198 resultaten.
Verdrietig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 Het is een opkomend besluit,
dat rijpt in mijn geest.
Misschien in mijn hart het meest.
De opkomende zon,
na een regenachtige dag,
dat is wat ik hopen mag.…
Verdrietig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 183 Verwarrend, denk ik toch
Goed of niet
Zwart of wit
Koud of warm
Haat of liefde
Maak niet uit
Het is een opkomend besluit
Die rijpt in mijn geest
Misschien
in mijn hart het meest
De opkomende zon,
na een regenachtige dag,
dat is wat ik hopen mag.…
Witter dan de winter
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 546 je waaide sneeuw
witter dan de
winter ooit ontdooide
ik rijpte
hoog in bomen
door de strenge vorst
kristalliseerde in
jouw kleuren toen ik
zon als eerst zag komen
maar vervaagde
door jouw sneeuw die ons
licht in diamant verstrooide…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
liever dan
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 781 woorden
die ik aarzel
neer te schrijven
omdat ik nu nog
over leven zoek
dat jonge takken
buigzaam zijn
en veiligheid
van hogerhand
dàt
liever dan
mijn onmacht
geen blad verbied ik
dat het valt
móet aanzien hoe
de tijd zich rijpt
huiver duikt
mij dieper in mijn kraag…
Ligt star in het wit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 het vallend blad
is gehard onkreukbaar
door regen en vorst
wat in een
speelse lente begon
volwassen werd in zomerse zon
tot vrucht kwam
en rijpte in kleurrijke
herfstige dagen
ligt star in het wit
bevroren maar haar sporen
worden weldra geboren…
Weten is meer dan kennis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.050 Anders nu of,
beter, ja, uitge-
rijpt. Maar toch
dynamisch dus.
Zodat wij mensen,
immer, ja, onont-
koombaar, blijven
in het ongewis.
Weten is meer dan kennis.…
Nieuw
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 486 Ik heb weer die starende droom
op mijn gezicht
en met enige schroom
rijpt in mij een nieuw gedicht.
Ik heb weer die razende stroom
in mijn waterhoofd.
Rust'loos beweeg ik loom,
ik ben als pijn verdoofd.
Dan gaat mijn hand autonoom
over in het schrijven.
Ik hou hem pas in toom
als de woorden weer verstijven.…
Waar eens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 141 waar eens de kersen groeiden
daar is het nu zo kaal
krassende kraaien
maken er een hoop kabaal
waar eens de bessen rijpten
door sappig groen omgeven
daar heb ik in de ijzige kou
een gedicht voor jou geschreven
waar eens de appels bloosden
in een warme zee van licht
daar vecht ik nu tegen de herinnering
met een traan op mijn gezicht…
In prille ochtend
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 143 Ooit vocht je in donkere uren
een implantaat van steen
uit je hart
Onder dreigend wolkendek
door storm
en nevel
terwijl het verdriet
rijpte als vruchten
aan de boom
bedwelmde de koriander
Toen de viool het
lied van
eeuwigheid huilde
opende de roos
behoedzaam haar hart
In prille
ochtend onder
milde zon…
Het overgangsland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 ik zag kou
in het licht kristal
van je ogen
je hand rijpte
witte vingers
gebogen in blauw
toch ademde je
de condenserende damp
van het overgangsland
ging een
bevroren leven
jouw dood voorbij
jij ontsnapte
door de lach aan
het eind van de tunnel
waar licht en
warmte in wake
op jou hebben gewacht…
Ontmenselijking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 ik ben nog niet
dat wat je wilt
ik blijf een
mens
die vecht tegen de adem van
schoffering
dat rijpt als rottend fruit
hij geniet van macht
en spuugt zijn gal
in een emotionele waterval
zuigt elke druppel
energie
uit bloed en vel
moge de hemel zich
erbarmen over de arme
nu de
meedogendheid uit 't hart
is gebannen…
schoonheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 613 onaangekondigd en toch
te verwachten
verkleurt onze wereld
eens waren we
pril en bloeiend
loom in de zon
dartelend in
zachte lenteregen
onze tijd rijpt
als roodgouden lanen
en najaarsplafonds
onder de hemelkoepel
mooi en onvergetelijk
zo onvergetelijk mooi
ben jij
met het goud
van jouw herfst
op je gezicht en
in je hart…
Verzoening
gedicht
3.0 met 52 stemmen 23.031 in haar was ik geborgen
en breidde ik mij uit
en werd ik steeds kompleter
en rijpte ik als fruit
en ik voeten, handen
en reuk en stem en wil
totdat ik met een gil
geboren werd en banden
die ons verbonden hielden
en die ik niet meer ken,
gebroken werden met
een slag, een donderslag.…
voorbij de volle maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 433 in helder zicht
rijpte de maan in
gelig licht tot vol
ik zag je gaan
je flitste niet
maar nam het pad
dat je te lopen had
naar jouw idee
ik wilde met je mee
maar in het laatste
kneepje van je hand
verbrak je onze aardse band
voor mij ben je een ster
jouw hemel is nog ver
ik kon je volgen zag je gaan
voorbij de volle maan…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 979 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
verboden vijg
gedicht
2.0 met 227 stemmen 49.751 je rijpt tussen bladeren van leer
de witte nerven die ik streel
je schuilt achter wijde lobben
de schort van jouw schaamte
aan knoestige takken hang je
als een peer van violet
die nog drogen moeten
barsten tussen de tanden
als ik jou pluk
klapt de zondeval dicht
recht in mijn verhit gezicht
zoiets noem ik geluk…
Mijn schaduwrijk verlangen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 Bont en blauw steen en gruis
de maan sprak zo even
maar er was niemand thuis
Ach, waarom dan thuisblijven
wanneer elders de vloed wordt gedronken
uit schelpen gevonden op het strand
De naakte zee helt naar voren
en lijkt te ejaculeren
tegen de blauwe bonte hemel daarboven
Doch gezichtsbedrog rijpt
mijn schaduwrijk verlangen
naar een…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…
rode krijtjes poezie
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 281 ik zag je dichter het was eind mei
in voorjaarswarme poëzie rijpten je woorden
uit je mond voorbij de zonsondergang
je liet alles dragen in de eenvoud van stilte
je liet je hart fluisteren in de eindeloze
gratie van aantrekkingskracht,wendbaar in toekomst
vederzacht in warm perspectief
zelfs jouw straat staat vol beschreven met liefde
in…
De dichter in het vers
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 269 jouw stem
behoeden voor mijn vers die slechts
bovenwinds te horen valt en echobloemen
laat verwelken want mijn stem is ademloos
zoniet jouw gewelfde silhouet, met een
ietwat Rubens en het strakke van een buikdanseres
mijn lief, jij bent mijn loods
die mij tot ver
in jouw haven brengt
en me laat aanmeren tot het
moment dat de dood zich
rijpt…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 47 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
Winterkind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 502 Het land een diepe kou
die donker wolken kwast
sneeuw en hagel rijpt
dwars op de horizon.
De mens een zwoegen
dat zucht onder het juk
van zonloze dagen lood
de verpulvering tot as.
De lente een leven
dat niemand nog kent
begraven is in grond
als gewapend beton.…
Rijpt vorst kristallen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 mist vreet stilte
onder huilende takken
waar druppels spatten
op het rottend blad
vocht schuurt langs
basten van bomen
spiraalt naar toppen
in watten gevat
onzichtbaar
sombert het bos
zijn witte vachten
in koud kille nachten
in het eerste licht
rijpt vorst kristallen
is stilte weer terug
zonder vallende drup…
Muziek vol hemelse klanken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 ik heb noten gezaaid
uit de losse hand
op het altijd vruchtbare land
zij groeiden
van halve tot heel
speelden in ritmisch verband
kleurden tot een wilde symfonie
in lange zomerse dagen
vroegen de wind hun zaden te dragen
in samenzang
rijpte de melodie
voor de diverse partijen
in de finale mochten wij
deze herfst weer danken…
Paddenstoelen in een kring
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 465 het wintert voor even
in de sporen van de herfst
rijpt het eerste wit
in een bleek ochtendzicht
nog kleurt de
oogst van de zomer
ritselt wind in
bladeren van de dromer
maar wij paddenstoelen
in een kring
laten heks en halloween
tot donker wasdom komen
kom dan mijn vorst
bevries ons maar weet dat
wij weer lente zullen leven
en…
Bloot had gegeven
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 48 de winter
werd groener
dan de lente
zich ooit in
een zomerse bui
bloot had gegeven
wit rijpte vorst
zijn herfstige
oogstkleuren
aan de al enige
tijd kalende takken
bij bevroren vlakten
onder een zon
die op een
krakende ijsvloer
zijn scheve schaats
aan het uitproberen
was tot in het wak
waar de wind
rimpelend vertelde
dat zon…
de liefde wint
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.157 nu is de tijd
dat vrucht van ringen
in jouw hand weer rijpt;
een hemel kijkt
licht brandend
wijd
en schemer is je al genoeg
waar toch een bad in overvloed
je anders in vervoering brengt;
wees sterk
ook in je kwetsbaarheid
want ooit erf je de maan
laat hem onrustig om je draaien
zoals ‘t vermoeden, kort voor dat zij spreekt:
het…
VERLANGEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.179 Ik zegen u, verlangen,
Nu diep mijn blik begrijpt
Hoe rozenknop door zonne
tot roze rijpt.
Dat leerde ik uit uw ogen:
Die deden stil-spontaan
Bloesems van jong begeren
Wijd open gaan.
Zó hebt ge, zonder woorden,
Aan mij 't geheim verteld
Hoe de ene mensenziele
In de andere smelt.…