Alle inzendingen over OR natuur OR delen

Natuurlijk stem ik Jan Jacob Krediet lid 50 plus partij voor op basis van mijn historisch perspectief want wie handelt, die wandelt wie gaat delen, die gaat helen maar ten principale op basis van onze Nederlandse Christelijk-Joodse traditie OVERWIN HET KWADE DOOR HET GOEDE en natuurlijk niet op basis van Oekraines deelname aan…

Hij dacht zich door een korte dood Te redden uit zijn bange nood: Hoe heeft hij zich bedrogen! Hier stak hij, achter struik en heg, Zich voor het oog der mensen weg; Daar boven staat hij moedernaakt: En wat hem 't hier heeft bang gemaakt, Is derwaarts met hem heengetogen: Hoe heeft zich de arme dwaas bedrogen!…

Als vruchtje ontsproten Gedeelde deel, van beiden samen Grootse kracht; delen, de natuur tezamen Liefste lief in moeders schoot omsloten Jongste spruit op rij, in ons midden, jij Onbevangen, plicht noch pracht Zon en Bloem, licht dat jou toelacht Lief, zacht, moeders sier, moeders pracht, jij…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

ik heb ze zien bewegen de regen en het doek ook hoe jouw penselen de donkerzwarte bui langs het zwerk joeg als jij dan even rustte brak verderop de zon en glinsterden frisse druppels op een oude regenton jouw beelden zijn geen plaatjes maar stukjes natuur die met hart en ziel begiftigd zijn in de na- middagse zonneschijn…

Ik drijf winter laat je lichaam wachten wil enkel zomer schrijven in je gedachten Lente droomt niet langer in de zachte herfstgeuren Laat mij jouw wereld met streken kleuren Mag ik penselen kleuren in de onmogelijkste pracht Ik zal zelfs zwart-wit Laten schitteren in deze nacht…

ik lees in gedachtenspinsels woorden die hun karakterletters al hebben verloren hoor stemmen in mantra’s van stilte die het verleden hebben vergeten door herhaling in heden voel de emoties van de natuur in het seizoensgebonden zijn die nu alles geven om in vrucht en zaad te overleven ik open mijn handen en geest zonder god te…

zijn vleugel was niet gebroken er waren wat pennen vervlogen op een fenomenale vlucht zijn plots verschijnen uit het verre ongewis de formidabel diepe duik een schitterend gezicht er was geen keus voor de vis die hij als prooi verkozen had samen kwamen ze boven hij triomfeerde in dit spel van de natuur zij was op de verkeerde plaats…

ik wilde hoogte was altijd gericht op onontbeerlijk licht heb talloze keren mijn stam gerecht tegen constante wind al als jonge loot vocht ik met struiken die woekerden in ruimte groeide snel maar werd afgevlakt door een hoog bladerdak toen ik dat overwon kreeg ik als vriend de warm stralende zon heb nog geprobeerd mijn bast…

ik heb hem jarenlang zien staan tot hij zijn laatste knieval heeft gedaan de knoest als overblijvend monument het leven heeft hem niet verwend in zijn bestaan maar hij stond steeds meer in de weg ik heb uiteindelijk zijn sterkste wortels blootgelegd met hakken zagen en breken hoopte ik zijn aanwezigheid te vergeten het is me niet…

de stille blauwe hemel verengt zich geleidelijk alsof een muur hem afgrendelt verspert het hoofd en werkelijkheid langzaam als mortel op de steen waarin de tijd zich dringt lucht uit het water trekt nog kan er veel gedaan voor het verstikken nadert.…

ik heb de zomer niet gemist eerder ‘t vermoeden van een herfst wanneer de wind verloren waait in wolken papieren vliegers rusten in het zand waar pas nog kindervoeten dansten bonte fladderfiguren in een wind de hemel tegemoet die ‘t wanen liet wat meeuwen in hun vlucht verkondigden het fluiten horen over duinenruggen zeezout inademen…

in kroegen zou ik willen zitten geur van alcohol en mensen ruiken daar waar gepraat wordt vanuit buiken onder een grijze blauwe rook zingen zal ‘k met dichtgeknepen strot (het beste gaat dat met gesloten ogen) van bossen met daarboven hemel een wereld die nog niet verrot en in de warme julinachten bij maanlicht op de weiden liggen mijn…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

Het water slaapt. Vredig en sereen kadert het haar grenzen. Ze spiegelt hemelblauw in licht bewegen, schittert en verdiept zich zonder reden, met alleen een klein verdwarrelt licht geruis.. Het water zingt. Zachtjes, wat alleen, het zwijgen horen kan. En wie, het echt nog wil.. Stil.. Krakend, onbedaarlijk, stil. Zo vlijt de winter…

Het droom zwerven van mijn deels vergeten jeugd herinner ik met volle teugen door een natuur die in mij is een gevoel van ziel bevrijden en in de echo van de droomschaduw slapen er vlinders op paddenstoelen in het donkerste duister van het bos heb ik mijn buik vol van herinneringen.…

Ook zij willen de liefde delen en daar is natuurlijk niets op tegen. Dansend in het water, geeft vreugde als je dat mee mag maken. Als mens voel je je dan gezegend.…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het wezen van 't heelal is energie Het wezen van de mens is zijn arbeid, Door de arbeid is de mens een deel van die Oneindige natuurkracht: de waarheid. Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd, Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur, En haar vermeestert slechts het sterkste vuur, Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…