Alle inzendingen over Beestjes

vlokjes tellen in de lucht de sneeuw die kraakt wat heeft ze daar nu aan ze is het kwetsbare kind op de dool in een land van horen zeggen haar blik is ijzig koud angst cirkelt knarsetandend om haar heen is er een slaapplek in de kilte van de nacht zal morgen iemand haar honger stillen het beven van de kou wat doet ze daar nu mee de beestjes…

blinken door 't veelvuldig vegen hier zijn fatsoen en welvaart neergezegen de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad een hovenier weet raad met wilde loten de beestjes…

vrouwelijke kokkel en purperslak plots man en vrouw tegelijk een wonder met de hormoontjes zei de bioloog met rode koontjes unieke transformatie in de genen mens dit is pas echte imposex een tegennatuurlijk abuis beestjes in hun schelpenhuis aangedaan door tribultyltin gif in aangroei werende verf och die arme waterbeestjes dubbel sex…

En oh, 'k weet, de cyclus van het leven, maar verdorie, die beestjes zijn er met recht maar even: voor ze worden opgevreten!…

wandelend zag ik in 't asfalt kleine gaatjes op één viel mijn oog 't had de vorm van een hart ik werd er blij van en dacht aan mijn zoon vanavond zou 'k naar een medium gaan Dankbaar dichtte ik dat uit het hartje bloempjes door zon en wind en lucht hùn hartjes naar boven om stralen te vangen hoe zon zaad warmt hoe mieren en andere beestjes…

een vlinder vindt een leugentje om bestwil niet bezwaarlijk niet echt raar hij moet hem soms wel houden hij verhult zijn angst achter ontwapenende onaantastbare fladderende onschuld maar het blijf haar benauwen een leeuw is altijd openlijk bezig met die eeuwige ‘struggle for life’ denkt o was ik toch maar liever die snelle haas met…

O dat voorjaar: het is wakker worden je ogen uitwrijven het gordijn openen de laatste slaap verdrijven de zon zien glimlachen en hopen en dan zeker weten het wordt een stralende dag het leven overrompelt met een gulle lach de oer energie pleegt natuurlijk overal z’n te verwachten overval knoppen barsten open zet m’n deur op wagenwijd…

Leep word ik langzaam door hem leeggezogen, ik kan slechts naar de dagen snakken dat hij mij nog niet zo wreed te pakken had, hij vloert mij vlijtig zonder mededogen. Ik strompel voort, amechtig, zwak en bleek. Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

'k Weet niet, hoe of dat kan wezen, Wie zou toch dees beestjes vrezen, 't Is het makste vee van 't land. Zie hoe likken zij mijn hand.…

vallen vanuit hun oorsprong alles behalve toevallig samen met die van de mensheid lopen over van diepe inzichten omtrent de ware aard van beestjes tot knorrepotten zie de uitkomst van steekproef één die met de meest geknede doorsneepoëet herkenbaar aan paranoia acuut ontstaan tijdens samenzwering van tal van vrouwen langs wegen in woestijnen…

als nevel optrekt geeft de aarde schoonheid bloot ontwaakt in mij heftig verlangen mij neer te vlijen in haar moederschoot deinend op het wuivend graan een bloem om kleuren te bekennen appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen als nevel optrekt krioelen krolse beestjes nog dauwdronken…

Daar zijn beestjes die groeiden als kool van haar broodje, dat ze vol ijver ging voeren, volgens de juffie van school. Nu gaan we zuidwaarts, door donkere laantjes de weg op van het zwemlesfestijn.…

In deze tuin, achter de ramen, woekert de klimplant, pikken veren driftig beestjes van een bast, zwelt het fruit. En wij bestaan niet, kunnen bewijzen niet te bestaan. De boom, de zee, de roos – elk woord dat past loopt uit, hervormt zich mettertijd. Wat groeit, groeit roekeloos.…

machteloos in stoelen geprakt dreigt het motoren gegrom ons rustig onze oren onze ogen met iGadgets afgeplakt contacten blijven vluchtig aangekomen bij de gate murwen wij beestjes ons ongeduldig op en rinkelend en dringend zo warm zo heet komt eindelijk het vliegtuig dan tot stop en ... o wonder o sensatie met haar 'goedendag' met lach…

als 2 katten elkaar achterna zitten gelijk zot, Bij het openen van de achterdeur, Strekken ze toch nog even hun nek, Maar vertonen ze gelukkig geen angst, zenuwachtig gekakel of ander gebrek, Als ik nader, blijven ze wat langer ter plaatse, Vooraleer zich met enkele snelle halen naar opzij te verplaatsen, De ene is flink opgeschoten, Mooie beestjes…

Nu ben ik gek van schelpen vooral het idee dat daar beestjes in woonden en zij namen braaf hun huisje mee. Het gekke idee dat plotseling in mijn gedachten kwam, daar moest ik eens om lachen. Ik zag het al helemaal voor mij dat de mens zijn hebben en houwen op zijn rug mee sjouwde.…

overgeslagen, er werd stevig doorgewerkt, Bij Hilde's moeder op de boerderij mochten we kippen halen, als wederdienst een mooi kadoke van de geboortelijst, op de keukentafel stonden al enkele potjes rijst, Jonge mooie lichtbruine kipjes konden in de doos mee, ik als nieuwe eigenaar heel tevree, In de ren in elke doos met deksel open, twee beestjes…

Maar nu zag ik in de diepte nog beestjes in de weer van marsepein en borstplaat. Voor hoe lang nog? Vloog achter mijn vliegtuigneus en mijn propeller. Boven raketten en andere wapensystemen op de grond. Ik zag ver beneden mijn moeder naar mij wuiven. En ze sprak tegen mij :"Ga schrijven zo meteen over de stad Kali" Kali naderde ik.…