Alle inzendingen over OR tijd OR jaargetijden

Het is weer herfst geworden. De wind waait gele bladeren, uit herfstgeworden bomen. Vermoeide takken breken af. Een gure storm steekt op, en blaast hersenspinsels uit mijn oude kop. Versleten gedachten zijn het, die ik niet meer nodig heb. De lente staat alweer klaar, in winterharde knoppen. Wilskrachtig veer ik op, de zomer tegemoet…

Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt.…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Onstuimige wind woeit de bladeren voort als gedachten die dwarrelen Herfst is gekomen stormachtig onmisbaar in de cyclus van seizoenen Kleurrijk prachtig het verval almachtig bereid tot wederopstanding Maar eerst is er winter enig natuur komt op rust wachtend op de roep van het voorjaar En met de lentezon hoog aan de hemel start…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Maar ik wachtte liever nog een jaargetijde. Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

En nu verder in de maag: Hier ziet u al wat vlinders fladderen, al naar gelang het jaargetijde. Soms zijn het witte, maar meestal maken we ze rozerood.…

'Dan gaat de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

de klokt tikt met de regen in hetzelfde refrein en geeft commentaar, dat is een zegen voor wie aandacht nodig heeft boven links slaat een stofzuiger aan beneden rechts een zwarte bouvier van de vrouw met hoge hakken die op bureau haar lusten viert zet Nelly Furtado wat harder zij is het helemaal met me eens hoe goed je ook ergens in bent…

deze schitterende bloemen tegen een nog blauwe lucht vertellen mij iets over de verloop van tijd... zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden of avond en donker elkander omarmen, het slaapt dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger van wanvruchten galappels wormen in het huis het gemor van adem, van data dat de nachtschade hangt aan zijn leven dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed dat de groene woorden als kersen bederven bij…

als een ongeschoren kinnebakkus stoppelt het geradbraakte land waar klamme wolken winterkoud door het vale zonlicht weerkaatsen in volgelopen diepgetrokken sporen een strakke reiger spietst zijn prooi en blubbert het met smaak in ‘t zuur…

de crocus in bloei belooft in geur en in kleur het wordt weer lente! de zee glooit en gloeit wij zwemmen en zweven op golven van geluk... de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

Warm nog schijnt de zon door het oude vensterraam de tuin blijft in bloei.…

Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot wat nimmer was. Een ander lichaam voor een tijd gerijpt door de omstandigheid? Dan blinken schelpen even op ik hoor de stille letters klinken. Een traan in mij maakt zich dan los als morgen, alles anders en ook lichter is geworden.…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

Nu dagen lengen ontwaakt de natuur voor u klank vol lentefeest…

Nu is het de dag dat het feest kan beginnen lente spreidt haar kleed.…

De velden wiegend met het groeiend graan wij lachten, heerlijk kersen eten tijd in overmaat was daar en groen tot rood de kleuren. Dit alles hebben wij genoten de zon heeft ons gezien en liet begaan haar baan en tijd aan ons voltrokken, vermoeid na dit onstuimig feest rest nog de hoop, op nieuwe bloesems volgend jaar.…

Vanaf de aanplant was er blad van 't grootste tot de allerkleinste onopgemerkt bleef het, in ieder jaar. Naar stam en takken ging de aandacht uit dragers van schaduw in de zomer een koele plek voor rust, of bij avond, feest te vieren. Mensen, van jong tot oud somtijds groot en sterk, de boom hij zag ze, gaan en komen. Seizoenen daarentegen…

Zon in de winter glijdt langs huizen en velden rust tot het voorjaar.…

Mist,laaghangende mist over het land de bomen silhouetten ...zonder enig kleur De deur tot voorjaarskleuren deze morgen nog gesloten De hekken van de weiden nog met geen eeltige hand ....aangeraakt Alleen de Schepper op de hoogte dat Hij de aarde heeft gemaakt.... echter niet op de ochtend van deze zondag.…

je mag, kan het geloven of niet maar het feest is er niet minder om het Paasfeest van een nieuw begin met goede zang en eerlijke praatjes Wij kunnen zoveel van Jezus leren Hem volgen in wie wij zelve zijn en van tijd tot tijd ons wegcijferen door er vooral voor anderen te zijn die anders zijn, die anders voelen die anders zien…

kon kabbelen meedeinde met jaargetijden…

Niet zal de tijd door droefheid kwijnen vanaf begin is ’t leven hoop misschien zal schoonheid verdwijnen als jaargetijde in een levensloop maar toekomst is bevestigd in de doop.…