Alle inzendingen over Al ga je oud en krak

Wanneer fysieke pijn voortdurend en dagelijks aan je knaagt, je alleen nog maar gromt en slechts zelden klaagt, dan weet je: dit zit niet alleen meer tussen de oren. Je denkt niets meer te kunnen doen, dat je vroeger fluitend nog deed. Wel kan je nog spontaan en met met een blij gevoel je liefde tonen en jouw emoties, zonder…

je wilt het niet geloven wat ik allemaal wel voel kan er echt niet slapen van ik denk altijd en ik woel mijn hart is droef en triest onzekerheid heerst in mijn borst ik ren en loop maar raak niet los geen honger maar wel veel dorst wat trillend op mijn benen sta ik hier nu voor jou met tranen in mijn ogen en ik schreeuw... ik hou van…

Ze troost het kind, met geduld en liefde omgeven… terwijl haar oude handen beven.…

De oude man loopt Over het brugje en ze Kraken allebei…

Mijn hersenen kraken transparant vloeit kwabbenvocht door minuscule spleetjes links en rechts het watert in het hoofd morgen vloeien alle kleuren rood magenta, scharlaken of gewoon bloedrood ik ga niet dood, nog niet mijn hersenen kraken zwellen mega groot verdrukken groeven wetenschap ik weet niet meer ga ik nu wel of toch niet…

Vergeten uren. Je bent steeds weer onder weg. Tot het tijd is...…

De leegte Zo uitgestrekt pijnlijk Stekend in het niets Tot in het diepste Maar nergens rakende Hersenen kraken Waar ik ten onder ga Op een blanco stuk papier…

gebeden kraken heden is weer eens te laat -------------------------------------------------------- deel 1: voor de laatste toon van dit refrein deel 2: ik hoor gebeden kraken…

Zij zag mij van achter staan En zei: Dat die kant er nog wel mee door kon gaan. Het is daarom dat ik achteruitloop in mijn dromen Om zo, Nog enigszins behoorlijk tevoorschijn te kunnen komen.…

ik kraak met een krak in het donker een huisje o sorry slak…

Alsof het een oud bed betrof, echter was het nieuw. Kraken dat het deed, absoluut debiel. Slapen deed ik niet, elke draai opnieuw liet het bed zich horen, alsof ik hem niet beviel.…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

Ga dan maar.…

Kom, neem afscheid, ga nu maar morgen moet het -naar dat schijnt- alweer wat beter gaan.…

Ga nu maar Praten heeft geen zin Alles is voorbij Tranen helpen evenmin Ga nu maar Het is gedaan Maar mijn liefde voor jou Zal nooit overgaan Ga nu maar En laat me hier alleen Het vuur is geblust Onze liefde is gesust Ga nu maar Tot een volgende keer Ooit op een dag Zien we elkaar weer…

Ga door, vecht! Wie je liefhad heeft je toch allang verlaten. Wat je zeggen wilde, is gezegd. Laat anderen maar praten. Ga door, geloof! Nu wat je vasthield wankelt, bleek wie je vertrouwde doof, liefde anders dan het leek. Ga door, weet! Dat je staan zult na vandaag.…

O negen getal van alles zovelen nog wat jaren van lessen en testen we gaan het beleven ooit komt de mens zichzelf keihard tegen loop in de wind of in de regen het is je gegeven wachten op de zon doe ik niet het is het moment zelf waar ik graag voor kies wachten op niks of niemand of toch wel stiekem de negen let``````````````s go…

gauw Ga ja Innanna…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

het uitzicht was nooit voor even open meestal door en door gesloten maar heel soms heel even gaat het gordijn omhoog de vlakte ligt voor je ga ja…

Noordenwind oud en bleek je ruikt naar hars je prikt met naalden. Noordenwind de bomen kraken maar je bent te laat, te laat! De winter ligt begraven onder kersenbloesem.…

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

Intensiteit straalde uit je ogen Jij keek mij aan, onverstoord en onbewogen. Ik kon alleen maar staren naar jou Mijn hart sloeg over en mijn hoofd zei wow. Liefde zei mij nog helemaal niets Ik had geen enkele ervaring met zoiets. Kippenvel en mijn mond werd droog Niet in staat tot een normaal gesprek of dialoog. Mijn gevoel zegt je…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

kant Krik krak, krik krak deurke gaat op slot Krik krak, krik krak alles is kapot…

Nu ben ik oud, in mijn handen staan ze nog geschreven. Oude handen, wat meer gerimpeld en ze gaan wat beven. Ik heb er hard mee gewerkt. Dat hoef ik nu niet meer. Ze kunnen rusten, in mijn schoot leg ik ze neer. Soms ga ik uit, voor een tochtje. En ook deze week gebeurde dat weer.…

." En zo ga je verder, altijd vooruit. https://www.facebook.com/joseph.vandijck/videos/307314445477189…

Het is slechts een illusie, alleen een oude foto, jouw portret. Door mijn nog zo groot verlangen, zijn deze sentimentele gedachten, in gang gezet. Ik zie mijn rimpelige handen, denk aan mijn grijze haar. Ach, ik moet maar tevreden blijven, we waren immers vijftig fijne jaren bij elkaar.…

Ben ik oud, als mijn knieën knakken, als ze knakken, als ik loop op de trap? Ben ik oud, als mijn kaken kraken, als ze kraken, bij het gapen? Ben ik oud, als mijn kam zijn tanden verliest, als steeds meer haar, de vrijheid verkiest? In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven.…

Ik zie springvossen paren, en ik zie karkassen kraken, kadavers branden, dat het zich laat zien, staren. Ook ik ga ongemerkt voorbij, door de woestijn, en door de consternatie.…