Alle inzendingen over Achterblijven

2016 jaar na dato is de weg terug definitief dicht wie terugvalt blijft - achter wie verdergaat blijft - hier 2016 jaar na dato is de grens definitief dicht een grenzeloos verdwijnen voor wie achterblijven wil een grenzeloos bestaan voor wie besluit verder te gaan…

slechts een zucht nog en de zwakke geur van kinderharen in de zon met zachte ogen mijnerzijds onder milde ontroering weggelachen naar een land waar geen rancune woont -zeg niet nooit- zeiden ze en ik geloofde want ik weet dat ooit mijn schoenen achterblijven op de mat van open deuren…

Stilte wanneer ik mezelf niet begrijp en alleen woorden achterblijven waar ik geen verhaal kan vinden dat jij geloven zal wanneer je me zoekt en met je dromende stem het stof van al mijn woorden zal laten verdwijnen…

vleugels vliegen af en aan van zielen zonder naam verdriet ligt in het verschiet van hen die achterblijven vooral het plotseling verscheiden doet in afscheid lijden hun vlucht lijkt onbenoemd in hergroeperen van de geesten nog een keer het aardse gaan of past de cirkel eindelijk in het organische bestaan…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

De kreet kaatst tegen kale muren trilt na als sonar op het trommelvlies die in verlaten echo de leegte peilt op leven de stilte lang en breed in diepte meet Het is lang geleden dat er stappen klonken de kraan, soms ruzie, een daverende lach Tocht betrok de woning naast ons heden waar stof het voortgaan van de tijd verzacht Maar nu klinkt…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

Iets van grote zeggingskracht was op de muur geklonken. Een metalen stem, verfrommeld van ontroering, legde uit. De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven…

Voor Leo Het leven heeft je ingehaald met grote, snelle passen, nu zit ik eenzaam op de bank en lig jij in je graf. De foto op de kast vertelt dat je toch hebt verloren het leven haalt ons altijd in al sinds we zijn geboren. De wereld draait op kookpunt door ook verder lijkt er niets veranderd ik pak de telefoon en hoor de voicemail…

Wat is achtergebleven: een soort tijd. Herinneringen aan herinneringen. Sommige tikken nog, andere zijn vastgelopen, bevroren, verstijfd. Misschien herstelt er iets, verstrijkt tijd – blijft er iets achter dat op een verleden lijkt. Maar het is niet meer dan een poging, het kopiëren van een gestolen schilderij op een te nieuwe ezel.…

Wat hen aanzet tot die ene daad Met achterblijvende gedachten Met familie vol verdriet Met de vraag of Ze vinden wat ze er verwachten…

je wast mijn haar bij de dorpspomp giet je bekers water over mijn hoofd 's avonds loop ik de woestijn in alleen onder de groeiende maan tot de stemmen achterblijven eeuwig wil ik hier zijn…

Als men mij waardeert om wat ik ben, geniet ik met volle teugen Als men mijn onderwaardeert om wie ik ben, met mijn soms achterblijvende geheugen kan ik zeggen, klip en klaar dat mijn geheugen niet kan worden opgewaardeerd.…

achterlaten terwijl ik mee behoorde te gaan ´het is een test´ zei je en dat je van me hield, dol op me was nog veel meer dan ik van jou het was voor jou de eerste keer dat je ooit zoveel om iemand had gegeven je vloog voor het eerst natuurlijk was ik zeer gevleid en was ik liever meegereisd naar de warmte van het zuiden dan alleen hier achterblijven…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

Waar de verslagenen achterblijven zich vertwijfeld afvragend wat als - misschien dan - had ik - hadden we - waarom - heeft weer iemand de finale keuze gemaakt zich in te laten halen door de dood Een geringe troost de keuze was voor rust maar het kost tijd en pijn daar vrede mee te krijgen Erger nog dan het vallen is het niet meer…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

Tabak wordt met de jaren meer geweerd: Sinds jaar en dag al uit de media Zeer binnenkort ook uit de horeca Voor een verbod op school wordt geopteerd Wat in de lucht hangt is niet van de lucht: Tabak smaakt steeds meer naar verboden vrucht…

Roerloos Ligt De tijgerin Haar hart Doorboord Met kogels Welpjes Zoekend naar Het eens Zo warme thuis Moedermelk Met de smaak Van bloed Levenslessen In wreedheid Achterblijven Hulpeloos Schreeuwend Niet begrijpend Maar dan Liefdevolle handen Strekken Zich uit En het kwetsbare En weerloze Vindt bescherming Nieuwe warmte…

Ik zal niet langer om jouw vergeving smeken Al mijn hoop is vergaan Er zal geen jij en ik meer zijn Te veel tijd is voorbij gegaan Niets zal achterblijven als herinnering aan jou Zelfs niet de ring die jij me schonk Spoedig zal alles verdwenen zijn Voor mij zal jij niet langer bestaan Stop die ring in de doos, doe de doos weg Doe het!…

in mijn nachten hoor ik een verre hond mij toeblaffen zo nu en dan, met intervallen die de lengte van helder achterblijven doorbreken.…

Zichtbaar wordt de pijn van mijn hart in het vallend donker en het vale licht achterblijvend na de gestorven dag die louter pijn was voor de mens die zocht die zoekt en zoeken zal naar wie hij zijn kan Opgedragen aan mijn vrienden, de bezoekers van dak- en thuislozen opvang De Open Hof aan de Spilsluizen in Groningen…

natuurlijk komt er aan alles een einde daarom blijf ik hangen aan de laatste zin van zijn gedicht 'wij zullen achterblijven en ons geduldig sterven voortzetten'…

Het ijzer wacht De hamer slaat De klink klinkt door de nacht en bereikt het ademloze huis waar heimelijk een deur dicht gaat Hier heeft men op gewacht Er is een tasten van de handen Er valt een niet geziene traan Een schorre stem kaatst van de wanden Liefste – nu moet ik gaan De deurscharnier kreunt zacht Er is een achterblijven…

haar handen hebben lettergrepen ze verbergen een gezicht, ongewassen en wolken die oogleden sluiten, de dagen van de doden, hongerig in de oogopslag van het kind wie kan haar eenzaamheid verdragen dragen als een gevallen vogel, achterblijven en dan weer doorgaan in het gerimpel van warme wind we staan op een heuvel, golven naar de…

Ze dweilt de hele dag maar door Verdrinkt in haar verdriet Verslagen vrouw in triest decor Troost bestaat er nu nog niet Achterblijven, plompverloren Niets dat haar verdriet verzacht Haar geluk ligt diepbevroren In een zwarte donkere nacht Ze moet toch verder, ondanks alles Zegt soms liegend dat het wel gaat Maar ik weet beter, mijn ma blijft…

schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw om eender welk contact maar woorden kunnen bij een handschrift achterblijven…

Neem me mee Aan je hand Vluchten we samen Neem me mee Ik wil niet achterblijven Kom neem me mee Alsjeblieft vlucht Samen met mij Neem me mee Ga niet alleen Naar het onbekende Toe, neem me mee Vluchten we samen Waar alles nog zoet en puur is Neem me mee Ik zal je dragen Als je moe wordt Of pijn hebt Maar alsjeblieft Neem mij…

Hoe moet dat dan: geduldig liefhebben, aanhoren, verdragen, opschieten en tijd hebben; dromen en efficiënt werken, de tijd niet vooruilopen maar ook niet achterblijven, tevreden zijn en niet voldaan, rust vinden in het onvoltooide.…

het prestigieuze hoogbouwsilhouet schrijnt aan de heldere hemel koud en kaal priemen glas en staal gevoelloos in het blauw aan hun voeten is het is zoeken naar gezelligheid van kleine stegen de buurt heeft eigen tijd en leven als de eetcafés vol schuiven met hongerige lijven weet dan dat de torens zielloos achterblijven het schrijnen…