Alle inzendingen over OR eenvoud

Een mens , koud van buiten een warm hart van binnen kan zo liefdevol zeggen ik wil je beminnen. Een mens ,warm van buiten maar zo koud van binnen zal nooit met veel liefde iets met jou gaan beginnen. De kou die van buiten straalt wordt verwarmd door het hart, de kou die binnen huisd leeft misschien met veel smart. Duidelijker…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond.…

Liefde is eenvoud De eenvoud van gedeelde pijn om geluk dat niet mocht zijn en iets moois dat niet mocht bloeien. Liefde is eenvoud De eenvoud van totale verwarring gevangen in één hart, een hart dat zichzelf niet kent.…

Zoals het was was het voor mij dan toch illusie domme dromen een kans om uit de val te komen die niet kan sluiten om het woordje wij en in die val die jou benauwt waardoor ik nu geen wij meer zeg heb jij mij dus eenvoudigweg veroordeeld tot het enkelvoud…

Enkel een eenvoudige aanraking zou genoeg zijn Om me vlinders te laten zien in de winter.…

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld… Verdoken in het gras, door weinigen geteld… Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen. ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

Wat elk behaagt op d’ eerste blik En aantrekt op den duur, Is Eenvoud, wars van kwik en strik, Is Eenvoud en Natuur. De Schoonheid spot met elk sieraad, De Waarheid evenzeer, Zo ’t eerbaar hart het reeds versmaadt Het vrome des te meer.…

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Een kribbe was Zijn “huis”, maar toch was Hij God gelijk, was bij de eenvoudigen thuis en vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk maar toch almachtig groot. Hij deed Zijn verlossend werk en redde mensen uit de dood. Nu, hoog verheven in de hemel, wil God eenvoudigen gadeslaan.…

ik wilde weer ademen zo- als vroeger ik dat deed, vrij als een kind in de zomer al kies ik liever voor de lente. ik wil niet voor me zelf spreken, maak het wat algemener. ik ben goed in verbloemen, de warme inborst klopt doods in mij, als ik mag zeggen dit zo. Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen…

jouw openheid geeft mij alle ruimte meer heb ik niet nodig…

een groene dijk beklommen door een hek en zijn schaduw, scheve schapen de zee waar schepen elkaar lijken te ontmoeten het vlakke achterland met hier en daar een torenspits en een verstrooide molen de sloot zoekt een beetje warmte in het riet…

hier de stroom daar het gras ik kijk erop zie nog eens donker water verdorde halmen boven de lucht daarin zijn wolken vogels vliegen ook schouw andermaal donderwolken legen bloedzuigers vallen sta ik wel en kijk aan? subtiele veranderingen anders de wereld……

Eenvoudig is een berg beklimmen een akker ontginnen een kanaal graven tijdens snikhete zomerdagen echter, ik raak buiten zinnen als ik tracht jou te beminnen.…

Zo eenvoudig als een waterdruppel, zo helder als een splinter berkenhout, Omdat het veulen geduldig en voorzichtig uit het paard valt en kan staan, De vis als een metalen traan ontluikt en kan vliegen, de mens after all Moeizaam leert zwijgen en wegzijn tussen zijn gewapend steenslag, Zo eenvoudig, zo helder is het niet wat ik overhoud…

Zachtjes speelde zij met het vuur de vlammende warmte steeg steeds iets hoger op het danste in de volle lucht. De wind gaf voedzaam weer, dat zij toch weer, opnieuw haar hand zou branden aan de verandering van vormen van het lichtende geheel. "Zie je wel", sprak zij vol vreugd, "mijn handen zijn nog steeds".…

Kan het zo eenvoudig als twee stemmen die zingen waarvan de klanken zich om elkander winden tot één liefdeslied...tot beminnen.…

was bij de eenvoudigen thuis en vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk, maar toch almachtig groot. Hij deed Zijn verlossend werk en redde mensen uit de dood. Nu, hoog verheven in de hemel, wil God eenvoudigen gadeslaan. Tussen al het sterren gewemel ziet Hij ieder mens in zijn bestaan.…

was bij de eenvoudigen thuis en vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk, maar toch almachtig groot. Hij deed Zijn verlossend werk en redde mensen uit de dood. Nu, hoog verheven in de hemel, wil God eenvoudigen gadeslaan. Tussen al het sterren gewemel ziet Hij ieder mens in zijn bestaan.…

Soms word ik na een nacht lang stoeien met woorden en opgerakelde emoties zo rond vier uur 's middags wakker en moet ik mij haasten om nog wat daglicht te vergaren. Je wilt niet weten wat voor handelingen er allemaal nodig zijn voordat ik mijn voordeur op slot kan draaien. Bovendien pieker ik nadien nog lang over de handelingen die ik…

Vraag me niet meer af Hoever de horizon is verwijderd Hoe hoog bergen zijn Die ik van verre zie Hoever zal wind de wolken dragen Hoever reikt kinderlijke fantasie Wanneer stoppen eens de idealen Waarop alle dromen stranden Zal ’t leven liefde en eenvoud zijn Zullen roem en eerzucht Als op wind en wolken gedragen Verdwijnen over de verre…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Had ze gezegd wees boom ik ware boom geweest Had ze gezegd wees braaf ik ware braaf geweest Ze vroeg wees trouw maar ik ben nooit trouw geweest nu is ze weg en vraagt niets meer ik ben nog nooit zo trouw geweest…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

Een kribbe was Zijn “huis” Maar toch was Hij God gelijk Was bij de eenvoudigen thuis En vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk Maar toch almachtig groot Hij deed Zijn verlossend werk En redde mensen uit de dood.…