Alle inzendingen over OR zelfstandigheid OR loslaten

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel? Zodra de zon zijn stralen weer laat zien, is de weemoed weer verdwenen misschien ?…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan…

de naad Maar alles wordt weer voor haar geregeld en uiteindelijk heeft ze daarbij baat In deze branche als zelfstandig óndernemer zou je denken dat je niemand nodig had omdat je jezelf dan onder-nemen kunt en zo eindigt ook dit gedichtje plat…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

herinnering van vloersegmenten ons de ruimte wezen een update had de plaats gevonden toen wij wisten waar wij ons bevonden niet tussen wal en schip maar wel als breukeling zoekend naar een veilige steigerkling levensblokken waren vrijwel afgerond maar zij gaven meer brokken omdat er geen ruimte was voor het eigen net ontdekte zelfstandig…

hé dood wie denk je wel dat je bent arrogante hollegeest jij bepaalt mijn tijd niet ik ga optimaal leven en feesten rot zélf op met je ogenblik roken zal ik..vreten en zuipen gewoon eigen baas…

Ik heb een eenmansinbrekersbedrijf. Nu iedereen door covid thuis blijft plakken zie ik mijn omzet onheilspellend zakken. Voorheen was dat per week een mille of vijf. Maar welke doemscenario's ook dreigen, Als ZZP'er kan ik staatssteun krijgen.…

sterk dat is ze zo wordt verteld en de dagen dan van vertwijfeling en angst zelfstandig zo leeft ze dat wordt gezegd maar de hunker dan naar zijn goedkeurende blik evenwichtig is haar kenmerk zo wordt gezegd zou ze zich verbergen dan in de holte van zijn arm…

En geheel in lijn, kan het zelfstandig of bijvoeglijk zijn, tenminste ik heb zo iets gehoord. En voor hen die lijden aan aporie*, Het is een lexicale categorie. ( * aporie = besluiteloosheid )…

Enkels in slingerplanten verward, door doorns geschraapte armen aan een brekend lijf Het steile pad te smal, stort uitgeplozen wortelwanden de afgrond in Diepte wenkt omhoog steelt tijdloos adem langzaam laat ze los en sterft de leegte in…

sluit mijn ogen nog niet voor eeuwig laat mij even in de armen van de adem rusten, tot de glimlach mijn gezicht verlaat geef dan de fakkel door aan hen wie ik liefheb, sta hen bij voor de tijd die komen gaat, begeleid hen op de weg naar een toekomst zonder mij, laat hen mijn liefde vasthouden en help hen te beseffen dat houden van ook loslaten…

In de wereld van mijn zelfkennis voeg ik elke dag iets toe... In de wereld van mezelf laat ik elke dag iets los.…

Ze vroeg me haar te helpen smekend keek ze mij aan haar wanhopige blik kon ik niet verdragen en ik heb haar laten gaan Ze is ziek, zo ziek en moe van al dat vechten ze heeft zo moeten knokken loslaten is een van haar rechten Zij keek me aan met grote ogen Ogen vol verdriet Ik heb haar wel los gelaten maar mij loslaten kan zij niet…

Een krans van licht, met heldere stralen. Ik ontwaar jouw gezicht. Het stelt me gerust. Het is goed, daar waar je bent. En heel bewust, kan ik je laten gaan. Hoef ik niet meer te treuren. Weet ik, dat onze liefde blijft bestaan.…

Mijn kind, in elke druppel jouw gelaat, in elk ontelbaar rikke tik tik een moederhart, wacht op de druppel die overloopt en van het raam mijn gelaat maakt...…

ziel toont de hel van het leven nochtans hoor en zie ik jouw lach alle dagen opnieuw stelt de kalender talloze vragen gescheurde dagen kunnen nimmer meer geven de uren van de tijd zullen gedachten weven stapvoets, steeds langzamer, eindelijk gedragen om die laatste onbegrensde sprong te wagen wil jij de herwonnen vrijheid kunnen beleven loslaten…

beleven Hij wandeld rond als een kip zonder kop Ik heb hard geschreeuwd STOP broer STOP Maar zijn oren zijn niet langer voor mij open En nu kan ik enkel nog hopen heeft hij de woorden gehoord die ik hem zei Of is het geheel over tussen hem en mij Ik ben het vechten zat Maar hoop dat hij het nu wel vat Het is niet makkelijk, het loslaten…

Laat me los Ik voel me gevangen In fantasie en verlangen In mijn gedachten en gevoel Laat me alleen Mijn eigen weg gaan Vallen en weer op staan Is wat ik bedoel Laat me ontdekken Wie ik ben en waar ik ga Wat ik zoek en waar ik sta Laat me dansen, laat me leven Laat mij zoeken Naar wie ik wil zijn En ookal doet het pijn…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

Je ogen kijken al verder Dan wij kunnen zien Je kijkt nu naar mij met je handen Loslaten kan je nog niet Ik heb je nog vast Moet ik je loslaten Jij twijfelt al, ik nu ook Moet ik je vasthouden Je hand is nog warm Wil je geest je lichaam nog Kies jij maar, het is altijd goed Ik zit hier wel rustig te wachten In jouw zwijgen is…

Als een schaatser in de bocht Sla jij je benen over elkaar Op het ritme van een pendelklok Schommelen ze heen en weer Nonchalant maar o zo zelfbewust Kijk jij nu op mij neer Je stoel kraakt onder het gewicht Dat niet te tillen is Ik zit hulpeloos en monddood gemaakt Te wachten tot dit overgaat Tot ik werkelijk word herboren In dat nieuwe…

Vandaag moest ik je loslaten, je laten gaan. Hart en ziel zijn in 2 verscheurd maar ik had geen keus. Tranen biggelen over mijn wangen. Waar ben je nu, ik zie je voor me in huis ik mis je op je vertrouwde plaats. Ik loop doelloos rond, verdwaasd. Je lijden en pijn zijn nu voorbij, zachtjes ben je ingeslapen, je van niks meer bewust.…