Alle inzendingen

Het meisje groeit op in een nomadengezin toeft enige maanden op weiden in een dal waar geit en schaap rustig grazen hun genoegens beleven mensen en dieren vertrekken gaan langs lange wegen over heuvels en vlaktes naar een ander verblijf voor korte tijd tijdens de zwerftochten raapt het kind soms wat mooie stenen of bevallige…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…

Een veldspaat erodeert tot kaolien, een wit begin. Pas onlangs kwamen mensen met wielen en met ovens. En sindsdien heeft thee het woonvertrek dat steeds zijn zelfde glazuur van schuwe donkerte laat zien. Dit aarden werk heeft bolvorm. Ornamenten zijn onbekenden. Ware aard schenkt en hoedt. De werken van de aarde zijn steengoed. ---------…

het woord bezig van deze wereld te verdwijnen schijnbaar dood in winterslaap hapt in duisternis naar adem verbinding verbroken het woord valt in stukken uiteen in scherven gebroken op onverlichte plek in hoofden betekenis verloren het woord opgesloten bijna vergeten vrede! rammelt aan de poorten…

Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

zij zag hem misschien wel zitten en hij haar ook een wederzijdse blik die niets aan het toeval overliet – niet loog ach een beetje liefde is hun zo gegund ‘O ja zeker ik hou ook heel veel van dieren,’ zei hij – ze glunderde waarna hij opzichtig blunderde door zich vol overgave te stortten op een schotel met alleen maar vlees zij pakte…

Wijze: Oubliez jusqu'à la trace. Letje plukte met haar handje Zeer voorzichtig kersen af. Philas hield een aardig mandje, Teder kersje, dat zij gaf, Vat hij netjes bij het steeltje. 't Mandje is vol - en 't jeugdig paar Zet zich in een stil prieeltje, Zet zich in een stil prieeltje En eet kersen met elkaar. -----------------------…

het penseel ontmoet een nieuw palet van blauwe lichte kleuren in iedere druppel hemelwater waar warme liefde haar heldere momentum heeft het lichaam schuilend in vertrouwde emoties het dunne schilderspenseel streelt zacht papier ze schildert regen omdat het regent…

Mijn leven wordt beheerst door de ernstige ziekte van mijn dochter Giulia Het vult mijn doen en laten mijn geest stroomt over tegen een uitgedroogde dijk Ik pleng geen tranen ik moet sterk zijn want zij is sterk, oersterk Maar dat is geen garantie er is geen garantie op leven maar ook niet op 'Hoe Dood'! Dus van tijd tot tijd parkeer…

Als ik een wensgod was het woord dat niet bestond zou het wachten groter dan de rij voor de hemel zijn Als ik die wensgod was het woord dat nu bestaat zou daar onrust groeien en gevechten uitbreken Als ik god van wensen was zou ik willen dat de rijen met die mensen bestaan er zouden dan geen wensen zijn…

Een verliefde knaap uit Westerwolde, een boerenzoontje, doet zijn rugzak open en zegt op 'n sympathiek toontje "Héél leuk om kennis te maken, meneer ! Ik heb iets mee voor u ... een schorseneer, en voor uw vrouw een savooi en voor uw dochter een boontje !" ...…

Bij de opkoper schrijf ik levensverhalen -- van de inboedels.…

jouw jaardag ziet terug op wat was kijkt vooruit ook naar wat komen mag gehoopt of verwacht jouw jaardag reflecteert hoogtepunten naast lessen ook van verlies en tegenslag die daarbij horen jouw jaardag is het feest vieren van groeien en leren wie jij bent en doet voor de mensen om jou heen jouw jaardag is een dag van samenzijn…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…

Al bijna tachtig jaar geen oorlog meer Een goede reden om te vendelzwaaien De wimpels waaien zachtjes heen en weer De zon schijnt en de vreugdevuren laaien Al bijna tachtig jaar geen bommen meer Sirenes, kelders om te bivakkeren Dank Tommy, Redtail, Yank en Poolse Beer Iwan en Aussi voor het vijand weren Al bijna tachtig jaar voorbijgegaan…

In de donkere straat Waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open: Komen in ’t kamertje klein Bij-et lampegeschijn De kleutertjes binnengeslopen. En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan…

De zonnebader blijft te nonchalant, het KWF doet veel om te voorkomen dat u wordt aangetast door melanomen, zo staat er straks een smeerpaal op het strand. Is dat u nog te veel als luieraar? Wellicht staat er een smeerkees voor u klaar.…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even…

Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam bijna afgestorven van geluk koestert onder het wollen gebint de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind. Kwetsbaarheid baart tederheid. Laten we stil zijn.…

Twee minuten stilte om te helen wat gewond is. Twee minuten stilte is alles wat ik vraag, om te herdenken allen die ons ontvielen door oorlogsgeweld gisteren en vandaag.…

Joplin zong het al vrijheid betekent slechts niets meer te verliezen hoezo ben ik vrij zolang ze jou martelen jij gevangen bent waarom vier ik feest terwijl jij stil verkracht wordt in je eigen bed hoe kan ik vrij zijn zolang mensen onvrij zijn zusters en broeders verbonden in bloed druppels in een oceaan we zijn…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte schilderij iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw verfkwast tegen in de groene boezem van de vergeten stad…

Is het een oorlog? Zo zou ik het niet noemen Bij een stand van 35-1 mag je waarheid niet verbloemen Hoe noem je het dan? Strafexpeditie is het woord dat bij 35-1 hoort Sommigen gaan verder en spreken van massamoord…

Als de woorden zijn gesproken En de kransen gelegd Spreekt de stilte...…

trouwe vriend weer samen nu aan de overkant van tijd met jouw liefste lief het glas heffend gevuld met witte wijn de jaardagen vierend met de vrienden hier die zo ver weg toch heel dichtbij met een lach en traan de verhalen herhalen die ons verbinden blijven…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

Wiens kind ben ik geweest wat heb ik ooit geweten dan enkel maar het heden van wie mij borgen in hun schoot? onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen…