Alle inzendingen over OR afvoerputje OR waterval

nu er na een warme periode een omslag heeft plaatsgevonden is het klagen niet van de lucht na een lange droogte is het thans weer veel te nat met lede ogen moet ik toezien hoe men zich ternauwernood het vege lijf weet te redden van een zekere verdrinkingsdood in het afvoerputje van het gemoed…

Liefde in een broeikas en tranen in het afvoerputje. Nu ik eraan denk, scheert een gedachte langs. Het putje is verstopt. Ik moet de loodgieter bellen en zangzaad bestellen voor mijn kanariepiet.…

De kan leeggedronken tot en met, met een dikke buik onderuit gezakt gaan liggen op bed, ik trok het niet meer, en maar draaien en draaien en ik zag hoe er aan me getrokken werd in een kolkende draai en toen in het afvoerputje.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gedonder van een waterval gedonder van neervallend water lijkend op een musical... Water, water, water overal Dondererend geklater... Ik krijg er niet genoeg van Van donderend neervallend water...…

het schuimend water neerstortend in de diepte de waterval leeft…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

neerstromend water kletterend spetterend in de natuur zo mooi zo puur stromend naar benee zit alleen starend voel de wind spelend met mijn haren voel de spetters op mijn gezicht stromend naar benee alleen ik vraag je sla een arm een arm om me heen voor mij is er maar een die mij kan troosten als ik me voel me weer voel zo…

neerkomend water van boven naar beneden wat een waterkracht…

rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent zo krachtig en tegelijk zo hulpeloos Sterk als duizenden paarden en kwetsbaar als een roos Alleen al naar jou kijken is uitermate fijn Misschien had ik zelf wel een waterval…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Kon je maar ín stilte begrijpen hoe gekwetst, gepijnigd en gestenigd ik zou zijn als een druppel in jouw waterval klamp ik mij aan jou vast en stort ik naar beneden…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

De waterval sprenkelt helder water met intense helende kracht aan de bron ontsproten uit de diepten der aarde waar het goede tot heden verborgen bleef nu aan het licht gekomen uit een kloof geperst met grote kracht drommen mensen van heinde en ver aanvaarden dit fenomeen met dankbaarheid het wonder zal voortbestaan in alle eeuwigheid…

áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van het water of van de watervallen... neen, zij herrees als een Phoenix! Niet langer in haar as verzonken, noch verdronken...…

Wie voedt hier de witgouden waterval met klatergeluiden, strijkt met hemels licht over de achtergrond, sluit schaduw in en uit, voert met volharding het heldere water van grote hoogte af? Er speelt wind door het gordijn, alsof een hand de bron zoekt. Witter kan water niet vallen, in alle puurheid opengaan.…

Alsof mijn hart overloopt net een gulle waterval Die op eeuwig water hoopt Het is een wonderlijk gevoel Niet in woorden te vatten En het heeft maar één doel Heb lief en geef Durf en leef Ontvang en zweef Voel en beef Mijn liefde voor jou Is eindeloos en diep Wij zijn samen....wouw…

Soms moet ik zo hard huilen wanneer mensen vechten met wapens van woorden. De woorden vermoorden. Krantenpapieren in verdorde schaamteloosheid. Soms moet ik zo hard huilen wanneer de muziek sterft. Alleen mijn zonden om mij heen. Dansen tot de naald een nieuwe plaat kust. Soms moet ik zo hard huilen wanneer wij denken dat dit het beste…

Het was het geluid van een waterval waarmee je tegen haar vochtige borsten in slaap viel, terwijl de regen buiten onophoudelijk een zwijglied zong.…

Ik zie de waterval daar stort mijn traan zich naar beneden.…

” nou dan zou ik een van de grootste jokkebrokken aller tijden zijn als ik een ontkennend antwoord zou geven ik kijk dan maar heel onnozel maar ehhhh….. mijn douche afvoerputje draagt meer verhalen in de loop der jaren opgespaard laat dat ding dus maar zwijgen fluistert de wind en ik knik beamend mee…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

wilde waterval geluid zo oorverdovend ik word er stil van…

Denkend aan jouw pirouette staar ik naar het afvoerputje waar het water sierlijk invloeit. Geïnspireerd door de paso doble met golven van jouw flamenco jurk kleurt het spectrum in mijn ogen.…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

Een afgemeten antwoord rolt over mijn lippen, stuitert een paar keer tegen de man zijn oren en verdwijnt met het regen- water in een afvoerputje. Hij draait zich om, een straatkrant in de hand, op zoek naar een volgende passant. Ik ben het weer. En knik nog voor hij iets kan zeggen: ‘Ja, zeker meneer.’ De zon begint te schijnen.…

er ligt pels op de weg met nog een stukje staart van wat ooit poes was of hond of mol of egel zolang het maar kon kwispelen een trage regen vaagt sloom wat vormeloze stukken in een ziedende goot het afvoerputje versperd met wel een ton dode bladeren ergens huilt een kind misschien om een dier dat is verdwenen en de auto's razen verder…