Alle inzendingen over Angst OR Dood

Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

Ik hoop op Hem roep op tot de strijd beef van angst gord je wapens aan het verbond zal nergens toe leiden wees niet bang voor wat angst aanjaagt de Rots waarover ontzag struikelt Hij houdt zich verborgen Die op Sion woont vraag de doden om raad voor de levenden nacht overal…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

dood…

Het huis is leeg, Iedereen is weg, Alleen mijn lege ik Woont hier nog, De storm woedt Om het huis En in mijn hoofd, En de angst kruipt In vlammetjes Langs mijn benen omhoog, Dan hoor ik in de gang Een zacht goedaardig gebrom En ik realiseer me - De hond is er ook De rust keert terug in mij En de angst slaat dood…

een serieus onderwerp is dat weten we nu wel Ik zie geen doods-druppeltjes op z'n voorhoofd hij komt nader tot het onderwerp; zelf denk ik aan wijlen Robert Long wie bang is om te leven moet vandaag nog sterven en voeg daar aan toe wie angst heeft mag best verlost worden Witteman heeft die angst, een grote angst!…

getallen angst. nummers tucht. dood vierkant. orde. ------------------ uit: Tucht (1980)…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Angst Waarom bang zijn? Om te vallen Bij elke stap die je zet. Waarom bang zijn? Voor wat komen gaat, dat nieuwe hoofdstuk in je leven. Waarom bang zijn? Om in een gat te vallen, dat je door angst zelf groter hebt gemaakt. Waarom bang zijn? Om de dood tegemoed te gaan, om de pijn te voelen. Waarom ben jíj bang?…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

De beweging die het was, laat deze zonder veel angst nu zijn opgeheven of veranderd.…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

De nacht voelt als de dood ´t inslapen als bijna sterven dat voelt soms aan als angst niet meer wakker te worden de nacht kent ook haar angst als de dood voor ´t ontwaken helder en heel uitgeslapen een hele nieuwe dag beleven Uiteindelijk zorgt de nacht voor het beste evenwicht de nacht heelt je wonden de nacht maakt je beter de nacht…

Uit angst voor dreigementen met de dood Zal ik dit jaar niet als mohammedaan In Limburg naar het carnavalsfeest gaan En ook maar niet als orthodoxe jood. Nee, voor ik straks het onderspit nog delf Zal ik dit keer vermomd gaan als mezelf.…

Jouw angst heeft plaats gemaakt voor leegte het schilderij van de dood is veranderd in een witte bloem de armoede van jouw faalangst heeft je vacuüm gezogen alles wat er over is zweeft in de kleinte van een droom.…

bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

Bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

het is nog nacht onder het slot van onaantastbaarheid en het kind ongehoord, nimmer gehoord en uit het verleden bidt alsof aan het eind van dit gewankel stilte wacht, sterren als woonst voor de dood waarin alles luistert, niets luistert de angst voor hem, de angst om haar voor hem, om haar om het kind dat telkens weer…

In wanhoop grijp ik naar de lucht maar de dood is sneller. Nu je ademhaling is gestopt sluit ik jouw mooie ogen. De dood klopt aan en neemt je mee. Geeft mij de wanhoop, pijn en angst als bewijs van jouw ontvangst.…

In welke deken is die nacht zijn dood begonnen. Angst drupt door vult leegstand keert haar in en uit een ander.…

in de nacht zing ik sterren een oud lied van mens alleen nee geen schreeuw maar sereen en zacht: breekbare melodie als een donkere vogelvlucht angst tillend voorbij de dood…

zoals je daar ligt met je ogen dicht ‘n zweem van een glimlach rond je lippen. heeft de dood je mond in angst en pijn verwrongen? of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust…

ook al hou je van het leven treur niet om dood te gaan waar de bloemen altijd bloeien daar klop je op die dag aan het leven gaat hier verder Ik heb het al zo vaak gezegd de hemel bood Ik aan op aarde hier begint het ZIJN pas echt heb geen angst om te sterven treur niet om dood te gaan zoals Ik bij je was op aarde zo zal Ik ook hier naast…

Want zo’n dag was het vandaag Zij namen afscheid van de dood Van alle angsten in het leven En gingen toen weer verder Met waar hun leven was gebleven Doodloos.…

zoals e daar ligt met je ogen dicht ‘n zweem van een glimlach rond je lippen. heeft de dood je mond in angst en pijn verwrongen? of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust?…