Alle inzendingen over Berouw

Vingers van lucht Gevlochten uit flarden Strekkend naar zielespinsels Verbroken door een zucht Het ontastbare geheel Dringt door tot iedere vezel Herinneringen verloren in de mist Van het onzaligmakende verleden Schrille kreten Ontsnappen aan opeengeklemde snavels Gebonden door strengen Vlas door schikgodinnen geweven Het zuchtende…

Dat het dan voor sorry en berouw niet te laat zal zijn...…

Bespaar, God en lot, ons dat knagend berouw over wat je moest doen, maar helaas net niet deed; 't geringe verzuim, dat je later zo speet. En leer ons tijdig beseffen, Heer: deze keer keert niet weer, deze kans komt nooit meer!…

Daarom, wat ge gaarne wáart, Knapen, maagden, mannen, vrouwen, Word het, éer die dag verjaart; Of 't zal later u berouwen: Wie zijn tijd voorbij laat gaan, Blijft als Jut voor 't landhek staan.…

In het graf gelegd, met doorstoken zijde waar bloed en water zijn ontsprongen. Rust nu maar uit na al die wreedheid, na ons verzuim U lief te hebben. We wisten niet wat we deden, daarom kregen we vergeving maar groter nog is uw tederheid tot waar geen woorden reiken, tot we zullen stralen, nu en ooit en opstaan zoals Gij, de Levende…

Zalig leeft hij bij de mensen Die met herte God betrouwt, Diens verkiezen, wil noch wensen Niet en zoekt dat na berouwt, Maar hert en wil gelaten houdt En volgt de wil des Heren. Dees lijdt En mijdt. Hij lijdt Gods daad En mijdt het kwaad: Dus mag hem hier geen onrust deren.…

Zou jij ernaar willen streven De jaren van ellende met jou Die toch al zijn afgeschreven Indien mogelijk Aan mij terug te geven Dan had ik door jouw genereuze gebaar Nu minder grijs haar En gelukkig meer tijd om van te leven…

ik zal dan geen meisjes meer belagen, Maar bieden een mijn hand en hart op trouw, En Kaatje zal ik om vergiffnis vragen, Ja tonen haar een ongeveinsd berouw.…

Een lange nacht doorstaan, ze liepen door mijn hoofd die woorden van jou en onophoudelijk Dan maar jou bij me gedroomd, heel stil, fijn dicht tegen mij aan Ik beken, dat was heel ondeugend van me, eigenlijk best wel stout van mij Om me zo te laten gaan, met jou en dat ook nog eens zonder enige vorm van berouw…

Toont pijn en berouw. Verklaart het leven En alles wat nog worden zou. Iets waar je naar kunt streven. Geeft je kracht om te doen. Brengt sfeer. Blijft hangen als een zoen. Muziek smaakt naar meer.…

Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Het ging zo fout Met een mooie meid Te snel getrouwd Haar hart ijskoud Hij was in haar ban Verzonk in haar ogen Met een andere man Is hij nu bedrogen Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Hij lijdt in stilte Zij toont berouw…

In dromen martelde ik verwoed, Maar had van niets berouw - Nu ben ik menselijk en goed En heb het Spaans benauwd - ----------------------------- uit: 'Spaans benauwd', 2005.…

voorzichtig raak ik je aan bang om pijn te voelen durf ik het wel ik kan niet meer tegen een traan je voelt zo zacht ik krijg een warm gevoel ik word rustig vanbinnen Dit is iets wat ik nooit had verwacht ik hoef het niet te berouwen het doet geen pijn ik word blij van dit gevoel volgens mij heet dit vertrouwen…

-Berouw komt, zo wij weten, na de zonde -En hoogmoed komt gewoonlijk voor de val. -Een vos verliest geen streken maar wel haren, -En wijsheid, waarde Bram, komt met de jaren.…

ze schonk me haar vertrouwen ik wist niet dat het breekbaar was ik ongelikte beer pakte het aan met mijn onbeholpen klauwen besefte niet hoe teer ik was gretig te enthousiast wat me zou berouwen toen het plotsklaps brak wat ik niet had verwacht en ik begreep hoe licht het mij geschonken vertrouwen kon worden tot een onbedoelde last…

En haar liefde zou mij nooit berouwen. Daarom hou ik zoveel van mijn dieren.…

vergeten al deed ik nog zo mijn best om vooral niet bij jou stil te staan alle dingen die je deed waarmee ik niet leven kon ik heb je zo vreselijk gehaat nooit heb ik je kunnen vergeten nooit meer gedacht dat ik je weer zien zou ineens ben je er zomaar ineens sta je daar met je ogen vol met tranen van berouw…

De avond is zo simpel blauw, er zweeft iets van stil berouw over het wijde water. Daar bij de biezengroep klinkt van heel ver, wat schuw geroep een weifelend gesnater. Een snelle zeilboot komt naderbij, een snelle zakdoek wuift naar mij over het wijde water. Ik voel in mij een vreemde pijn, zou er dan toch nog.........iemand zijn?…

Een hoofd propvol gedachten die men graag zeggen zou al kan niets nog verzachten jouw tranen van berouw voor elke ongedane daad die reddend toen kon zijn, zo graag gedaan, maar al te laat, dat als men nu... of had men maar.... misschien had dan... en steeds verwijt men dan elkaar voorzag dan niemand het gevaar?…

But ITV...gaat dat je niet berouwen? Who is De Mol? Ik zou het niet vertrouwen…

Het was het waard Voor wat het waard was Geen berouw of spijt Geen jankverhaal Vol medelijden Nooit heimwee Naar die rotte tijd Geen weemoed Of wat als?…

Zijn oneerlijkheid zal hem ooit berouwen.…

Gisteren heb ik een moord gepleegd En geen gevoelens van berouw Ik was het zat, de kou Mijn demonen toen maar weggeveegd Duizend steken heb ik van ze gevoeld De pijn van het moorden Het steken van hun woorden De onrust die in mij lag bekoeld Ik verklaar mijzelf hierbij verdachte Geen proces, geen advocaat Verklaar mijzelf schuldig aan…

Dit soort gedachten Zullen nooit beklijven Want de morgen zal mij laten weten Wat mijn keuze is geweest 'k Heb geen berouw Je mag het weten Met jou zèlfs kort... Een eeuwig feest!!!…

Haar kinderen achterlatend in de wetenschap, dat die verder kunnen zonder dat, ze spijt of berouw hebben. Haar ziel is nu zo zegt men, bij alle anderen, op die plaats, waar men pijnvrij blijven kan.…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, Ik ben mij zelve moede en ik ben Het zoeken moe naar God, die ik niet ken, En die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, Maar bovenal het zoeken naar mijn God!- Ik ben het zoeken moede - maar God niet.…

voorzichtig rollen zij door het stof met onherkenbaar gemaakte gezichten nog zijn de ogen droog in de grimas van verleden tijd alsof zij dit al jaren wisten waar berouw en spijt nog altijd geen handen wensen te geven dromen papieren vonnissen alles bepalend zwart afgelakt verwoestend in dreigend gaan dwars door hun leven…

hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw. het einde was wreed zijn ziel bleef hem trouw nu hangt hij wat rond gewurgd aan een touw. 1973.…

hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw. het einde was wreed zijn ziel bleef hem trouw nu hangt hij wat rond gewurgd aan een touw. 1973.…

Ik denk aan jou ik droom van jou ik draag jou in mijn ziel de wind om mijn hoofd fluistert zacht en belooft ik wil jou het mooiste geven mijn liefste mij lief mijn leven hopelijk krijg ik geen berouw want ik voel nu een gloed ik lijk wel een debiel ik draag jou in mijn ziel en deel met jou mijn bloed…