4892 resultaten.
Loslaten
hartenkreet
4.0 met 45 stemmen 2.329 het loslaten
van datgene
dat zo belangrijk was
het loslaten
van de gedachte
die zo mooi was
het loslaten
van het gevoel
dat zo warm was
het beetpakken
van de toekomst
vol onwetendheid…
Als stof in de wind
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 180 ik loop in een bos
de morgen is nog pril
hoewel het bos ontwaakt
is het nog heerlijk stil
ik kijk naar de lucht
en naar het morgenlicht
ik luister naar het bos
er groeit een gedicht
een gedicht over loslaten
en over eeuwigheid
over afscheid nemen
en leven in geleende tijd
ik leef in mijn later
mijn vroeger is voorbij
alleen herinneringen…
Thuisgebracht
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 35 meer kon zien hun
namen vergat en het pad
geen bekendheid had
de wind heeft
me thuisgebracht
met overal uitgebreid
afscheid nemen in
feest op de langste dag…
Nooit vergeten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen,
wenkend van die verre overkant.
's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen,
en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand.
Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven,
vang het op met slechts één hand.
Want de andere hand hou ik gesloten,
die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…
slechts toegankelijk
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 273 verstuift, als vriend
en dan weer als vijand
maar dan denk ik
dat hoort niet bij mij
dus denk ik verder
over loslaten
en wie er na komt
en onttrek me
aan deze passage…
vluchtelingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Ben je vluchteling
of ben je gelukzoeker
dat is de vraag
Hamlet dacht
aan zelfmoord
alleen daarom was het
'to be or not to be'
als je aan mij vraagt
of ik gelukzoeker ben
dan zeg ik ja
als je aan mij vraagt
of ik wil zijn of niet zijn
zeg ik
wil er zijn
'er' is een plaats
die tegen de dood is
grammatica van het…
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
loslaten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 642 loslaten
het mooie moeten loslaten
het warme weerloos laten gaan
doet verstillen en verkillen
alleen verleden blijft bestaan
herinneringen zijn geschenkjes
voor wie die wil verwerven
laten dat mooie leven levend
loslaten is een beetje sterven…
Doorgaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 als je vasthoudt
wat jou loslaat
grijp je mis
als je loslaat
wat vasthoudend
een belemmering is
kun je vast
los gaan…
Droomtij
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.285 Hoe is de hemel zo nabij!
Ben ik in hem of hij in mij?
Laat los! Mijn vaartuig nu voor stroom,
Voelt zich getrokken naar de Droom.
Gij spreekt tot mij, gij ziet mij aan -
Ik zie u in de verte staan.
Ik leef al in een ander land -
Van d' oever wuift voor 't laatst uw hand.…
Zo ver van hier
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.345 Je neuriet van verlangen,
van loslaten en van verder gaan,
maar laat ons zo in raadsels achter
dat we niet verder kunnen denken
dan waar de morgen weer
een nieuwe dag vermoeden laat
en wij zo zonder jou
toch verder leven,
al blijft de pijn.…
Zonder dat alles is voltooid
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.517 Zo moeten gaan zonder dat
je leven af lijkt, zonder dat alles
is voltooid,
maar met het besef dat hier het schip vertrekt
en elders weer gaat aanmeren,
dat hier de ogen moeten laten gaan
om aan de overkant te ontwaken
in licht en immense vreugde
terwijl er hier getreurd wordt
om wat niet af lijkt,
niet voltooid.…
Zonder afscheid
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.674 Je stille stem
klinkt in mijn hoofd
De tastbare leegte
vult mijn ogen met verdriet
Herinneringen spoelen voorbij
Mijn hart voelt warm
De tijd staat even stil
Ik lijk wel versteend
Een brok in mijn keel
verstokt mijn adem
Mijn starende blik
kijkt terug in de tijd
Even lijk je weer hier
Al zie ik je wat vaag
Ik hou je voorzichtig…
Herfstbladeren
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 216 Ze zijn nog een beetje groen, maar ook
al geel en bruin, klaar om afscheid te nemen.
De weemoed speelt door de nerven die
scherper in beeld zullen komen.
Mijn hart durft nog niet echt, maar zal ook
moeten leren de vreemdheid te verdragen.
Wie kent al de mensen, wie kent zichzelf?
We leven omgeven door een groot mysterie.…
Ik kijk naar jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 608 terwijl ik naar je kijk
leg ik je neer
in een bed van aarde
is het tijd om je
los te laten
versieren we jouw graf
met verse bloemen
die de leegte vertolkt
die jij achterlaat
plots breekt de zon door
alsof Hij zijn armen opent
en je liefdevol welkom heet…
Loslaten
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.038 moment
Dat we ons bestaan
Loslaten…
Missen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.157 Voor nu moet ik je loslaten,
ook al heb ik daar moeite mee.
Ik weet dat jij me daarin steunt,
en daarom voelt het wel oké.…
In het graf gelegd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 304 Lees ook het gedicht: afscheid (vannacht geplaatst)
Je kan dit ook lezen voor al de slachtoffers van de vliegtuigramp.…
gedachte aan jou
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.260 'k denk weer terug
aan het afscheid.
Ik moest je loslaten.
Die laatste blik in je ogen
Ik zag een traan.
Ik blijf hem zien
Ik heb hem meegenomen
'k kan het niet vergeten
Oh zo donker,
om me heen.
Ik mis je zo
'k heb heimwee naar je
één troost,
hoog boven me.…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Zwarte lelie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 907 Ik bedek je ogen met een zwarte lelie,
de wereld is er vol van om in te
verdrinken, gebaard uit de spirit
van de vrije aarde, de zachte
moedermond waaruit we zijn ontsprongen.
Zij verstond de lessen, die haar
zijn ontnomen, ze ontstonden in een
achteloos gebaar, private beweging
van gefascineerde teksten in altijd
gepavoiseerde choreografieën…
Weemoed
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 182 Het kan me zomaar
overvallen,
weemoed omdat de blaadjes
vallen,
ben niet depri of
anderszins,
maar als ik die blaadjes vallen zie
ginds,
kan me zomaar overvallen
dat weemoed gevoel,
niet depri maar weemoedig,
snap je wat of ik dan bedoel?
Zodra de zon zijn stralen
weer laat zien,
is de weemoed weer verdwenen
misschien ?…
Te pletter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 354 Ik rook;
drink;
lijd
met je mee
op jouw golven;
te pletter
waarschuwen ze
voor de vloed.
Als jij
er niet meer bent
in de nacht;
dan eet ik nooit meer
een hamburger
met uienringen
want dat doet zeer.…
Ik hier jij daar
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 513 Vroeger op zondag,
Met je ouders naar het strand.
Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand.
Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen.
De toekomst nog lang niet vervlogen.
Je hoofd nog vol van het heden.
Dat is nu lang geleden....
Het is nu raar...en denk telkens...
Ik hier jij daar.
Dag lief mens.…
Amen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 In een wereld zoals deze
Zal ik bij het sterven
Geen tijd meer hebben
Om te denken
Aan de dingen
Waar ik zoveel van hou
Amen!…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
luctor et emergo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 loslaten
opkomend afgaand
langs de vloedlijn
mee met de getijden
wegebben
gevoelens
pijn verdriet
komen en gaan
drijven mee naar zee
loslaten…
Heel weinig blijft er nog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 152 Heel weinig blijft er nog
van wat in lange zomerdagen
ons hart verheugde
door zijn klank en kleur.
Nu is er vaag de geur
van sterven en van dwalen,
van weemoed en van scheiden
en alles wordt zo traag, zo grijs...
Zo vaag en toch zo helder,
want wat de echte dingen zijn
wordt helder door de glans van pijn
en van veel moeten laten...…