Alle inzendingen over 't is maar even

Gij hebt de witte en de rode rozenbladen Gebeurd in uwe smalle hand, - zij vielen Vochtig en sidderend weer in ’t diepe gras. Hoe zal dan ’t hart van even tedere schade Genezen, nu om u de rozen vielen, Nu uwe handen stil zijn, diep in ’t gras.…

maar voor even, -het is tenslot de hoop die steeds maar weer doet leven- Ik weet niet hoe dat vroeger bij U was en hoe U mijn zwaktes zult interpreteren ik vrees dat U mij heel anders zult bezien dan ik mijzelf: Ik bevind me namelijk op een brug van glas.…

straks de plaat als bange hazen Onze geest onthoudt nooit wat we lazen Glazen bol - het lot zal ons verbazen We doen het even heel erg kallem aan We doen zo rustig dat je niks meer voelt Doen praktisch niks, al raak je onderkoeld Het lijkt eenvoudig - maar zo 's 't niet bedoeld Even nog een ogenblik geduld Heel even…

Soms spiegelt mijn gelaat in ’t glas, dan, even, lig je voor mij open, ben je dichterbij dan ooit.…

'k Was thuis, las krant met radio aan 't Nieuws deed even alles bitter smaken Diep In Mijn Hart, weet ik: natuurlijk, 't Gebeurt 'n Blues-legende's tijd is gekomen Leeft voort in zijn muziek Blijft harten raken Met Een Beetje Verliefd, bekend bij jong en oud Amor, Amor, Amor en Ik Meen Het 'n Vriend was Hazes met zijn muziek voor velen…

Vlieg maar naar de hemel met een forse slag, waar je 't aards gewemel even missen mag. Geef jezelf eens vleug'len in je moeizaam lot en stijg boven heuv'len naar het licht van God. Daar ontdek je waarden die je naast je leed, weer terug op aarde, nimmermeer vergeet.…

maar we zitten zonder de ingredienten, van manenschijn en rozengeuren Nu moeten we tegenover onzelf bekennen het is over, tja....t word wel even wennen Jammer dat we het niet eerder zagen misschien viel er wat te redden hadden we elkaar meer moeten behagen Maar nu is het onomkeerbaar...…

- Scheen 't al daar-even hachlijk, mijn ziel nu glimlacht weer in milde lust. Haar scherp gekijk behaagt wie even klaar durft schouwen, wiens blik niet zal verflauwen door 't lastig leven dat hij lachend draagt.…

, 't is wel even slikken En buiten giet het pijpestelen ik word van binnen zo ak'lig koud 't is toch mijn eigen keuze omdat ik ook van een ander houd Ik heb gewoon m'n hart verloren aan een Troubadour op straat 'k wil met hem dansen naar het einde waar licht in donker overgaat waar ik terecht kom, geen idee ik hou van jullie, telt…

Met enigszins gedempte stem, wordt nog lang nagepraat, in 't dorpscafé, bij pot en pint, hoe snel het leven gaat. Toch is het dikwijls even zwaar, geen mens wil naamloos dood. Of je nu sterft in dorp of stad,'t verlies is even groot. Maar landelijk lijkt hier sterven, rustiger en beters.…

gisteren harkte ik mijn gevoelens bij elkaar ‘t was wel even zweten maar tegen zessen was ik klaar ben gaan zitten krantje lezen muziekje opgezet nog wat eten en wat drinken daarna moe voldaan naar bed vandaag ligt alles weer geweldig door elkaar kan gerust opnieuw beginnen maar weet alleen niet waar ik pak de hark geen…

Marsmannetjes waren verzinsels van op tekentafels, maar nu is er een sprankeltje hoop, letterlijk. Zo weten we dat wij mensen water nodig hebben, een noodzakelijke voorwaarde voor elke vorm van leven. De NASA heeft nu water gevonden op de rode planeet. Vandaar mijn zotte gedachten en knotsgekke verlangen om snel eens naar Mars te vliegen…

tussenuit ik ben namelijk niet zo’n dappere vent één gelukje echter is u en mij toch nog gegeven “het einde” ‘t duurt slechts even eenmaal daar voorbij gegaan is het gedaan we zullen het beleven…

En 't is ook even druk op straat; De brievenman weet zich geen raad Met al de kaarten en de wensen, Die hij moet brengen bij de mensen; Oud, jong, rijk, arm is op de been, Men kan door al 't gedrang niet heen; Ja, ja, nieuwjaarsdag is een feest, Als nog dit jaar niet is geweest, Maar Pa en Ma zijn toch recht blij, Is al die pret voor goed…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

LEVE DE REPUBLIEK!! Als de Oranjes vallen En de republiek wordt uitgeroepen Dan vallen ze niet door Rood Maar door Groen Met instemming van Blauw Want waren het niet de Rooien Die steeds het Koningshuis redde Drees met de Greet Hofman Affaire Den Uijl met de Lockheed Affaire Kok met de Zorrigetha affaire Groen bidt wel voor de Koning…

Hij denkt bij het afscheid: 'Wat schoon is ze toch, maar helaas was 't genoegen slechts even.' Wat later belt Loek. (Telefoon doet het nog.) 'Heeft die Kees je m'n loon nog gegeven?'…

Lyrisch en gek word ik van jou, mijn lief, mijn lieve dolfijn, niets zal ons meer verblinden, je zult ze allemaal gulzig verslinden, de hele wereld zal van jou zijn, mijn heldin zul je zijn, al is 't maar voor even.…

Rotverwende jochies werpen zich ik winkels krijsend tegen de vloer Bloed kookt dan laaiend, 't was vroeger even anders hoor. Na enkele uurtjes boodschappen zeulend met tassen zo zwaar Komt poeslief spinnend dolblij likjes geven, ben de hemel te rijk.…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

Vergeet niet je hart soms eens te luchten Het  helpt je niet ervoor te vluchten…

Waarom denken wij we weten 't wel ! Waarom staan we niet wat langer stil ? Waarom genieten we niet van de natuur ? Waarom ? we hebben toch een eigen wil ! Waarom breken we niet af die muur ? Waarom is een mens niet open ? Waarom luisteren we niet naar elkaar ? Waarom blijven we allen hopen ? Waarom hopen op dat éne gebaar ?…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

Niet wetend wat jij voelt, hoe jij dit alles hebt bedoeld. hoe jij met mijn gevoelens speelt, en hoe jij je daarin nog niet verveelt. Ik wil je zo graag duidelijk maken, dat jij me hebt weten te raken Dat je een plekje hebt in mijn hart, en dat je me steeds meer verwart Nu nog de woorden zien te vinden, om jou voor altijd aan me te…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

Van 't waarom, van het wanneer. Mijn hoofd is moe. Moe van alles, van het gehaast. Van het gezeur van anderen,als iets niet goed gaat. Van het zorgen voor, van alles wat gebeurd is. Alles wat ik heb ervaren, is opgeslagen in mijn hoofd. Mijn hoofd is vol. Van het verwerken van tegenslagen. Moe, moe van alles. Even niet meer...…

Kon de hemel maar even opengaan. Kon ik maar even om het hoekje kijken! Kon ik je maar even zien staan. Kon ik maar even naar boven reiken. Kon ik maar even je lach horen. Kon ik maar even de glinstering in je ogen zien. Kon ik je daarboven maar even storen. Kon ik maar even met je praten, een minuutje of tien.…

langzaam sterf ik in een huis dat wacht regen in de ramen ik poets de laatste dag hang wolken aan de nacht koud, steeds bleker de lippen achter glas ik praat nog over stenen en leg ze op mijn huid alsof de stilte slaapt in een verre dag na deze het is de hoogste tijd het regent op mijn mond buiten valt het raam…