Alle inzendingen over Aangewakkerd

dood vuur is er nog slechts aangewakkerd wil het niet meer worden op mijn schreden keer ik terug naar waar de vonk eens oversloeg…

Een kaars die brandt met kleine vlam schijnt zoveel als wordt waargenomen in eigen glorie en vol vuur aangewakkerd om meer te tonen…

Liefde nam lust toen voor altijd over Wij kusten intens hemel nacht Lijnen lopen over in elkaar doen ons samen aangenaam chillen Liefde die nooit verloren gaat met lust die activeert Verblind door vurig verlangen streel ik mooie rondingen van haar lijf De zachtheid van haar naak- te lichaam doet dat van mij van genot trillen…

niet opgevoed tot jodenhater ontstond zijn extreme afkeer in de loopgraven van Champagne hoe kan het monster in elk mens aangewakkerd worden door een man als het geen wezensdeel zou zijn…

het vuur is in mij aangewakkerd wakker ben ik, laten we stijgen nu en mensen mieren maken en de bomen kneden tot gras samen met jou ga ik de wereld ontwaken samen met jou ga ik vergeten wie ik was…

het wereldwijde terrorisme dat door bush wordt aangewakkerd met zn kuren bezorgt me elke dag weer overuren nog even en ik heb het wel gehad ellende escaleert het doet me pijn ik heb geen leven zo zei slanke hein…

in de stilte de wonderbaarlijke pracht van een sterrennacht vond ik Zijn woorden vlammend warm een onuitblusbare kracht een gloeiend kooltje aangewakkerd dwars door de verlorenheid het geschreven leven de hoop, de liefde van Hem over de dood heen gespreid…

een behaaglijke hang naar warmte en tederheid maakte zich van mij meester geen vermoeden waar dit door werd aangewakkerd maar het was er ineens op onverklaarbare wijze wat kon ik anders dan het koesteren als ware het puur geluk gelijk een schitterende glans in de chronische dofheid van het verstrijken van tijd…

in de stroom des tijds veelvuldig demonstreren, oefenen en gebed heeft de wereld moeten ervaren ondanks welgemeend koesteren aangewakkerd door bevlogen zielen met woorden zonder zelfzucht zonder haat om het hardst geroepen dat de vijand zich niet zal overgeven voordat hij is losgemaakt.…

Ik draag mijn tranen tot aan de vloedlijn laat ze daar de vrije loop geef ze terug aan deze wereld sindsdien koester ik weer hoop Ik voel hoe water mijn voeten streelt mijn gedachten overspoelen doch rolt eindeloosheid af en aan het vuur is aangewakkerd, (dat is wat ze bedoelen)…

Van de wereld afgesloten omarmd door de hemel De sterrenbeelden nemen de Maagd De Waterman bezoedelt zowel kruis als kwaad De gedachte dooft plots het licht aangewakkerd…

vanaf de bank waar ik in slaap dreig te vallen zie ik het licht theelicht, waxine poeslief treedt territorium binnen een kaars flakkert mijn ogen worden zwaar aangewakkerd geef ik toe de kat ligt op mij afstandsbediening scherm op zwart…

bedwelmd door liefde, jouw hongerige ziel heeft mijn temperament aangewakkerd tot ongekende hoogte de gevoelens die jij liefde noemt hebben mij echter aan het wankelen gebracht het zijn de naamkaartjes die jij er zo graag aan hangt. liefste, lief, liefde voor altijd jij ik wij samen is dat wat ik wil ..…

jou ontkennen is de warmste leugen je bent me zo genegen dat elke neen als een vonkje in de aderen schiet gebrandmerkt smeulend en weer opgerakeld zo is het elke dag en in de nachten word je aangewakkerd jou ontkennen is mijn laatste leugen de langstlevende - ik wil geen surrogaat - jij blijft mijn vurig lied…

Ik voel de toortsen branden, aangewakkerd door de adem van een ongezellig woord. Een lopend vuur, dat me doet hoesten, mijn lege longen uit mijn lijf.…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

~~~ meer dan een nachtelijk regenbuitje was het niet een verfrissend heldere vervaging van het stof dat al dwarrelend tot breinstorm was aangewakkerd een herkristallisatie van verlaten omwegen in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies de verlossende kijk van het incontinente oog tekent met…

Deze troostende hartenkreet draag ik op aan allen die afwijken van de religieuze seksnorm, vandaag aangewakkerd door de Opperrabijn Ralbag maar dagelijks door ook grote groepen christenen, die maar blijven denken, dat deze ziekte is te genezen.…

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het lederen lijk uit het veen, beteugeld, de niet gesprongen sprong van het fossiele paard, men ontdekt een slang: loze komma wervels, het magere gebeente echter, de hoeven te leeg voor het machtige afzetten in het niets, het ontbreken van vleugels, de hoef die het gras niet meer raakt.…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

Ze zijn er weer! De pakjes uit mijn jeugd Goudappeltje en Appelsientje kwamen Als vintage in de supermarkten samen Hoe heerlijk toch, zo’n schap vol kindervreugd Nou ook nog Pompelmoentje en Fruitdruifje… Ik krijg haast zin, joh, in ‘n mieters fuifje…

verbaasd, verdwaasd compleet tot een standbeeld verstard sta ik in uw aangezicht te kijken kleine golfjes hoop stralen van mijn erts de hemel in nu aangewakkerde hoop het lood smeltenswarm geworden is jouw ogen openen me een boek waarin onbekende tekens over zijden bladen dansen de grote boten moed drijven me in kleine stukjes gehakt…

Als brandhout wordt de liefde aangewakkerd Droog en vurig is haar aard Gloeiend is de hitte van de hartstocht Zwaaiend is de scherpte van het zwaard Knetterend springen vonken Loeit de kracht door ’t verliefde lijf Smeulend gloeit het steeds weer verder Tot ik plotseling verstijf Koud tot op het bot IJs in alle hoeken Giert de wind…

voor zijn levensdoel door Toen hij ze zoende op een nacht Omdat een gevoel van zomerzotheid Hem drogeerde met een zoele waas Hartstochtelijk over zijn wilskracht de baas Als door een toverspreuk geleid Dook hij haar balzaal naar binnen En bracht zoals een wolkbreuk kon Zijn ketel die het witheet opgoot Onbelet hozend buiten zinnen Aangewakkerd…

In mijn hoofd kolkt een vulkaan De schepen achter mij verbranden Het vuur wordt langzaam aangewakkerd De modderstroom glipt door mijn handen Het dorp is geëvacueerd Iedereen is op de vlucht geslagen Geen mens om mij te redden Want ik ben zo losgeslagen Ik ben bij mezelf gebleven Ik groei alleen op vruchtbare grond Wanneer de…

zij liepen de muziek achterna die hen bracht naar het strijdtoneel al werd er niet gestreden maar er werd poëzie gevierd het behouden huis de leidraad welke op velerlei manieren de passie had aangewakkerd evenals het opgestookte vuur één voor één namen ze de vloer en lazen hun pennenstreken voor over liefde, intens gemis zandkastelen…

af tegen het ruw gebonk van mijn Wad, het water vol met handen krioelt in de priëlen van de kwelder geen soldaat zal hier ooit passen in de vrede van het hart doch ik gis slechts met wat woorden want mijn land draagt eeuwenoude wonden in verzet maar ook in oorlogsdaad hoe kan ik leven in de vorens van mijn dromen waar sporen worden aangewakkerd…

Soms kust ons het leven zacht als een zwoele zucht op een warme zomerdag vriendelijk vleiend formuleert de dichter en geeft lucht in een verleidelijke lach aan wat leven ons toedacht soms slaat ons het leven heel hard in het gezicht en de woede die even aangewakkerd oplicht schrijft schrijnende schurende woorden in droefenis…

uiteindelijk gevormd van de aarde rollen, terwijl de zon zich spaarzaam laat zien Deze stad danst niet Door trauma van op- gelopen oorlogswonden zuigt misschien wel laatste adem door katoenen lappendeken over haar mooie huid Haar liefde deelt zij Met de ramen als intiem geloken ogen aftastend de zin van alles Perzisch rood gekleurde haren aangewakkerd…

Even klop je aan bij mijn 'ziele-poort', die uit parelmoeren dauw is gemaakt en waarvan haar vensters open staan om met het lied van levens-liefde de stilte van de nacht in te dansen, terwijl de vlammen van smeulend vuur, verborgen onder as, opflakkeren nadat vergeten intieme zachtheid speels wordt aangewakkerd en de nachtzijde een draad vormt…