191 resultaten.
Schaduw van onvindbaar (sonnet)
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 401 De schaduw van onzichtbaar zweeft zijn vlucht
omheen gedachtentorens in mijn hoofd
blijft hangen, nu mijn vlam is uitgedoofd,
met arendsvleugels wiegend in de lucht.
Hij dompelt mij in veiligheid en zucht
zijn adem in mijn oor, ik heb geloofd
en nooit wordt deze vrede mij ontroofd.
Al blijft zijn nest onvindbaar in 't gerucht
van werelden…
BEHOEDZAAMHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 Behoedzaamheid is
de basis van
het fundament
dat kwaliteit
van tijd oplevert
Daar tijd
voor te vinden
daar tijd
voor vrijmaken
om daar uiteindelijk
lange tijd
van te genieten
en te laten genieten
begint met
behoedzaamheid
Deze hartenkreet draag ik op aan directeur Arend Boer
van het Maritimehotel te Rotterdam.…
Avondzang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 193 Zijn eindjes
knoopten
mijn avondzang vast,
regen het lied van de arend.…
Vogelvrij
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 836 Ik wil gelijk de arend zijn
en zwevend over mijn levensweg
zal ik hemelhoog mijn koers bepalen
En terwijl ik mijn pad evenwichtig afleg
verdrijf ik ijzige kilte met mijn pennen,
zodat vlijtige vleugels vlot openslaan,
vol kraskracht en moraalmoed.
Vliegend van Bestond naar Bestaan.…
Laatste vlucht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 687 Zoals een arend die het nest
verlaat, zo laat mijn geest
het lichaam langzaam los.
En zwevend over vroegere
huizen en tuinen, nog steeds
doordrenkt van de heimwee
van weleer, spoed ik mij
langs lanen van schoonheid
en voorbij verdriet naar het
langzaam dalend avondrood.…
Wat er nog van over is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Mijn moeder had
Een stenen kind
Gebaard, dus moest ik
Het leven door met
Een hart van steen -
Nu mijn leven
Aan het einde komt
Is er van het
Innerlijk gesteente
Niet veel meer over,
Het is uitgebikt
Met woorden als beitels
En aangevreten door
De tand van de tijd…
Moriturio
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 933 Jan Arends, Jan Emmens:
leven te donker, gedichten te over,
de dood opgebiecht het leven
gewikt en gewogen.
Ga dan maar vallen,
het laatste gedicht is het lichtste,
het zwaarste, het nekt uit een soort
mededogen van overgewicht.
Lieve dood , o zo helder,
wat ben je toch licht.…
Vlucht naar de vrijheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 316 Sla vrij als een arend
je vleugels uit en zweef
in vrije vlucht je gedachten
tussen wolken in blauwe zwerk
onder je de aarde
wees vrij.
Over bergen en obstakels
geen zee of meer
die je vrijheid beperken kan
vlieg over oceanen
grote vlakten en woestijn
naar waar je liefst wil zijn.…
Soms klinkt heel zacht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 119 In het fluiten van vogels,
ritme kabbelt uit een beek,
donder rolt als solo,
het krijsen van een arend
door merg en been.
Noten die gevonden willen,
nog niet ontdekt,
ontsnappen
uit een eikelhoedje,
een sprietje gras,
met levenslucht als kracht.…
dageraad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 beschrijf
in finesse
de dageraad
met de blik
van een arend
op kalme
lichte toon en
talmend zo
traag als je kan
wat je ook
vertelt ik
neem het
voor lief
omdat jij
het bent
die het zegt
ik weet dat
het waar is
omdat ik
graag verdwaal
omdat jij
zwijgt als
een boek
vertel over
de schemering
het licht
zonder de…
de treden van de trap
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 met palmbladeren bedek ik je bed
ik tooi je met veren van de krachtige arend
omring je met hemels geurige kruiden
zuchtend blaast de machine lucht in je longen
het infuus dient tikkend zout en glucose toe
helend verbinden we de treden van de trap…
Voor Jan Arends
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.272 Voor mij
is angst
een
ziekte
daardoor
ben ik
nergens
bang voor
maar wel
bijna
overal
ziek van
-----------
Uit: 'De Allesvrezer', 1997.…
De gekroonde arend
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 816 Een gekroonde arend
cirkelt boven de stad en het bos,
haar standvastigheid ligt aan vleugels
steeds vaker stilt zij haar honger
dichter bij huis en zweeft niet verder
met de wind mee rond het gebergte
maakt dan een stille ommekeer
naar wat wij in hogere sferen
niet beheersen
wendbaar toont zij haar veren.…
Ketting zonder hond
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 133 Ketting zonder hond,
Vuur zonder vlammen
Water zonder druppels,
Aarde zonder grond
Lucht zonder zuurstof
Storm zonder wind -
Kind zonder ouders,
Ouders zonder kind…
in principio erat verbum
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 706 (in den beginne was het woord)
hij onderkent
de oorsprong in het licht
uit licht geboren
hier schouwt een arend hoog en diep
en staat hem bij het dichten bij
--------------------------------------------------------
27 december 2001 Sint Johannes de Evangelist
Zonneleen 27
Zie voor de bij dit beeldgedicht behorende afbeelding en voor commentaar…
verbinden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 84 met het groene
palmblad bedek ik
je witte bed
zuchtend blaast
de machine
lucht in je longen
ik tooi je met
veren van de
krachtige arend
het infuus dient
tikkend zout en
glucose toe
ik omring je
met hemelse
geurige kruiden
helend verbinden
we de treden
van de trap…
mijnenveld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 172 het lijkt niet eens moeilijk
vliegen met stramme vleugels
schateren met de wind mee
pluizen volgen op hun vliegroute
een vink uit een pimpelmees
een arend naast een valk
of het gekraai van wat wel een
kraai moet zijn herkennen
maar giftige kruiden uit heilzame
vertrouwen versus wantrouwen
zwijgen als goud en het sprekend zilver
dat is…
Muren van huid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Een dakloze ben ik
In 't diepst van
Mijn gedachten
Ben niet
Van hout of steen
Maar van mezelf
Vervreemd
Muren van huid
Staan overeind
Maar dakloos blijf ik
In 't diepst
Van mijn gedachten
Ben zonder huis,
Ben zonder dak -
Slechts in woorden
Woon ik nog,
Alleen de taal
Verleent mij nog
Onderdak…
In het licht van Mei
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 652 Ik wil op het punt
dat de arend zich neervlijt
in het hart van je borst
luisteren naar de stroom
van vurige waterkolken.
Ik ben de vlag die trots prijkt
aan de oever van een nieuwe lente
nadat de oceaan tot rust
en wij als tranen
in ons Eden aanmeren.…
unieke naam
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.325 het vliegtuig
landt keihard
met een schok
stokt navenant
in mijn schouders
zonder enig excuus
een onverschillig
maar dagdagelijks
gebeuren
mijn droom rolt
als een teerling
op de landingsbaan
verplicht met gordel aan
tot bij de stilstand
van het noest gedraai
ik sluit mijn oog
een arend stort zich
onbeducht in zee
ver achter…
Verontrustend dun
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 Ben gesprongen
De zevende hemel in
Maar miste de afslag,
Wilde nog keren op de weg,
Maar dat was waanzin,
Want ik was mezelf al voorbij -
Een hemel verderop kwam ik
Terecht, de achtste, zeg maar,
En kon het verschil zo een
Twee drie niet meteen
Ontdekken, behalve dan
Dat alle geluk van de
Zevende zichtbaar omgekeerd
Was in…
regen boog
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 217 verenigd in één blik
de zwaluw en de arend
boven bergen, in een waterval
van woorden gaf de zon
haar warmte weg
de wolken legden boorden
rond de hoogste top, een witte
waas vol stil verdriet
vergeet me niet!
ver-geet-me-niet
haar blauwe ogen dragen tranen
haar blonde haar, dat vonken schiet…
Van goed en kwaad
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 280 Magere gedichten die
Als dunne bomen met
Kraakheldere takken
Het heelal aftasten
Op zoek naar de enige
Waarheid die hem verder
Helpen kan,
Deze bomen zijn het
Die - vroeg of laat -
Hem begeleiden op
Zijn zoektocht
Op weg naar de kennis
Van goed en kwaad…
De haan kraaide in de nacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 104 Tussen dode dichters doopte ze
haar pen in honing
meer dood dan levend
groeide ze tussen vuur en rook
de haan kraaide in de nacht
de wind kwam op
veren dwarrelde uitéén
door dodelijke kracht
de dag graaft opnieuw de
dorre aarde
regen bevochtigt het land
een arend komt
altijd weer terug
zoals zon en maan…
Vlucht van de arend (psalm 121)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 889 Een lied voor de vlucht van de arend
Een blik
gericht
op het gebergte.
Aarzelend
wild
benauwd,
reiken
zijn vleugels
omhoog;
happend naar
zuurstofrijke lucht;
verstikt
in
zijn voorbij
gevlogen vriend.
De zon bij dag,
de maan bij nacht,
wachten
dragen hem
het witte licht.
Hopen
op bescherming.…
De aarde uit mijn ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 - ik droomde dat ik
ondergronds leefde
dat regenwormen
en emelten mijn
buren waren met
wie ik dagelijks
het gesprek aanging
het waren conversaties
die 'k plezierig vond
want ik hoefde me niet
constant te verdedigen,
we lieten elkaar in
de eigen waarde,
de regenwormen,
de emelten
en ik,
Nu is mijn gelukzalige
droom voorbij,…
blauwzuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 cassave brood
op het
open houtvuur
een vleug van
fijne prikkelende
brandlucht
op de akker
struikjes met
handvormig blad
haar smalle
vingers strijken
langs het blad
ze zijn tot elkaar
veroordeeld: gif
en voedsel ineen
geen boom beweegt
in de donkerte
van het woud
als haar hoge
heldere
stem breekt
een grijze arend…
Trotzdem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 ( voor Jan Arends )
Hij had de eeuwigheid lief, die cent van grote waarde,
dat lachen boven al het aardse, de kronkelwegen van
aardverschuivingen boven het melkwegstelsel, gesteld
dat we daar eens wodka van maken en klinken met God
op zoiets als de genade voor allen en het temperament
in volle extremiteit.…
Als jij overdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Als jij overdag
Geen oog hebt
Voor mij,
Niet naar mij
Luist'ren wil,
Dan ben ik
Veroordeeld tot
De nacht om je
Aandacht te trekken,
Om je te
Laten merken
Dat ik er ben…
De man denkt de vader
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 De man denkt de vader
Die hij nooit gekend heeft,
Die alleen in zijn
Diepste dromen
Zijn vader heeft
Kunnen zijn,
Droombeeld van
Werkelijkheid en
Verbeelding waarin
Het verloren gegane
Aanraakbaar dichtbij komt…