heeft gedaan, Zullen wij aan 't spelen gaan, Touwtje springen, raadsels raân, En ons amuséren. Wie is morgen jarig? Ik! O! wat ben ik in mijn schik: Maatje was nooit karig; En gewis zal 't morgen wer, Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig. Buiten twijfel zal Papa Weer mijn spaarpot vullen.…

d`r is een andere vrouw in `t spel! Mijn man, die heeft ook geen haat in `t lijf, maar........hoe komt ie aan zo`n lelijk wijf?…

Nadat ze ’s avonds de gordijnen sloot zag zij zichzelf in de spiegel even aan Haar ogen, door ‘t lange schreien rood volgden de natte sporen van haar traan Een diepe zucht verliet toen haar keel eindelijk mocht ze even..zichzelf zijn Eindelijk stopte eventjes ‘t spel toneel en kon ze even alleen zijn met de pijn Een blik in de spiegel toonde…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Je lijkt te spreken in twee talen Ik wens hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

Maar zeg, wat beminnen, Gegrond op de zinnen, ’t Vermaak overleev’? Nu tracht men de dagen Door ’t spel te verjagen, Door zang en toneel: En ’t vluchtige glimmen Der zon op de kimmen, Schijnt thans nog te veel. — Voor ons, mijne Odilde!…

Maar zeg, wat beminnen, Gegrond op de zinnen, 't Vermaak overleev'? - Nu tracht men de dagen Door 't spel te verjagen, Door zang en toneel: En 't vluchtige glimmen Der zon op de kimmen, Schijnt thans nog te veel. - Voor ons, mijne Odilde!…

Twee vrouwen en één man flamoezen met pilaar die niet kán en wil buigen, daar soepelheid niet in alle gevallen zijn echt sterkste punt is 'Soms, in een moeilijke situatie, kan een mens compassie met liefde ver- warren', een citaat uit 'Het spel van de engel' van C.R.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

spelen spelen in de schaduw van het grote licht zweven als een zwaluw spelen met gewicht spelen op het water verdrinking een gevaar spelen in de regen spetters in je haar spelen op de wegen het verkeer ontwricht spelen met een meisje genieten van ‘t gezicht spelen met je leven dansen met de dood spelen met je partner…

Mijn spelen is leren, mijn leren is spelen, En waarom zou mij dan het leren vervelen? Het lezen en schrijven verschaft mij vermaak. Mijn hoepel, mijn priktol verruil ik voor boeken; Ik wil in mijn prenten mijn tijdverdrijf zoeken, 't Is wijsheid, 't zijn deugden, naar welke ik haak.…

Ruim baan voor Unilever en voor Shell We spelen ook ’t bekende memo-spel Waardoor geen mens meer weet hoe ’t is gegaan O ja, ik zou het bijna nog vergeten… Dit drankje is afkomstig van de Lethe!’…

Zeg, waar vandaan moet je ’t halen? ’t Was beter dat je dacht hier je plaats te betalen. En dan, denk eens na, wat verzuim je niet thans? Dat vloekbare spel, Temere Litigans!…

Als zij lichtzinning 't spel vervolgt, Vermetel d' uitslag tart, Dan springt het staal en graaft een wond In 't maagdelijke hart. Een dikke sneeuwlaag dekt de grond; Een wolkenlaag 't azuur; 't Vriest dertig graad; de wind blaast fel; 't Is 's nachts om twalef uur.…

't Gebeurt in Weesp, 't gebeurt in Wales: sneeuw maakt de oudste honden speels.…

Hij op zijn spel hovaardig.…

Pier scheidde midden uit het schaken En zei, hij was het spelen zat. Maar 't was de minste van twee zaken: Hij was het spelen moe, én mat. [15 december 1647]…