Alle inzendingen over OR blijven

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

wie niet van goede wil is, blijft hameren op zijn kortzichtigheid, die kant noch wal raakt, blijft dure de comprenure. en spreekt zichzelf voortdurend tegen. geen kerel om huidige problemen, proberen in te zien, te behandelen noch te verbeteren.…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Verdrinken in de stilte. Niemand is herkenbaar. Kijken naar de horizon die bang maakt. Niemand wacht. Verlaten wie aan de toekomst dacht zijn ze eenzaam achtergebleven en was er niemand die hen vroeg of ze ooit iets hebben geweten.…

Zonder jouw woorden is de regen mijn minnares die blijven wil met eindeloze gedachten die jij liever vergeet…

Woorden in de laatste puzzel die ik zoek vragen mij wie ik ben geworden na de puzzels die ik niet begreep en wilde maken toen momenten niet meer vroegen waarom ik nog wilde wachten op woorden die niet willen veranderen als ik blijf puzzelen…

Vraag het de gezichten die van jouw zijn. Ze zullen een masker wensen dat van jouw zal kunnen zijn want je bent voor de eenzaamheid geboren en ik de vloek en het geweten dat je nooit zult missen.…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

Met zachte woorden fluister ik in de nacht die jou verbergt. Teveel zou ik willen schreeuwen. Eenzaam schreeuwen. De nacht zou me vragen waarom ik schreeuw en zoek naar het licht dat bij jou hoort. Het licht dat mijn schaduw verdraagt als jij slaapt en vragend fluistert of ik nog steeds besta.…

Verdwalen is verzinnen wat ik niet bereik met mijn gevangen stem die hulpeloos fluistert met gevonden woorden en de waanzin weer om een aalmoes vraagt.…

De geschiedenis is een boek van woorden en herinneringen die blijven maar niet meer winnen waar hij kijkt en weet dat de bergen zijn bergen waren en zijn naam een echo was die altijd terugkwam tot hij moest stoppen waar hij nu naar zijn glorie kijkt en ziet dat niemand meer wacht of juicht.…

De nacht zal ons verstoppen en beloven wat we fluisteren met de woorden die elk licht laten verdwijnen met de blijdschap dat we zonder dromen nog steeds verdwaald zijn.…

Zacht wil ik blijven waar je nu slaapt want de liefde is het woord dat we laten komen en een stem geven die gulzig met onze lippen speelt.…

De regen danst met mij en ik zie wat de regen wegspoelt op het eiland waar ik altijd wakker ben en dromen zoek die de regen kunnen laten verdwijnen op het eiland waar ik een regenbui geworden ben…

De nieuwe dag een woord dat ik zal spreken en volgen zoals de tijd dat vraagt met zijn aanwezige vloek zonder de woorden die weer beginnen waar ik voorbij ga als de schim die zijn verhaal zoekt en alleen nog maar oude woorden ontmoet…

De avond tekent een gezicht met de rode gloed die blijft vragen naar de ogen die het licht doven omdat ze niet meer wachten op de maan die al zijn schaduwen met een eindeloze eenzaamheid aan sterren bedekt…

De pijn volgt ons niet meer en verstopt in het glas waar mijn dromen op sterk water gedachten blijven heb jij de deur gesloten waar ik nog steeds besta.…

De stilte is veranderd. De tafel niet meer de spiegel die ik zoek. Gedachten vragen mij iets. Vragen wil ik jou waarom je bent gebleven en slaapt met de blik die al mijn leugens meteen weer wakker maakt. Maar ik zwijg en denk even liever aan niets.…

Elegant sluiten haar ogen en ben ik dichtbij weer alleen in de droom die ze met haar slapende schoonheid verbergt omdat ze mij niet zoekt in haar dromen over de liefde die haar laat dromen tot ze weer glimlachend ontdekt dat ik haar met tedere woorden wakker maak.…

Weggedragen in het wit zwijgt hij voorgoed want op de bergen heeft hij gewonnen en triomfen gevonden. Maar de pijn in de afdaling naar het einde heeft hem gestopt en laten liggen in een tragedie die begint met zijn lijkwade waar we nu naar kijken en weten dat hij niet meer kijkt en opstaat om weer…

De muziek heeft de tijd verloren en stampt met de oude vrolijkheid die weer is begonnen. Stemmen staan nog stil. Schmink is plezier en de koude zon glimlacht zoals de maskers en de wagens wachten en kilometers lang deze dag versieren met warme kleuren omdat de tijd het vraagt en de mensen het wensen als dwaze…

De dood is een schilder met de naam die hij verbergt in de kleuren die gewonden een naam laat fluisteren en hun ogen geven wat ze tekenen met machteloze gedachten zoals hij hun lijden wenst en ze in hun achtergebleven verdriet bedankt met de stilte die niets meer verbergt…

De muren beschreven ze met scherven over de waarheid die al het glas van de werkelijkheid verwoestte en de stemmen deed fluisteren achter de muren die de leugens beschermden en hun gedachten beschermden omdat de muur hun laatste boodschap was…

De nacht drinkt de sterren en geeft ze ogen die elk licht beminnen want de eenzaamheid en de eeuwigheid zijn de liefde die ontstaat waar de tijd verliest wat de nacht voorgoed in zijn sterren bewaart…

Ik gooi het eruit maar zit vast dus overboord ermee vang mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd…

Laten we liggen waar we beelden willen zijn die blijven liggen als de stormen voorbij zijn.…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

Baby oogjes wachten op niets. Slapen is geloven. Wind speelt met de regen. De tijd vraagt niets. Want jij bent dichtbij en vergeet waarom wij nu zwijgen en alleen onze angsten verliezen.…