Alle inzendingen over OR leven OR geluk

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wanneer we niets meer te wensen zouden hebben, zou ons leven dan compleet zijn? Wanneer we alles hebben wat ons grote hart begeert, zouden we dan tevreden zijn? Wanneer we pure gelukzaligheid tentoon spreiden is dat dan vanwege puur geluk, of is het maar schijn?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Er was in ons huis een wereld van verlangen, geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun kamers waarin ze verzamelden wat ze mee zouden nemen, hun herinneringen. Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie precies dat zelfde uitzicht, precies die zelfde wereld van twintig jaar her, toen ik hier kwam wonen.…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

Moet het geluk zich trotseren. En als lichtpunt in je leven staan. Het geluk moet je durven te vertrouwen. Kan dat niet, dan gaat het mis. Want van geluk moet je gedeeltelijk je leven opbouwen. Tot iets wat het mooiste voor jou is!…

Geluk is een verslavende emotie waar je altijd naar verlangt. Je bent zo dichtbij toch is het zo ver weg. Het is een luchtspiegeling van het leven. Staar je niet blind op je bestemming van geluk. Dan ben je onbewust onderweg naar de bestemming van ongeluk. Het gaat niet om de bestemming van geluk in het leven.…

De monnik naait, naait, trekt, trekt de draad door de stof -- Geen knoop aan het eind.…

Sterke wortels zijn nodig om een leven op te bouwen. De sappen van de liefde moeten de kruin kunnen betoveren. De liefde groeit tot er sterke takken komen die worden beloond met twijgen. Als het meezit, krijgt hij vruchten waar hij eeuwig zal voor vechten.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Wanneer je ongelukkig bent, zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen; kijk naar het nieuws. Wanneer je voor het ongeluk geboren bent, alleen op aarde, vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws. Wanneer je door de bomen, het bos niet meer ziet: probeer het dan eens andersom. Pak de bomen, keer de zaak om en kijk…

Leven heeft soms domweg een tijd een maskermond, loopt dan tijdelijk als pierlala verkleed op aard rond. Maar leven is ook waar het soms tijdelijk heel donker is, wellicht door een rollenspel van ‘n soort cultuurfunctionaris.…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven.…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen als rouge van de dag.…

rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het niet zo nauw zo waren ze gelukkig samen al hadden ze nauwelijks iets ze voelden een hemel op aarde en de mensen die er langs kwamen dachten daar is niets van waarde maar de scharrelaar en het vrouwtje hadden het mooiste wat er was zonder luxe in hun leven…

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

Zingende pas met regen in de rug drinkt het licht het grijze weg Sla met lach een nieuwe morgen weet van nu het geluk is mee Elke stap vooruit schrijft moed de mooiste kleuren in woord en daad…

Ik blaas mijn passie omkleurt met breekbaar geluk en lach in mijn dromen want de bel ging niet stuk.…

Een zinvol Leven Aan anderen te geven. En dan de kinderen Wat een geluk. Gezond en wel. Geluk lijkt gelukt! Het warme nest, behaaglijk en verguld. Als weerbaar mens, niets is verhuld! Een leven van geven Een ongedroomde droom. De innerlijke rust, gevoelens in toom. Ik pink een traan Een traan van geluk.…

Hij stal mijn leven, mijn geluk... hij maakte alles stuk. Ik wist wel wie het had gedaan, en sprak hem hierop aan: "Zeg dood, moest dat nu zo?” Vals lachend keek hij achterom, zijn vinger dreigend. Toen snelde hij weer weg, hij had nog méér te doen. Hij liep op kousenvoeten.…

ik kan het geluk toch niet schaken als het sterven me niet past, het frivole van een vlinder me niet meer raakt de dood draagt witte schoenen in een vluchtig gebaar, het kijkt niet terug maar leidt me langs het leven en verdicht mijn ziel met roze wijsheden rijp zijn tussen woorden die raken…

Raar kan het leven toch zijn, om naar zo verschillende idealen te streven, gaat de weg naar geluk alleen via pijn? is dat de boodschap van het leven? Als dat zo is, dan heb ik het leven door, ik ken nu het gemis van geluk en ga ervoor...…