Alle inzendingen over Avond OR Eenzaamheid OR Polder

Je ziet zo'n polder denken aan het grijzig-groen beweeg van wilgentwijgen, het snelle rijgen van signalen langs het riet, de simpele overdracht van sloten op kanalen, het vastleggen van breedbeeld luchten in de weke delen van een plas en aan het bedachtzame omspelen van getande dijken. ----------------------------------------------…

Kroostige slootjes verzakkende bootjes stukgevallen hekken vermolmde schrootjes…

In het land bij de rivier volgden wij de polderroute oude roeiboten aan vergane steigers stoere knotbomen aangetast door de zaag geen nostalgie kon ons bekoren in wat wij zagen zat een vraag hoe lang nog in een droom verloren daar in de polder van vandaag hoe veel nog om er bij te horen met vragend dromen in de maag door de polder…

Henk Bleker denkt met zelf geschreven brieven De Kamer voor zijn polderplan te winnen Door toestemming van Brussel te verzinnen Weet hij de Leden  danig te ontrieven Zo blijft de soap rond de Hedwichepolder Vermakelijke vaderlandse kolder. ------------------------------------------- Staatssecretaris Bleker kon de Kamer geen brief overhandigen…

We mogen weer een Waterschap gaan kiezen Op die lijst staat ook menige partij Maar die van mij zit er nou net niet bij Ik had dus wel behoefte aan adviezen Het Kieskompas bood mij niet veel escape Dus wordt het toch: God zegene de greep…

Het waterschapsbestuur is van ons allen Van boer en burger, stedeling incluis Geborgde zetels horen daar niet thuis Die feodale trek dient te vervallen Het is van groot belang voor de natuur Dat waterstanden in de bodem stijgen Om rijkere schakeringen te krijgen En ook weer vogelrijkdom op den duur Dus kies partijen die daarvoor gaan strijden…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

Ik weet niet wat de vogels ervan vinden, wanneer een polder, polder blijven mag. Ik zie alleen het land, de Westerschelde, en vind het mooi. Dat wou ik even melden.…

de zonovergoten polder scheen al dagen in diepe verstilling elke boom leek onbewogen het blad in lome zondagsrust langs de dijken stonden schapen peinzend voor zich uit te staren akkers luierden in aardse kleuren vogels hingen roerloos in de lucht in de verte dommelde een vrome toren tussen eenzame boerderijen weerklonk in het stille…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

Een molen in rust verbonden met de polder een bewaarde schat…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Een jaar terug sprak Bleker ferme taal: Ik heb geen zin in Zeeuwse volksoproeren Die polder blijft beschikbaar voor de boeren Daarmee stond hij juridisch wel voor paal Zijn nieuwste plan is voor Geert Wilders kolder Het blijft nog lang gepolder om de polder…

onderlopend land dijkdoorbraak, polders gevuld met zoute tranen…

Fietsend door polders gezien vanuit een auto benijd ik mezelf.…

De polders zijn vol zwanen in vergadering. Plan voor nest zoeken?…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

De lentehemel is eenzaam als de kalme zee. Op slome golven drijft de enige zwaluw mee, die bij afgaand tij de avond trotseert. Want een hemel is zo kalm, als hij elk geruis ontbeert. De vroege avond houdt de adem in schijnbaar. Tot de nacht verblindt, in de kleur van glanzend haar.…

De polder is groen, niets dan gras, gras verbergt gras, sloten en wegen.…

Ben jij degene die ik voor ogen heb nu ik het droomportret schilder van de avond met mijn eenzame kwast Kom je in de nacht om de ziel te bevrijden ben jij een man die een kleinood kan verhelpen de bloemengeur van overdag tussen de lakens laat verdwijnen deze avond in mei ben jij een klein beetje van mij.…

In mijn eentje op de late avond die neigt nacht te worden onststeek ik een kaars en een sigaret onthoofd ik een biertje en mijn eenzaamheid het kan me lichter wegen juist terwijl ik er met licht om treur.…

De avond tekent een gezicht met de rode gloed die blijft vragen naar de ogen die het licht doven omdat ze niet meer wachten op de maan die al zijn schaduwen met een eindeloze eenzaamheid aan sterren bedekt…

polder van Huisduinen een winter lang in dezelfde sloot zij, die de vlucht van vogels zo goed weten te duiden zwijgen over het voordeel dat deze vogel hier wellicht genoot alleen, in de winter uit het zuiden een zwarte ibis in de polder van Huisduinen…

schemer brak de kleuren af tot op gelijk gebeente - het was weer tijd voor kale echo's van de kale stenen. je liep wat langs de kade als zocht je iets van waarde. een koffer die is blijven staan waaraan een label met haar naam. een hoed misschien, een handschoen, alles wat maar passen kon om degeen die voor je stond steeds als je daaraan…

het zachtgele lamplicht tekent een cirkel rond haar vergrijsd gezicht werpt lange schaduwen over de tafel waaraan zij zit het boek der boeken open lispelt ze gebeden een hand onder haar hoofd eenzaam maar geborgen in het laatste uurtje schemeren voor dan toch de nacht begint…