Alle inzendingen over OR dood OR herinnering

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

maar voor jou stond alles stil ik kan de woorden niet vinden hoe graag ik het ook wil ze was als een bloem in de knop en nog lang niet ontloken jullie bleven samen achter ontsteld, verloren, gebroken luister naar het fluisteren van de wind die haar naam noemt, elke dag zodat je weet dat ze bij je is ik hoop dat je dat ervaren mag herinner…

Ik zag haar groene mantelpakje hangen in de kast zag haar bijpassende schoenen met natuurlijk een klein hakje dat was haar hele leven geen foto, dat wilde ze nooit ik voelde me toch wat berooid alleen met wat kleding die ze had gedragen we hebben haar niet uitgestrooid ik mag niet klagen zou ik ook nooit doen ik heb haar urn in de…

Als mijn vader zijn Droomland zong kreeg mijn moeder een brok in haar keel het was een lied dat iedereen tot natte ogen dwong en het werd vaak een ieder te veel een mooie herinnering altijd een mooi moment in het leven van een pracht vent en hij staat naast me als ik mijn Droomland zing.…

het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer ondertussen speelt alles zich af in de schaduw van de plant haar licht soms op de voorgrond en zelden afwezig blinken sterren nog steeds in hun uithoeken al fluistert men dat de tijd zich verwijdert staat op elk moment een woordenboek klaar om de bladeren in de tuin te achterhalen die lagen…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Ik kijk je aan, je maakt me stil Ik had nog zoveel willen zeggen Maar ik zwijg het kan niet meer Nu is het te laat Maar je bent niet dood echt dood bent je nog niet voor mij je bent er nog steeds je zit in mijn herinneringen en je leeft voort in mijn gedachten Dood ben je pas echt als iedereen je vergeten is!…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

slaap zacht, minister-president we zijn het allemaal toch zo weer vergeten denk maar niet aan de doden die u niet kent ‘we hebben het immers niet geweten’ kunt u zich dit misschien nog wel herinneren, ja?…

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

Een wagon, ik herinner mij veel wuivende armen en handen steeds denk ik aan die mensen hun leed, hun tranen het werd hun dood ik leef er mee…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

nog vlug dit gedicht te veel beelden spelen in mijn hoofd, kleuren en morgen kan ik dood zijn momenten scharrel ik tot herinneringen mensen klamp ik vast op straat, alles heb ik lief vandaag, morgen kan ik dood zijn ik wil onvergetelijk worden, gemist worden de korte nacht zal vol en blauw zijn, morgen kan ik dood zijn geen tijd voor…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

ik heb geen woorden voor de doden die gisteren nog aten zwijg liever bij de vijver waar ik eendjes brood voer een vogeltje zijn pootje spalk over gisteren wil ik niet schrijven wel over vandaag of de zon die de bladeren beschijnt ik wil het niet hebben over de doden en de verlaten straten het zijn namen die mij herinneren aan…

hij is niet dood maar leven doet hij ook niet meer gewurgd door ideeën met boeken als de strop vergiftigd door de politiek dat kostte hem zijn kop zijn woorden zijn gestenigd gestapeld tot een graf hij is niet omgebracht maar met de dood verenigd zijn teksten zijn verdwenen gedachten slechts herinnering ze hebben…

twee mensen wachten hoe doden zij de liefde in de tussentijd de aarde kleurt zwart het wachten van gisteren is verleden tijd een wachtend leven vervaagt de herinnering aan verloren tijd twee mensen wachten in hen zingt het verlangen ze doden de tijd…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

Begin van het einde, Nog niet dood maar herinnering. Het komt overeen met het ander, Het vers einde en een vers begin. Ga nu weer opnieuw het leven in. Ik hoop dat ik niet zal leven op enkel en alleen een herinnering.…