Alle inzendingen over OR gevoel OR ontmoedigen

Zachtjes streelt de wind mijn haar Zij maakt dat ik niet stil sta Een zachte duw, een vriendelijk gebaar Zodat ik maar vooruit ga Zwarte wolken pakken boven mij Het is een gedonder van jewelste De depressieve wolk komt voorbij Het is alweer de zoveelste Toch laat ik mij niet ontmoedigen Ook achter deze wolk schijnt de zon Stapje voor stapje…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

Van elke dierenswaardigheid ontdane Cadeau's, van aap of andere exoot; Een uitgeholde olifantenpoot; 't Wordt toch weer opgeëist door de douane Dus ga ik op mijn beurt naar 't buitenland Met kippenleren knapzak in de hand…

gevuld met andermans rijkdom schaar ik me ergens waar het licht geen bijval kent, het ontmoeten of het ontmoedigen ervan herkent de tijd die ik in mijn zakken draag leeg zoals de kruin waar geen vogel in rust is de ruimte onbeperkt aanwezig, geen afbakening die me kent al hoor ik wel het schreien van mijn lief, ze is me kwijt zegt ze…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

We wierpen elkaar de brandende bal van het moment toe, aan- en ontmoedigingen, verwijten, de berusting die we zelf niet wilden. --------------------------------------------------- Dit gedicht van Mark Boog (1970) verscheen in het jongse nummer van Hollands Maandblad.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

van de 2e Kamer Ik gun het ook zijn partij de PVV Met als enig lid, de heer Geert Wilders Al 18 jaar bedreigd Al 18 jaar beveiligd Met nu 17 kamer zetels Maar uitgesloten van deelname aan ‘n kabinet Bijna ingesloten in een cordon sanitair Daarom gun ik dit de heer Martin Bosma wel Omdat hij onafhankelijk kan zijn in die rol En heel veel gevoel…

Alleen ik ben degene die bij dit onheilspellende gevoel is blijven steken.…

Ontmoedigingen doen pijn brengen je van je stuk en zetten je aan het denken Wat heb je fout gedaan wat kan je beter doen ben je nou echt zo slecht Eindelijk komt er iemand die zegt dat je het prima doet ze spreekt je moed in laat je je goed voelen Als je denkt dat alles goed gaat word je hard de grond in getrapt Je zelfvertrouwen is…

Ik wil niemand ontmoedigen, maar zeker ben ik niet dat twintigers even overtuigd zijn van onze onverwoestbare jeugdigheid als wijzelf. Oude mensen achten zichzelf jonger dan ze zijn en jongeren ouder.…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

Het laat zich door geen waarheid ontmoedigen kijk onze open monden krakelingen, wat wij bijna zeiden brokkelt langs onze wangen. Het is als een hoos in ons opgekomen wacht we moeten pakken, moeder halen, katten, kinderen vinden maar we worden meegenomen.…

Op zijn mond ligt een lach Maar zijn ogen staan grimmig En zijn blik is strak De regen stroomt langs zijn haar Vertroebelt zijn zicht Even is er twijfel, maar dan wordt zijn geweer gericht De gil doet zijn ogen niet knipperen Geen reactie op het bloedige beeld Op het beeld dat hem later zal verbitteren Dat later in zijn dromen speelt…

Gedachten in mijn hoofd schrijven poëzie voor jou Gevoelens in mijn hart maken de man in mij wakker Tinteling in mijn vingers voel ik bij jou Jij kan onweerstaanbaar beminnelijk zijn Samen met jou de ladder naar de hemel beklimmen Ons paradijs hier op aarde Wij zijn voor elkaar geboren Wij zijn voor elkaar…

Ken je dat gevoel van binnen Liefde heeft je in zijn macht Gevoel, dat kun je niet verzinnen Dat heb je, want dat is zijn kracht Dag in dag uit die warmte voelen Dat is het mooiste wat er is De kriebels na het samen kroelen Dat kost je niets, dat is gratis…

Mijn gevoel, zo leeg, zo eindeloos alleen. zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

Alles om me heen grijpt me aan alleen mijn houvast zal blijven staan gedachten stellen niks meer voor het houden van dat gaat door Het kan vol van liefde zijn koesteren zul je deze tijden zoals de smaak van een oude wijn door "deze" liefde moet ik je vermijden…

Als ogen mogen voelen Waar lippen aan proberen te tippen Is de liefde niet alleen lust…

Een tinteling, een gevoel. Misschien is dat wat ik bedoel...…

omarming doet verzachten, maar het zijn alleen gedachten, die sterven door obsessie, machteloosheid en agressie, want de realiteit zo meedogenloos, laat jou gaan, belangenloos... zonder te weten, zonder pijn, dat ik in de menigte wegkwijn....…

Niemand die weet hoe het voelt om in een kooi gevangen te zitten samen met DAT GEVOEL!…

Toen ik jou voor het eerst zag en jouw ogen mijn gedachten verdreven wist ik opeens niets meer voor heel even Sindsdien heb jij mij volledig in de ban kan ik nergens anders aan denken en jij weet daar niet van Rommelig, druk, chaotisch en onrustig leven doet me niks want jij hebt mij extra spirit gegeven Denken aan jouw glimlach…

op vakantie zag ik jou gevoel bekroop me van binnen gevoel niet te beschrijven jij voelde dit ook gevoel voor mij alleen voor mij geluk stroomde mijn lichaam binnen geluk dat ik met jou deel geluk nooit teveel de laatste dag gevoel gevoel dat ik niet wil voelen pijn verdriet afscheid voor eeuwig? tijdelijk?…

Raar kan het gaan, Zo denk ik dan. Een Zoen, daar blijft het dan bij. Intens, maar heftig. Een moment, niet meer en niet minder.…

Beredeneren, realtiteit, verstand gebruiken, van tijd tot tijd Orienteren, adequaat, concluderen, met regelmaat Emoties tonen, nemen en geven durf te voelen dat is leven!…