Alle inzendingen over Bekennen

Ik moet u wat bekennen, lieve oma! Voor ’t eerst heb ik een beetje gefraudeerd Sinds kort ben ik ineens gediplomeerd Dus eindelijk een kleinkind met diploma! Ik ben gelukkig af van het gezemel en oma… mondje dicht daar in de hemel!…

kleurrijk de beschildering alsof Leonardo da Vinci even terug was om een klus te klaren de sixtijnse kapel van groot Rotterdam iets sacraals heeft het beslist moet ik bekennen je zou bijna ergens in gaan geloven…

Ooit hadden socialisten idealen, Maar rood is wegens acht jaar paars verkleurd, Hetgeen ter linkerzijde wordt betreurd, Daar rechts een ferme zege kon behalen. Maar anderzijds is het natuurlijk goed Dat de Partij weer aan de Arbeid moet.…

Oei wat een lekker stuk daar. Heeft die zin? Eens kijken naar haar pols. Hé, ik zie niets! Géén kleur; dat zegt waarschijnlijk ook wel iets. Zo’n meid is vast wel overál voor in. Maar zwaargewond vernam ik naderhand Dat zij judoka is met zwarte band. -------------------------------------------- ...in sommige discotheken kun je…

Grijsbreier, snel uitgebreid, Lacht zich geen kabelsteekfrivoliteit. Jacquardpatroon speelt nimmer de baas, Hooguit visgraat, Uitgevoerd in zwart en wit, Toelaatbare grens benaderd. Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

ik zag je met gedachten spelen waarvan de kleuren als ballonnen werden voort geblazen door de lucht niet lukraak want ook de wind had smaak pushte de zachte velletjes die veel intiemer met elkaar omgingen dan de snelle stuiters die opvallend hard hun laatste adem kleur bekennend uit bliezen onder struiken in de meest luwe…

Daar hangt al weer zo’n bleek geval naar buiten. Steeds maar hetzelfde. O wat afgezaagd. Dat heeft een wandelaarster zo mishaagd Dat zij als eerste zelf maar eens ging spuiten. En dankzij deze dartele pigmenten Kan hij nu met een kleurpotlood gaan venten. --------------------------------------------------------- ...in Hoeven is een vrouw…

jij bent gaan vliegen weg van kou en regen wilt kleur bekennen ook al heb je dan wind tegen gedachteloos zweven op de losgeslagen energieën van het stressvol aardse leven dat kolkt en wolkt in een verpeste atmosfeer maar jou niet deert omdat je alles losgelaten hebt zonder geknakt of een zielig wrak te zijn ben jij de lente gaan…

Ik vind het blauw in een klaprozenmorgen en strooi het over je blanke ogen. Een wolkenloze lucht kaatst middagmijmeringen dagdromen dromen dag. Avondrood en sterrenlood schetsen verdwaalde tijd hartslagen vertellen geheimen.…

Door de ronding van jouw getuite lippen raak ik verslingerd aan je schoonheid laaf ik mij aan jouw zoete geur die mijn hart op hol brengt…

Ik wil graag tot een eigen oordeel komen Als ik BN’ers zie op de tv Maar bij een deel van hen valt dat niet mee Die worden steeds gekleurder waargenomen Hoezeer ik ook mijn best probeer te doen Ik kan hen niet meer los zien van Koefnoen…

Carbonaat en acetaat Twee bazen naast elkaar De een die heeft een koolstof meer Het scheelt bijna geen haar Ze bruisen graag met zure dingen Van haring tot een zure bom En besluiten in een korte duur Van neutraliseren word je dom Ze blijven lekker bazig bezig Op hun laatste tandvlees ongezond Creativiteit om zeep te helpen Blauw schuimend…

Ik maak, nu eerlijkheid weer lijkt te lonen Een einde aan de donderdag-illusies En meld mijn dichterlijke bloedtransfusies Mijn prik en slik en shotjes cortisonen Schiet jij in wat je goed wilt doen tekort Spuit voor succes, in elke tak van sport…

kleurrijk als tulpen en daar dan van genieten een bloeiseizoen lang…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

van jou" het gras dat kleur ik in 't fel groen voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur... bekennen…

kleur mij niet rechts schilder mij links aan de zijlijn nu ongevraagde antwoorden aan mij op worden gedwongen kauw ik steevast met links een versgeperste mok kleurt de dag oranje nog net niet rood hoewel de zon mij wekte heeft de wind haar verstopt en laat de bloemen buigen al gaan ze nog net niet door de knieën…

hou van jou het gras dat kleur ik in 't fel groen voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur… bekennen…

Ik leid doorgaans een ongekleurd bestaan Ik laat mijn huid niet door de zon verbranden Ik mijd daarom de zon gekuste stranden Ik wil het liefste in de schaduw staan Zwart, blank of geel het maakt me niet veel uit Maar wit..help...geen pigment meer in mijn huid…

nu jouw boek is gesloten, wordt er naar woorden gezocht om te verhalen over wat voor mooie ziel je was jouw bevlogenheid maakte je strijdvaardig van klein mannetje die voor zijn zieke moeder zorgde tot en met de werkzaamheden bij de NVSH & COC waarmee je kleur bekende confrontatie ging je niet uit de weg, en zo stond je voor wie je was op…

de kleur die jou werd toegedicht droeg je met schaamrood op de kaken of deze aantijging waar was of niet je was op jouw hoede nimmer veilig in de stad waar je ter wereld kwam, waar houden van jouw eigen sekse een doodzonde betekent werd je opgepakt, geschopt, geslagen gemarteld, tot je iedere naam zou hebben genoemd van elke zondaar die…

Dit is een nacht vol vragen, een nacht van bekennen ook. Wat deed het leven ons? Weten wat niet is, maar had moeten zijn. Tel de jaren die niet tellen maar wel aan ons voorbij gingen.…

Hij hielp ons in één ogenblik en ik moet je bekennen, het was het kenteken van onze onbekenden….…

Als er voortaan een spitsalarm weerklinkt Dan zou u zo een tourtocht kunnen plannen Want dan is er geen file te bekennen Geen vuiltje aan de lucht, het asfalt blinkt Maar als men zegt: 'Gaat u gerust van huis', Dan is het op de weg bepaald niet pluis. Er is veel gedoe over het zoveelste onterechte spitsalarm van de ANWB.…

Als de jaren verstrijken en het besef gaat groeien dat je vaak op valse meningen had vertrouwd omdat het moest zal je later tot je schrik bekennen hoe twijfelachtig alles kan zijn wat jij daarop hebt gebouwd vertrouw dus niet alles maar toets In de geest van René Descartes…

Ik ben een man, helaas moet ik bekennen Dat ik geen zak begrijp van buitenspel Is het dat spel voor buiten, (snap ik wel) waar tweeëntwintig vrouwen driftig rennen? Vanmiddag snap ik, is het billenknijpen Mijn éigen bil, dat zult u wel begrijpen…

knaag jij onophoudelijk aan mijn jas waarvan de stof al tot stof was vergaan ondanks dat ik me omdraai schroom jij niet om dit patroon voort te zetten nu ik naakt voor je sta, en je met met lede ogen aankijk ben jij in geen velden of wegen te bekennen…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Ik moet u nog iets vreselijks bekennen Ik heb ze nooit op de TV gezien Die shows met tatoe Ben en kale Dean Ik snap dat u er even aan moet wennen; Wanneer er échte kunst is op de buis Dan geeft uw versjesbakker weer niet thuis. (Uw trouwe dagelijkse rijmelaar Is eigenlijk maar een cultuurbarbaar..)…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…